جان مکین؛ رئیس کمیته خدمات نظامی مجلس سنای امریکا "استراتژی برای موفقیت" در افغانستان را پیشنهاد کرده‌است.

به گفته او امریکا در افغانستان، بدون هدف است.

آقای مکین گفته است که تصویب یک استراتژی جدید برای تأمین منافع و امنیت ملی امریکا در افغانستان بسیار مهم است.

او افزوده:"ما باید حقایق را بپذیریم. ما در حال شکست در افغانستان هستیم و اگر ما قصد داریم که وضعیت را تغییر دهیم وقت بسیار مهم است."

در استراتژی پیشنهادی او، افزایش نیروهای ضد تروریزم در افغانستان و دادن آزادی بیشتر به آنها جهت هدف قرار دادن طالبان، داعش و دیگر گروه‌های افراطی شامل است.

او خواستار فشار بیشتر بر پاکستان شده تا از فراهم ساختن پناهگاه‌ برای طالبان و شبکه حقانی دست بردارد.

او همچنین تأکید کرده که امریکا باید از مقام‌های کابل بخواهد که "پیشرفت قابل سنجش" را در جهت ریشه کن ساختن فساد اداری، تقویت حاکمیت قانون و بهبود بخشیدن شفافیت امور مالی حکومت نشان دهند.

ناظران مسایل امنیتی هم می گویند که امریکا در افغانستان، جنگی بی هدف را دنبال می کند؛ جنگی که قرار بود امریکا را به قدرت بلامنازع مسلط بر ذخایر عظیم زیرزمینی و موقعیت استثنایی افغانستان برای سلطه بر قاره کهن تبدیل کند و به این ترتیب، به ادعای سروری و میراث داری مدیریت جهان مدعیان به ویژه روسیه و قدرت های نوظهور همسو با بلوک شرق برای همیشه پایان دهد؛ اما اکنون نه تنها این آماج، محقق نشده که امریکا نیز همانند شوروی روز به روز در باتلاق افغانستان، بیشتر فرو می رود و در حالی که بار هزینه های میلیاردی طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده روی دوش مالیات دهندگان امریکایی، سنگینی می کند، هیچ افقی از پیروزی و رهایی و تحقق ایده آل های سلطه گرانه امریکا در افغانستان و آسیا پیدا نیست.

انتظار می رفت دونالد ترامپ، راه تازه ای در برابر امریکا قرار دهد تا در مواجهه با جنگ افغانستان، اولویت را به منافع راهبردی و بلندمدت ایالات متحده بدهد؛ اما ترامپ هم در این غبار غلیظ و متراکم، راهش را گم کرده است.

در این میان، جان مکین؛ سناتور ارشد جمهوری خواه که در طول این سال ها، همواره در باره جنگ افغانستان، دغدغه داشته است، بیش از هر کس دیگری، آشفته و نگران آینده جنگی است که اکنون عملا در مسیر شکست قرار دارد.

مکین که به تازگی مشخص شده به سرطان مغز مبتلاست به عنوان آخرین تقلاهایش برای نجات امریکا از شکست در جنگ افغانستان، استراتژي تازه ای پیشنهاد کرده است: "استراتژی برای موفقیت".

با این حال، برخلاف نامی که بر آن نهاده، چیزی در این استراتژی تازه نیست. او هم مانند گذشته بر افزایش نیروهای نظامی امریکا و گسترش دامنه صلاحیت های نظامیان امریکایی برای مواجهه با تروریزم تأکید می کند، ضمن آنکه معتقد است که از پیش شرط های مهم موفقیت امریکا، فشار بیشتر بر پاکستان برای دست برداشتن از حمایت از تروریزم و نیز وضع شرایط سختگیرانه بر دولت کابل به منظور ایجاد شفافیت، مسؤولیت پذیری و پاسخگویی در عرصه مبارزه با فساد و حاکمیت قانون می باشد.

همه این موارد، در گذشته هم به نحوی مورد توجه و تأکید مقام های امریکایی در افغانستان بوده است. در شماری از موارد، از جمله افزایش نیروهای نظامی، امریکا عملا در گذشته اقدام کرده؛ اما نتیجه ای کسب نکرده است.

فشار بر پاکستان نیز اگرچه در سال های اخیر به مطالبه مؤکد جمهوری خواهان از کاخ سفید، بدل شده؛ اما با توجه به پیچیدگی روابط امریکا و پاکستان، توانایی های نامحدود پاکستان در ناامن کردن افغانستان و نبود یک رویکرد بازدارنده قوی، مؤثر و صادقانه برای مبارزه با تروریزم، بعید به نظر می رسد که دست کم در کوتاه مدت، بتواند عملیاتی شود و نتیجه ای ملموس به دست دهد.

با توجه به این مسایل، امریکا در افغانستان، از نظر تحلیلگران، در شرایطی سخت و پیچیده گرفتار شده و بحران بی راهبردی کاخ سفید برای مدیریت این شرایط نیز وضعیت را بیش از پیش وخیم و غیر قابل پیش بینی و شکننده ساخته است.

باید منتظر ماند و دید که سرانجام ترامپ چگونه با غلبه بر اختلاف های سنگین جاری، استراتژي جدیدش در مورد افغانستان را رونمایی خواهد کرد و آثار عملی آن چه خواهد بود؛ اما آنچه در حال حاضر، جریان دارد این است که ناکامی دولت کابل، تنها محدود به سیاست های فردی رییس جمهور و تیم سیاسی و امنیتی او نیست؛ بلکه این ناکامی ریشه هایی عمیق تر در یک ناکامی بزرگتر دارد و آن ناکامی امریکا در افغانستان پساطالبان در همه ابعاد امنیت، مبارزه با تروریزم، دولت سازی، دموکراسی، حاکمیت قانون، زدودن فساد و... است.