وزارت داخله اعلام کرده که در انفجار صبح امروز کابل دست‌کم ۳۰ نفر کشته و ۵۰ نفر زخمی شده‌اند.
این انفجار حوالی ساعت هفت صبح روز دوشنبه دوم اسد رخ داد.
نجیب دانش؛ سخنگوی وزارت داخله گفت که براساس اطلاعات اولیه تمام قربانیان افراد غیرنظامی هستند.
طالبان مسؤولیت این حمله را پذیرفته و گفته اند که ۳۷ نفر را کشته که همگی آنان کارمندان ریاست ۴۰ امنیت ملی بوده‌اند.
بصیر مجاهد؛ سخنگوی پولیس کابل نیز گفت که این انفجار انتحاری بوده و یک موتر نوع تویوتا خود را به مینی‌بس حامل کارمندان وزارت معدن کوبیده است.
ارگ ریاست جمهوری گفته که هدف حمله صبح امروز یک موتر کارمندان غیر نظامی بوده و مدعی شده که"تروریستان در میدان‌های جنگ، تلفات سنگینی را از سوی نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان متقبل شده‌اند و با انجام حملات تروریستی، زبونی شان را ثابت ساختند."
این حمله کمتر از دو ماه پس از انفجار مرگبار کابل صورت می‌گیرد که ۱۵۰ کشته و صدها زخمی برجا گذاشت.
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که وقوع حمله انتحاری امروز طالبان علیه کارمندان ادارات دولتی، یکبار دیگر بر شکست دولت در امر تأمین امنیت، مهر تأیید زد و این نخستین نتیجه گیری تلخ و ناامیدکننده ای است که می توان از این نوع حمله ها به دست آورد.
اینکه تروریست ها می توانند به آسانی اهداف دولتی را در خیابان های پایتخت، آماج حمله و عملیات انتحاری قرار دهند و دولت همانند همیشه به صدور یک اعلامیه کلیشه ای و از قبل آماده شده، اکتفا کند، اوج بدبختی کشوری را نشان می دهد که علیرغم وخامت ویرانگر وضعیت، دولتمردان آن حاضر نیستند، مسؤولیت های خود در قبال تشدید و تقویت و توسعه بحران را بپذیرند و به خواسته های مشروع مردم، گوش فرادهند.
طالبان ۸۰ نفر را در یکی از خیابان های اصلی پایتخت، کشته و مجروح می کنند؛ آنهم در شرایطی که نتایج نبردهای میدانی نیز از شمال تا جنوب و غرب و مرکز کشور به تمامی به نفع این گروه است و دولت در موضع دفاع و فرار و شکست قرار دارد، با وجود همه اینها اما ارگ ریاست جمهوری، در واکنش به حمله امروز، اعلامیه صادر می کند و آن را نشانه شکست سنگین نیروهای دشمن در جبهه های نبرد می خواند و مدعی می شود که این حمله، نشان دهنده ضعف و زبونی نیروهای دشمن است!
در این میان، روشن نیست که چگونه گروهی که ولسوالی های تیوره و کوهستانات را تصرف می کند، ده ها نفر را در شاه ولی کوت قندهار از خانه های شان می رباید، چندین نفر از آنها را می کشد، بند سلما را در معرض تهدید مستقیم قرار می دهد، وضعیت را در غور و قندوز و فاریاب و سر پل و جوزجان و... به نفع خود و به زیان دولت، متشنج می کند، در غور ده ها داکتر و بیمار را به گلوله می بندد و می کشد و در خیابان های پایتخت نیز سفرای مرگ و عوامل انتحاری آنها آزادانه جولان می دهند و به هر هدفی که قصد داشته باشند، حمله می کنند و ده‌ها خانواده را به خاک و خون می نشانند؛ اما همه اینها از نظر ارگ ریاست جمهوری، نتیجه شکست و زبونی و ضعف و ذلت یک گروه تروریستی است!
منتقدان هشدار می دهند که عادی و بی اهمیت جلوه دادن وضعیت حاد و وخیم و بحرانی امنیتی در سراسر کشور از جانب دستگاه های رسمی و کانون مرکزی قدرت، درست به اندازه کاری که تروریست ها همه روزه بر علیه مردم، سرگرم انجام آن هستند، روی روحیه، دیدگاه، اعتقاد و اعتماد مردم نسبت به دولت، تأثیر منفی می گذارد و ناباوری آنها در برابر دولت را تعمیق می بخشد.
به باور آگاهان، در این شرایط حاد و حساس، کم ترین انتظاری که از دولت وجود دارد این است که با رویدادهایی مانند انفجار امروز یا سقوط سریالی ولسوالی های راهبردی و استراتژیک در شمال، جنوب، مرکز، غرب و شرق کشور، مسؤولانه برخورد کند، واقعیت ها را همانگونه که هستند، بپذیرد و هیچگاه تلاش نکند که با فرافکنی، بازی با کلمات و وارونه نشان دادن حقیقت، به چشم مردم خاک بزند و اوضاع آشفته و نابسامان جاری را بی اهمیت جلوه دهد.
دولت در وهله اول، باید قبول کند که وضعیت کنونی، به شدت بحرانی و کاملا غیر عادی است و در قدم دوم، مردم را کاملا در جریان واقعیت قرار دهد و در قدم سوم، تمامی ظرفیت های خود را برای کنترل این وضعیت و توجه به خواسته های مردم به کار ببندد و اگر نمی تواند کاری برای کنترل اوضاع انجام دهد، به مردم فرصت انتخاب های دیگر بدهد.