این شب و روزها اوضاع امنیتی کشور بیشتر از هر وقت و زمان دیگر متشنج و بحرانی شده است. وقوع حملات انتحاری و انفجاری که اینک هم حجم و تعداد آنها سنگین و فراوان شده و هم در کنار انجام دهندگان طالب و شبکه حقانی، اینک گروه جدید و خطرساز دیگری بنام داعش نیز به آن اضافه شده و شدید و سهمگین عملیات ها را علیه مردم افغانستان انجام می دهند.
همراه با گرم شدن هوا جوش و خروش شدیدی در جبهه تروریزم داخلی و خارجی و به عبارتی در مثلث شوم طالبان و داعش و گروه حقانی در افغانستان افتاده است و گویا این سه گروه و شبکه جهنمی اراده کرده اند تا با اشاره اربابان خارجی شان و نیز با چراغ سبز نیروهای خارجی حاضر در افغانستان، در این تابستان داغ، دوزخ شعله ور و سوزانی را از هوا و زمین بر جان و مال افغانهای بی گناه و بی پناه، رقم بزنند.
طبق اخبار در همین شب و روزهای جاری هراس افگنان بالای ولسوالی های غورماچ، قیصار، المار، گرزیوان ، شیرین تگاب و دولت آباد ولایت فاریاب حمله تهاجمی کرده اند و تعدادی از نیروهای امنیتی کشور را به شهادت رسانده اند که اگر چه خود نیز دچار تلفات شده و ساحه را ترک گفته اند و همینطور خبرهایی از حمله تهاجمی داعش بر ولسوالی درزاب می رسد.
اعضای گروه تروریستی داعش شب چهارشنبه پس از یک حمله تهاجمی خود را به دروازه های درزآب رساندند که پس از آن سقوط این ولسوالی در رسانه های مخابره شد.
به گزارش رسانه ها؛ سخنگوی والی جوزجان در تشریح این حمله گفت: داعشیان که خود را به دروازه های ولسوالی درزآب رسانده بودند با نیروهای امنیتی درگیر شدند که در نتیجه سی عضو گروه داعش کشته شدند. بیش از ده تن دیگر از مهاجمان نیز در این درگیری زخمی شدند و بقیه از محل متواری شدند .
وی افزود که در میان کشته شدگان دو سرگروه آنان به نام های بشیر و محمود که یکی از آن تبعه ازبکستان می باشد دیده می شود.
غفوری گفت که در این درگیری هشت تن ازنیروهای امنیتی نیز به شهادت رسیدند و شش تن دیگر آنان زخمی شدند."
وفور حملات تروریستی در کشور ما در شرائطی است که بر طبق تازه ترین گزارش پنتاگون؛ وزارت دفاع ایالات متحده امریکا، شبکه حقانی و گروه طالبان در پاکستان پناهگاه دارند.
حالا پرسش این است که اگر استخبارات امریکا می داند که در پشت ناامنی های طاقت فرسای افغانستان، دستان شرور مقامات پاکستانی قرار دارد و این کشور موجب شده تا بحران افغانستان به درازا بکشد و به نوعی با پرستیژ و حیثیت امریکایی ها در افغانستان نیز بازی شود، خوب چرا و به چه دلیل فشار اصلی و اساسی را بر دولت پاکستان وارد نمی کند؛ تا این کشور دست از شرارت بردارد و ثبات و امنیت نیز به افغانستان بر گردد؟!
ایالات متحده امریکا بر رغم آگاهی کامل از نقش دولت پاکستان در ناامنی های افغانستان و بر رغم صدور گزارشهای هر از گاه مبنی بر وجود پایگاههای تروریستان در پاکستان، اما باز هم همواره در کنار سیاست های غلط آن کشور در قبال افغانستان، ایستاده و با تسامح غیر قابل وصفی با آن کشور برخورد می کند.
برخورد متناقض و دوگانه سران واشنگتن با شرارت های پاکستانی ها، یا حکایت از وجود دو دستگی در میان رهبران کاخ سفید در مواجهه با دولت پاکستان است که همواره تعدادی بر خلاف دولتمردان اسلام آباد موضع می گیرند و تعدادی نیز با سکوت به نوعی آن سیاست ها را تائید کرده و با بی تفاوتی از کنار شرارتهای سران اسلام آباد می گذرند و یا آنکه این فقط یک شگرد و ترفند سیاسی در سیاست خارجی امریکا است که در عمل تائید کننده سیاست ها و مواضع شرورانه دولت پاکستان نسبت به افغانستان باشند؛ اما در مقام و حیطه حرف و شعار، خود را مخالف شرارت گری های آن دولت و کشور نشان بدهند و هر از گاه و بیگاه گزارش هایی نیز در توبیخ و نکوهش سران اسلام آباد مبنی بر حضور پایگاههای تروریستان در آن کشور از خود بیرون دهند.
اما وجود این گمانه در میان برخی از آگاهان که ممکن است امریکا در کنار چین و هند و روسیه و حتی ایران، به شماتت واقعی دولت پاکستان همت بگمارد، چندان نزدیک بواقع دیده نمی شود؛ چرا که سران امریکایی در سیاست های دراز مدت منطقه ای شان با دولت اسلام آباد، به وجود منافع مشترکی باور دارند که آن منافع مشترکِ استعماری و نامشروع جز با پیروی از سیاست توطئه منطقه ای که آنهم در وجود ناامنی های مفرط منطقه ای میسر می شود، ممکن نمی شود.
اما آنچه بر می گردد به دولت و ملت افغانستان، انجام این مسئولیت و رسالت ملی است که مجدانه امریکایی ها را با طرح این پرسش به چالش بکشند که معنی بستن پیمان امنیتی با افغانستانی که در طول حضور آنها در خون و آتش و ناامنی می سوزد و هر روز دامنه این آتش، بیشتر و بیشتر می شود، چیست؟ و چه سود و بهره ای برای دولت و مردم ما داشته است، جز اینکه افغانستان را به جهنمی از دود و آتش و خون تبدیل کرده است که مهار آن به این زودی ها میسر و ممکن نیست.