سردار ایاز صادق؛ رئیس پارلمان پاکستان می‌گوید کابل و اسلام آباد باید گذشته را کنار بگذارند و برای بهبود روابط با هم گفتگو کنند.

او روز یکشنبه در کابل گفت:"با هدف آغاز نو آمده‌ تا کابل و اسلام آباد گذشته را کنار بگذارند و با هم به پیش بروند".

او تصریح کرد که هدف از سفر دو روزه هیات پاکستانی این بود که به نگرانی‌های افغانستان درباره پاکستان گوش کند و همچنین نگرانی‌های دولت خود را به گوش مقامات افغان برساند.

آقای صادق می‌گوید بهبود روابط، نیازمند گفتگوهای دوامدار میان نظامیان، مقام‌های استخباراتی و رهبران حکومتی دو کشور است.

آقای صادق دیدارهایش با مقامات افغانستان را "سازنده" خواند و گفت:"آنها نیز درک کرده‌اند که هیات آمده از پاکستان مخلص هستند و این گام ویژه‌ای است که پارلمان پاکستان برمی‌دارد".

او گفت که نگرانی‌های کابل را همراه با پیشنهادهای خود با حکومت پاکستان در میان خواهد گذاشت و امیدوار است این بار پارلمان بتواند پل بهبود روابط دو کشور باشد.

کارشناسان می گویند که کابل همانند همیشه نسبت به نتایج و پیامدهای سفر بلندپایه ترین هیات پارلمانی پاکستان به افغانستان، عمیقا خوشبین است و انتظار دارد که این بار، راه هایی که پیش از این از مسیرهای متفاوت و مختلف دیگر برای بهبود و توسعه روابط تیره و پرتنش دو همسایه پیموده شده، از طریق پارلمان پاکستان، نتیجه بخش واقع شود و پاکستان در یک رویکرد صادقانه، به روند صلح و ثبات در افغانستان کمک کند و جریان های تروریستی مورد حمایت خود را بر سر میز مذاکرات صلح با کابل، حاضر نماید؛ اما آیا اهداف و نیات پاکستانی ها نیز مانند حرف های زیبایی که می زنند، صادقانه و خیرخواهانه و در جهت صلاح و بهبود روابط دو کشور است؟

این همان پرسشی است که پیش از این بارها از سوی ناظران، مطرح شده و پاسخ منفی دریافت کرده است؛ زیرا پاکستان برخلاف حرف های خوبی که مطرح می کند، عملکرد خوبی از خود به نمایش نمی گذارد.

پاکستان در برابر افغانستان و در برخورد با قضایای این کشور، صادق نیست؛ زیرا از تروریزم، حمایت می کند و در این راه از تمامی امکانات و ظرفیت هایش –از مدارس مذهبی تا توان استخباراتی، قدرت نظامی، نفوذ اجتماعی و پایگاه های توجیه گر و مشروعیت بخش تبلیغات مذهبی خود - استفاده می کند، از مهاجران افغانستان، استفاده ابزاری می کند و در تنش با کابل، مهاجران را مورد اذیت و آزار قرار می دهد، مرزهایش را برخلاف تمامی قراردادهای دوجانبه به روی افغانستان می بندد، تاجران افغان را تحت شدیدترین قید و بندهای ترانزیتی قرار می دهد و به آنها ضربات و زیان های مهلک اقتصادی وارد می کند و بدتر از همه اینکه به بهانه مبارزه با تروریزم، به خاک افغانستان، تجاوز نظامی می کند و با نقض صریح حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان، مناطق وسیعی را در عمق خاک افغانستان، آماج راکت باری های تجاوزکارانه خود قرار می دهد.

در چنین شرایطی چگونه و بر چه اساسی می توان نسبت به نتایج مثبت و ثمربخش سفر هیات بلندپایه پارلمان پاکستان به افغانستان، خوشبین بود و مهم تر از آن اینکه علیرغم پاسخ های ناامیدکننده ای که کابل از اسلام آباد در این زمینه دریافت کرده، چطور می توان خوشبینی مفرط مقام های افغانستان پیرامون این سفر و دیدارهای انجام شده را توجیه معقول کرد؟!

با وجود همه اینها اما از منظر صاحب نظران، آنچه در حاشیه سفر عالی ترین هیات پارلمانی پاکستان به کابل، شکل گرفته این است که این بار مسیری برای امتحان کردن امکان های بهبود روابط پرتنش و سرد دو همسایه برگزیده شده که پیش از این، پیموده نشده بود.

یکی دیگر از موضوعاتی که این امیدواری و نگاه مثبت نسبت به تبعات سازنده این سفر را تقویت می کند، این است که در پاکستان، برخلاف افغانستان، پارلمان یک نهاد قدرتمند، با صلاحیت و مشروع است که می تواند بر سیاست های حکومت در همه زمینه ها اعمال نظر کند و با استفاده از قدرتی که دارد نظرگاه های خود را بر حکومت بقبولاند.

نکته مهم دیگر، ترکیب هیات بلندپایه پاکستانی در سفر به کابل است که در آن، نمایندگانی از کابینه پاکستان و احزاب مختلف سهیم در ساختار قدرت آن کشور حضور داشتند و به این ترتیب، انتظار می رود هیات پارلمانی پاکستان همانگونه که خود ادعا کرده، مسیر تازه ای را برای بهبود و ترمیم روابط ویران شده دو کشور ایجاد کند؛ اگرچه بعید است که ارتش و آی اس آی در نهایت، این اجازه را بدهند!