تواب غورزنگ؛ سخنگوی شورای امنیت ملی می‌گوید که در دیدار حنیف اتمر با همتایان روس خود در مسکو، روسیه از صلح دولت محور در افغانستان حمایت کرده است.
آقای اتمر از زمان آغاز فعالیت خود در این سمت، تاکنون سه بار از مسکو دیدار کرده است.
آقای غورزنگ گفت که روسیه از طالبان خواسته براساس سه اصل وارد روند صلح افغانستان شوند: اول اینکه رهبری صلح با دولت افغانستان باشد، به قانون اساسی افغانستان احترام بگذارد، هرنوع فعالیت تروریستی را ترک و با گروه های تروریستی رابطه خود را قطع کنند.
او گفت که قبلا حکومت افغانستان از ارتباط روسیه با طالبان نگرانی داشت و اکنون مقام‌های روسی اعلام‌کرده‌اند که هدف از این ارتباط، تشویق طالبان برای پیوستن به روند صلح است.
آقای غورزنگ افزود که در کنار تشویق طالبان به پیوستن به روند صلح، افغانستان از روسیه خواسته که با تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان برای مقابله با گروه‌هایی که تهدیدی برای افغانستان و منطقه هستند، کمک کند.
کارشناسان می گویند که موضع گیری حنیف اتمر و شورای امنیت ملی در قبال نقش روسیه در زمینه ترغیب طالبان به صلح، نشان می دهد که علیرغم مواضع تند و سخت اخیر دولت بر علیه گروه طالبان و سایر جریان های تروریستی، به ویژه پس از حمله گروهی تروریست ها بر شفاخانه سردار داوود کابل که بر بنیاد ادعاهای غیر رسمی، به شهادت دست کم ۱۰۰ نفر منجر شد؛ ولی دولت فقط کشته شدن ۵۱ نفر را اعلام کرده، دولت هنوز هم نسبت به «صلح» با طالبان امیدوار و خوشبین است و به همین دلیل، با ورود یک بازیگر جدید به روند صلح افغانستان، این امیدواری و خوشبینی دولت نیز دوباره احیا می شود.
از دید آگاهان، استقبال گرم کابل از مواضع مسکو در زمینه ترغیب طالبان برای پیوستن به روند صلح نیز ناشی از همین امر است و این در حالی است که رهبران حکومت وحدت ملی، بعد از حمله خونین اخیر کابل که دولت و همپیمانان خارجی آن، معتقد اند کار طالبان بود نه داعش، رسما اعلام کردند که پاسخ طالبان را با تفنگ و آتش خواهند داد و این گروه، با اقدامات جنایتکارانه خود، تمامی زمینه ها و فرصت های موجود و ممکن برای صلح را از میان بردند و نابود کردند.
با این وصف، منتقدان می گویند که این دیدگاه یکبار دیگر با موضع گیری افغانستان در خصوص تماس روسیه با طالبان و درخواست این کشور از آن گروه برای پیوستن به روند صلح به رهبری دولت افغانستان و در چارچوب قانون اساسی موجود، عملا و آشکارا نقض شد و کابل، با زیر پا گذاشتن تعهد خود نسبت به مردم و قربانیان مظلوم حمله هفته گذشته تروریست ها بر شفاخانه ۴۰۰ بستر، همچنان به صلح با تروریست ها و دشمنان قسم خورده مردم افغانستان امیدوار است؛ با این تفاوت که این بار، قرار است نسخه روسی صلح را امتحان کند؛ نسخه ای تازه که تاکنون هرگز در معرض آزمون و خطا قرار نگرفته است.
اما سؤال این است که آیا روس ها از توان و پتانسیل لازم برای آوردن طالبان به روی میز مذاکره با پیش شرط هایی که مطرح کرده اند، برخوردار هستند؟
آیا طالبان، این فراخوان روس ها را جدی خواهند گرفت؟
آیا اساسا روابط روسیه و طالبان در حدی از عمق و قدرت هست که بتواند چنین درخواست هایی را به اجابت برساند؟
آیا روسیه در تحقق و به سرانجام رساندن این درخواست، مصمم، جدی و صادق است؟
آیا پاکستان و سایر رژیم های حامی طالبان و تروریزم، این اجازه را خواهند داد که طالبان، فراخوان روس ها را مورد توجه قرار دهند؟
یافتن پاسخ های درست و دقیق برای هریک از این پرسش ها نیازمند گذر زمان است؛ اما چیزی که از دید تحلیلگران، مسلم به نظر می رسد این است که روس ها از دیپلماسی نیرومند، نافذ و اثرگذاری برخوردار نیستند. به بیان عامیانه تر، دیپلماسی روسیه به نحو قابل ملاحظه ای از شیطنت، تزویر و فریبندگی لازمه دیپلماسی مدرن، بی بهره است. این در حالی است که در مورد دیپلماسی مدرن غربی، اینها از عناصر و شاخصه های اصلی محسوب می شوند.
روس ها بیشتر عملگرا هستند. روسیه اگر هم قدرتی داشته باشد به یمن سرزمین وسیع، موشک های قاره پیما، تانک ها و هواپیماهای غول پیکر و تجهیزات سنگین و پیشرفته نظامی شان است نه برندگی، پیچیدگی و قدرت دیپلماسی و مهارت شان در بازی های شیطنت آمیز سیاسی.
به همین دلیل، بعید به نظر می رسد که صلح روسی، پیامد گوارایی برای دولت افغانستان داشته باشد؛ ضمن آنکه باید توجه داشت طالبان، تنها با روسیه مرتبط نیستند. قدرت های زیاد با منافع گوناگون و بعضا متضاد با روسیه، بر طالبان نفوذ دارند و از این گروه، بر طبق میل و منفعت خود، استفاده می کنند.