جورج دبلیو بوش؛ رئیس ‌جمهور پیشین امریکا می‌گوید از دستورش برای حمله به عراق و افغانستان پشیمان نیست.

جورج بوش گفت: گمان می‌کنم که در صدور دستور حمله به عراق و افغانستان اشتباه نکرده و تصمیم درستی گرفته ام.

بوش در حال حاضر، برای افزایش میزان مزایای سربازانی که در جنگ زخمی شده اند، مبارزه می کند.

وی با این حال طی روزهای اخیر به منظور تبلیغ تازه ‌ترین اقدام خود مبنی بر برگزاری نمایشگاه "رنگ روغن" و به تصویر کشیدن سربازان امریکایی، در رسانه ‌ها حضور می‌ یابد.

بوش در بخش دیگری از اظهاراتش با اشاره به سربازان زخمی امریکایی عنوان کرد: من از اینکه آنها صدمه دیده‌ اند متاسفم؛ اما زمانی که من درباره ورود به افغانستان و عراق تصمیم گرفتم مجبور بودم مصمم باشم؛ اگرچه می‌دانستم این جنگ‌ها نتایج جبران‌ناپذیری خواهند داشت.

امریکا یکماه پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به افغانستان حمله کرد و یکسال بعد، کنگره امریکا با اشغال نظامی عراق موافقت کرد.

جورج بوش به ویژه پس از اشغال نظامی عراق و تبعات انسانی و حقوق بشری سنگین جنگی که بر مردم عراق، تحمیل کرد، به شدت مورد انتقاد مردم عراق، سازمان های حقوق بشری و فعالان ضد جنگ در سراسر جهان قرار گرفت و به عنوان کسی که یک جنگ از نظر حقوق بین الملل، غیر مجاز، نامشروع و آشکارا اشغالگرانه را آغاز کرده بود، مسؤول اصلی کشتار و خون ریزی و جنایت و ویرانگری در عراق شناخته شد.

وقتی منتظر الزیدی؛ خبرنگار شجاع و معترض عراقی، در اعتراض به موجی از خون و خشونتی که جورج بوش بر مردم عراق تحمیل کرده بود، در جریان یک سفر رسمی بوش، هنگام نشست مطبوعاتی او با خبرنگاران، کفش هایش را به سمت بوش پرتاب کرد، اعتراض ها نسبت به کارنامه حقوق بشری و جنایتکارانه بوش در سراسر جهان، وارد فضای جدیدی شد و ابعاد تازه ای پیدا کرد.

این در حالی است که از دید بسیاری از ناظران، تبعات، پیامدها و بازتاب های مرگبار و خونین و ویرانگر تجاوز امریکای به رهبری بوش به عراق، هنوز هم ادامه دارد و مردم مظلوم عراق، در نتیجه این اشغال، با متحمل شدن صدها هزار تلفات انسانی، ویرانی، جنگ، خشونت، تروریزم، تنش های فرقه ای، فقر، ناامنی و... هنوز هم در حال جنگیدن با تبعات زیانبار و ویرانگر آن هستند.

شماری از منتقدان حتی عقیده دارند که ظهور داعش و بروز موجی از تنش های فرقه ای که در پی امتناع دولت بغداد از امضای توافقنامه استراتژيک و امنیتی با امریکا آغاز شد و به دنبال آن، هزاران نظامی امریکایی و غیر امریکایی، مجبور شدند با سرافکندگی و علیرغم تحمل تلفات، خسارت ها و زیان های هنگفت جانی و مالی، خاک عراق را ترک کنند، از دیگر پیامدهای اشغال نظامی عراق توسط دولت بوش بود و مسؤولیت بوش در کشتار و جنایت و خون ریزی و ویرانگری و نقض سیستماتیک حقوق بشر در عراق، تنها محدود به دوران اشغال نظامی آن کشور نیست؛ بلکه این روند هنوز همچنان ادامه دارد و تا زمانی که در عراق ناامنی و جنگ و خون ریزی و خشونت و بی ثباتی و ترور و فرقه گرایی و فقر وجود دارد، جنایت نابخشودنی بوش علیه این کشور هم استمرار خواهد داشت.

با این همه رییس جمهوری جنگ سالار امریکا اینک و علیرغم همه بدنامی ها و شرمساری هایی که جنگ عراق برای امریکا و جامعه بشری و وجدان انسانی به وجود آورد، همچنان به موج پایان ناپذیر کشتار و جنایتی که به راه انداخت، افتخار می کند و حاضر نیست از عملکرد جنایتکارانه اش در این زمینه، ابراز ندامت کند. این خبری ناامیدکننده برای میلیون ها انسان ساکن کره خاکی به ویژه مبارزان ضد جنگ و جوامع حقوق بشری است؛ آنهایی که می دانند و آگاه اند که ابعاد جنایت علیه بشریت صورت گرفته در جریان اشغال نظامی عراق توسط امریکا و پس از آن، تا کجاست و مسؤول اصلی این وضعیت اسفبار و دردناک و منزجرکننده، چه کسی است.

احساس آرامش و رضایت جنایتکارانی مانند بوش، به معنای آن است که عدالت، حقوق بشر واقعی، حاکمیت قانون و دادرسی عادلانه هنوز هم گمشده های اصلی دنیای ماست؛ مواردی که بی تردید، در تبدیل جهان به وحشتکده ای بی امید و بی آینده، نقش اصلی را ایفا می کنند.

تا زمانی که کودکان در عراق و یمن و سوریه و سومالی و فلسطین و افغانستان و لیبی و... یا از قحطی یا در بمباران و یا در بمب گذاری های انتحاری، جان می سپارند و نسل ها نابود می شوند؛ ولی کسانی مانند بوش هنوز هم زنده اند و نفس می کشند و خوشحال و راضی اند، جهان جای امن و مطمئنی برای زندگی انسانی نخواهد بود.