جنرال "اسکیپ دیویس"سخنگوی نیروهای حمایت قاطع در افغانستان گفته که قرار است کشور های عضو ناتو تاسال ۲۰۲۰ میلادی ۱۵ میلیارد دالر به نیروهای امنیتی افغانستان کمک مالی کنند.
واشنگتن‌پست نوشت که سخنگوی نیروهای حمایت قاطع در افغانستان گفته است که این تصمیم در نشست وارسا که قرار است در تاریخ هشتم ماه جولای در لهستان برگزار شود، اعلام گردد.
به گفته وی از این مجموعه کمک مالی ۱۰.۵ میلیارد آن را ایالات متحده امریکا متعهد خواهد شد و مابقی پول را دیگر کشورهای عضو ناتو پرداخت خواهند کرد.
به گفته جنرال "اسکیپ دیویس» سخنگوی حمایت قاطع در کنار حمایت‌های مالی، امریکا و ناتو متعهد بر فراهم کردن سلاح، لباس و فراهم کردن موادنفتی به نیروهای امنیتی افغانستان است."
تردیدی نیست که ایالات متحده امریکا و سایر اعضای پیمان ناتو در عرض و طول این ۱۶ سال حضور شان در افغانستان، پول های زیادی را در این کشور به عنوان کمک به دولت و مردم افغانستان سرازیر کرده اند.
از سایر کمکهای این کشورها که در بخشهای غیر نظامی مانند اعمار سرک، مکاتب و شفاخانه ها و غیره و غیره که بگذریم، تنها همین کمک به اردو و پولیس کشور، حرف ساده ای نیست و مبالغ بواقع گزاف و سرسام آوری را به خود اختصاص می دهد.
از طرفی نیز چنانچه می دانیم بیشترین میزان و مقدار این کمکها نیز بوسیله دولت ایالات متحده امریکا به کشور ما شده است و در همین تعهد اخیر که از سوی سازمان ناتو به کشور ما شده، باز هم بیشترین رقم کمک به افغانستان را دولت امریکا متقبل شده است.
پیش از آنکه بحث را ادامه دهیم باید یادآور شد که مردم افغانستان چنانکه تاریخ این ملت و این مرز و وبوم گواهی می دهد، آدمهای قدر نشناسی نیستند و از طرفی نیز به میهمان نوازی در سطح کشورهای منطقه، معروف و مشهوراند؛ لذا اگر احساس کنند دولت و کشوری از روی صداقت و با اهداف انسانی دست کمک و مساعدت به سوی آنان دراز کرده و بدون غرض و مرض افغانها و دولت و کشور آنها را کمک می کند، تردیدی نیست که آن کمکها و کشورهای کمک کننده را به دیده قدر نگریسته و تا زنده اند اولاً آن نیکی ها را فراموش نمی کنند و در ثانی با هر وسیله و از راه ممکن در صدد جبران آن هستند.
اما نسبت به کمکهای قدرتهای استکباری و استعماری ای چون ایالات متحده و متحدان اروپایی آن، موضوع تا حد و حدود زیادی فرق می کند؛ چرا که مردم افغانستان و به خصوص آگاهان و تحلیل گران آنها در حدی از بلوغ و رشد سیاسی رسیده اند که می دانند دولتها و قدرتهای توسعه طلب و سلطه جو، هیچگاهی بدون غرض و اهداف استعماری، بالای کشوری و مردم آن سرمایه گذاری نمی کنند و تا منافع استعماری و نامشروع آنها تامین نشود، ممکن نیست حتی یک سنت خویش را هم برای دولت و ملت و کشوری هزینه کنند.
آگاهان در کشور به این باوراند که در پشت کمکهای میلیاردی امریکا و سایر اعضای سازمان ناتو، اهداف و انگیزه های دیگری خوابیده است. آنان می گویند امریکا و متحدان آن چنانکه دولت افغانستان را کمک می کند؛ از سویی نیز به مخالفان دولت افغانستان نیز نظر عنایت و مرحمت دارد و گاهاً بوسیله پولی که سالانه به دولت پاکستان می دهد و گاه نیز به گونه مستقیم و غیر مستقیم، به گروههای تروریستی موجود در افغانستان، کمک می کنند.
از دید این آگاهان امریکا شرایط جنگی در افغانستان را به گونه ای تنظیم کرده است که دولت افغانستان و مخالفان مسلح هیچکدام نتوانند بر یکدیگر پیروز صد در صد شوند و هر دو طرف همواره با هم درگیر باشند.
از دید کارشناسان کمکهای وعده شده جدید هم دقیقاً به منظور طول کشیدن نبردها در افغانستان لااقل تا سال ۲۰۲۰ طرح و پلان شده است؛ چرا که این کمکها نه در بخش نظامی و نه در سایر بخشهای زیربنایی و اقتصادی، هیچگاه کافی و تعیین کننده نبوده و نیست و همه ی آنها در واقع حکم همان کلوخی را دارند که امریکایی ها در افغانستان می گذارند تا از آب بگذرند و خود به ساحل مراد منافع نامشروع و استعماری خویش برسند!
از دید این آگاهان، اوج ساده لوحی سیاسی خواهد بود تا کسی از دولتمردان و مردم ما گمان کنند که امریکایی ها با هدف کمک واقعی به دولت و ملت افغانستان، به خود زحمت داده و این همه دالر و یوروی بی زبان را برای مردم ما هزینه می کنند؛ چرا که اگر غیر این بود، بحران جنگ و ناامنی در کشور، ۱۶ سال تمام طول نمی کشید و از طرفی نیز بنیه نظامی گروههای تروریستی مسلح در کشور، تقویت نمی شد.
درهر حال، این گفته هایی است که در ربط به کمکهای امریکا و متحدان آن به افغانستان از سوی بسیاری از کارشناسان مطرح می شود و به نظر می رسد این دیدگاهها درست و دقیق باشند؛ چرا که واقعیت اوضاع در افغانستان، تائید یک چنین نظریه ها و دیدگاههایی می باشد.