ظاهر امر این گونه نشان می دهد که رهبر جدید طالبان دستور حمله به نیروهای ناتو در افغانستان را صادر کرده است. و گفته که تا نیروهای خارجی در افغانستان باشد صلح امکان پذیر نیست.
هیچ کسی باور نمی کند و تا هنوز هم باور نکرده است که این سخنان از جانب طالبان باشد بلکه این سخنان از طرف مقام های حکومت پاکستان است که از حلقوم «مولوی آخند زاده» بیرون می آید.
دشمنی پاکستان تنها در دستور حمله به اعضای ناتو خلاصه نمی شود، شهادت ده تن از هموطنان ما در مسیر راه کابل- قندوز از جنایت ها فجیع گروه طالبان بود که در چند روز گذشته صورت گرفت و لکه ی ننگ دیگری بر دامن طالبان نهاد.
تحقیر و بی حرمتی به دیپلمات های افغانستان در ولایت خیبر پشتونخواه پاکستان هم گویا بخشی از ابراز خشم و نگرانی حکومت پاکستان از سیاست های حکومت افغانستان است.
این گونه عمل کردها را نمی توان به صورت محلی و مقطعی مورد ارزیابی و تحلیل قرار داد نباید چنین پنداشته شود که این گونه خشونت ورزی ها در واکنش به موضع خاصی از حکومت افغانستان نشان داده می شود و هرگاه پس زمینه ها و به «بگروند» این خشونت ها مد نظرقرار نگیرد و صرف بر اساس داده های اطلاعاتی روزانه مورد توجه واقع شود تحلیل های درست و واقع بینانه ارایه نخواهد شد. پیش فرض اصلی در تحلیل خشونت ورزی های طالبان اینست که:
یک، پاکستان دشمن هند است.همیشه تلاش کرده است که به نحوی حالت آماده باش داشته باشد، اگر چنانچه هندوستان به این کشور حمله کند، یک حیات خلوتی باشد تا بتواند به تجدید قوا کند و خود را برای مقابله با هندوستان آمده کند .
پیش فرض دوم آنست که پاکستان با افغانستان اختلاف مرزی دارد و این اختلاف ها تا مرز جنگ گرم هم پیش رفته است . حکومت پاکستان بیم دارد که افغانستان قوی و قدرت مند روزگاری ادعا ها مرزی خود را تکرار کند، از این جهت تلاش مستمر پاکستان در این سمت و سوی بوده است که یک حکومت قوی و قدرت مند هر گز شکل نگیرد.
افغانستان جغرافیای محاط به خشکه است. عدم دسترسی به آب های آزاد از عمده مشکلات تجارت افغانستان از بدو تاسیس کشور تا هنوز بوده است. از شانس بد حکومت های افغانستان در گذشته و حال یکی این بوده که افغانستان از طریق کشوری به آب ها ازاد راه یافته است که در رقابت یا حتا دشمنی آشکار با این کشور بوده است. این وابستگی سبب شده که پاکستان از تمام امکانات و ظرفیت های خود علیه افغانستان استفاده کند تا حکومت افغانستان ضعیف باقی بماند.
شگردهایی که پاکستان در پانزده سال گذشته به آن دست زده است، یکی هم این بوده که کوشیده است با ایجاد فورمالیته هایی به نام مذاکره سیاسی دو جانبه و سه جابنه و یا چند جانبه نوعی احساس خوش بینی در حکومت افغانستان بوجود آورد و باعث شود که هم چنان حکومت افغانستان به مذاکره دلخوش باشد و رسیدن به صلح را از راه مذاکره ممکن تلقی کند نتیجه این که هم از شکایت خود از مداخلات حکومت پاکستان به نهادهای بین المللی منصرف شود و هم برای ایجاد راه بدیل تجارتی اقدام جدی صورت ندهد.اگر این مذاکرات کذایی و احساس رضایت کاذب نبود ممکن بود در سال های اول حکومت کرزی راه تجارتی چابهار ایران مورد توجه قرار گیرد و عملیا ت راه اندازی آن بندر این همه طولانی نشود.
بندر چابهار در زمان تصدی وزارت تجارت توسط شهید سید مصطفی کاظمی مورد توجه قرا گرفت، هیاتی از افغانستان به ایران گسیل داشته شد تا این بندر مهم تجارتی مورد بررسی قرار گیرد .
ارتباط تاجران افغانستان از این بندر تجارتی تسهیل شود. ولیکن هیچگاه مورد توجه جدی قرار نگرفت و مسئولان افغانستان را وادار به موضع گیری صریح و قاطعا نکرد تا درصدد کاهش تجارت از راه کراچی شود. چون پاکستان یکی از راه فشار خود بر حکومت افغانستان را گشوده بودن این راه تجارتی می دانست و حاضر بود با پرداخت امتیازهای مقطعی از ایجاد راه بدیل خودداری کند.
فاز جدید خشونت های طالبان وقتی صورت می گیرد که حکومت پاکستان با دشواری هایی مهم سیاسی مواجه است. ملا منصور توسط امریکایی ها به قتل رسیده است. یکی از اعضای کنگره امریکا پاکستان را متهم کرد که در کنار تروریستان طالب قرار دارد و پاکستان یکی از مراکز عمده پرورش طالبان در منطقه است .
این در حالیست که چندی قبل نیز اعلام شد که امریکا از فروش هواپیماهای جنگنده خود به پاکستان منصرف شده است. یکی از عمده دلایلی که برشمرده شده بود، همراهی حکومت پاکستان با تروریستان و عمل نکردن به تعهدات خود در قبال مبارزه با تروریزم بود. معنای این سخن آنست که علی رغم پنهان کاری ها و پرده پوشی های مقام های امریکا باز هم خبر هایی به بیرون درز می کند که نا رضایتی مقام های امریکایی را نشان می دهد.
از ظواهر امر چنین پیداست که حکومت افغانستان نیز برای تیره کردن روابط پاکستان و ایالات متحده امریکا تلاش می کند. به نظر می رسد که برخی موفقیت هایی که در حکومت افغانستان بوجود آمده برای پاکستانی ها هم چندان خوش آیند نیست. از مورد مهمی که بی تردید بر پاکستان تاثیر گذشته است توسعه بندر چابهار ایران است .
سخنانی اشرف غنی درمراسم افتتاح توسعه آن بندر، بی شک که تاثیر منفی ای بر حکومت پاکستان نیز برجای نهاده است.
لذا پاکستان فاز جدید خشونت را توسط طالبان آغاز کرده است و می خواهد این فضا را باز همه متشنج کند. این که ده نفر از هموطنان تاجیک تبارها ر به شهادت می رسند خود گواه براین است که استخبارات پاکستان می خواهد با شهادت جمعی از بدخشانی ها و تخاری ها میان دو قوم بزرگ پشتون و تاجیک بدبینی ایجاد کند و از این راه نیز به نتایج دلخواه خود دست پیدا کند.
امروز مردم افغانستان با یک جنگ و یا توطئه دوامدار و برنامه ریزی شده مواجه است، مقابله با این خشونت و توطیه های پشت پرده می طلبد که بیش از پیش هوشیار بود. اولین گام در این جهت، تکیه برخواسته های مردم است. حل قانون تحصیلات عالی در مجلس نمایندگان یک قدم مثبت بود اما حکومت با این همه دسیسه مواجه است بیش تر از این انتظار برده می شود که برای کاستن از بار مشکلات کشور و کم کردن فاصله میان حکومت و مردم تلاش کند.
از جمله می طلبید که باسران جنبش روشنایی از در مذاکره وارد شود. دلایل مقنع خود را با سران این جنبش در میان بگذارد، تا روابط میان حکومت و مردم نزدیک تر و صمیمی تر باشد. این ها گام هایی است که می تواند به تقویت حکومت بیانجامد.
البته برخی تحلیل گران آمدن حکمتیار را توطئه دیگری از جانب پاکستان عنوان می دارند، با شناختی حکومت از حکمتیار دارد امید است که آمدن او شکافی جدیدی میان اقوام افغانستان بوجود نیاورد . به هر حال از حکومت افغانستان انتظارمی رود که بیش از گذشته هوشیاری به خرج دهد تا بتواند با دشمنان مردم مقابله کند.