"وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، اعلام کرده است که نیروهای آمریکایی تعدادی از فرماندهان گروه داعش، از جمله فردی را که با عنوان نفر دوم این گروه شناخته می‌شود، کشته‌اند.
مقامات امریکایی، عبدالرحمان مصطفی القادولی، اهل عراق و معروف به "حاجی ایمان" را "وزیر دارایی" داعش معرفی کرده‌ و گفته‌اند او در یورش نیروهای ویژه امریکایی در سوریه کشته شده است.
او از سال ۲۰۰۴ به شبکه القاعده تحت رهبری ابو مصعب الزرقاوی که او نیز به دست نیروهای امریکایی کشته شده پیوست.
امریکا می‌گوید عبدالرحمن مصطفی القادولی در شبکه القاعده به عنوان معاون زرقاوی خدمت می‌کرد."
دولت امریکا و متحدان آن حدود چندین سال است که گروههای تروریستی مانند داعش را در سوریه مورد حمایت تلویحی خویش دارند؛ اما با با ین حال در این زمینه همواره سکوت کرده و چیزی نمی گویند؛ اما به محض کشته شدن یکی از اعضای آن بدست نیروهای نظامی امریکا، سر و صدای آن همه ی جهان را پر می کند که مثلاً امریکایی ها شاهکار کرده اند و به قول خود شان فرد شماره ۲ داعش را از بین برده اند.
در قدم اول معلوم نیست که یک چنین ادعایی واقعیت داشته باشد و امریکایی ها بواقع توانسته باشند القادولی را به هلاکت برسانند و در ثانی و بر فرض صحت یک چنین ادعایی، پر واضح است که کشتن یکی از فرماندهان داعش ولو آن فرمانده فرد شماره دوم آن گروه هم باشد، از اهمیت راه بردی چندانی برخوردار نیست و نیز سزاوار این همه ذوق زدگی که امریکایی ها از خود نشان می دهند و خیال می کنند شق القمر کرده اند و با این اقدام ضربه مهلک و تعیین کننده ای به پیکره تروریزم وارد کرده اند.
به دو دلیل کشته شدن مصطفی القادولی خیلی نمی تواند تعیین کننده باشد؛ یکی اینکه رهبری داعش به راحتی کسی دیگری را بجای او منصوب می کند و چه بسا این نوبت فردی به مراتب قوی و جانی تر از القادولی را به عنوان جانشین وی معرفی کنند.
اما دلیل دوم که مهمتر از دلیل اول است آن است که ایالات متحده و متحدان غربی و منطقه ای آن، یکی به گونه پنهانی و تلویحی و دیگران به صورت نیمه آشکار و آشکار، همچنان در حمایت از داعش و امثال آن از گروههای تروریستی در سوریه و عراق اصرار خواهند ورزید و ابداً در این جهت تردیدی به خود راه نمی دهند و تا اوضاع چنین است و داعش و سایر گروههای تروریستی و ضد بشری در منطقه و جهان، حامی و پشتیبان پنهان و آشکار دارند، دلیلی وجود ندارد تا با کشته شدن یکی از رهبران آنها، بشریت جشن بگیرند و کار تروریزم را خاتمه یافته تلقی کنند.
امریکا و متحدان جهانی آن در قبال تروریزم سیاست خطرناک و ویرانگر برای جامعه بشری را روی دست گرفته اند؛ به این صورت که سعی می کنند بجای مبارزه جدی و نهایی با تروریزم از آن استفاده ابزاری کنند و تا زمانیکه برای اهداف استعماری و سلطه جویانه آنان مفید است، از آن سود ببرند که به نظر می رسد این شیوه سودگیری از تروریزم حالا حالاها ادامه دارد و تاریخ آن به این زودی ها منقضی نمی شود.
بنائن، به نظر می رسد تا استعمار و استکبار وجود دارد، تروریزم نیز پرشتاپ و قاطعانه به حیات شوم خویش ادامه خواهد داد و هیچ دولت و ملتی را نیز یاران متوقف کردن آن نخواهد بود؛ چرا که حامیان قدرتمند و غدّاری دارد که در مواقع خطر و امکان فروپاشی جبهه ترور و دهشت، به کمک آن می شتابند و با هر لطایف الحیلی که ممکن باشد، آن را از اضمحلال و فروپاشی قطعی و نهایی نجات می دهند!
امروزه در سوریه و عراق و یمن، جبهه تروریزم با کمک همه جانبه عربستان سعودی و ترکیه و سایر دولتهای شیخ نشین، تجهیز، تقویت و حمایت آشکار و علنی می شود و سران امریکایی و متحدان اروپایی آنها نیز از این روند آگاهی تام و تمامی دارند؛ اما تا کنون دیده نشده اقدام بازدارنده ای از جانب آنها صورت گیرد و از سران عرب بخواهند تا دست از حمایت تروریزم در منطقه به خصوص در یمن و سوریه و عراق بردارند.
البته گاه گاهی سران غرب به خصوص امریکایی ها و آلمانی ها از دولت ال سعود انتقادهایی کرده و می کنند و خواهان قطع حمایتهای عربستان و سایر دولتها از تروریزم می شوند؛ اما واضح است که این درخواستها بیش از آنکه صورت جدی و قاطعانه داشته باشد، فرمالیته و نمایشی است و بیشتر با هدف فریب افکار عمومی بر زبان آنان جاری می شود؛ تا جهانیان امریکا و متحدان آن را به دلیل حمایت واقعی از تروریزم مورد انتقاد و بازخواست قرار ندهند و پرستیژ متمدنانه و بشردوستانه مقامات و دولتهای غربی را خدشه دار نکنند.
در هر حال، مقامات امریکایی و اروپائی نیز شاید بهتر از دیگران درک کنند و بفهمند که کشته شدن یک یا چند تن از افراد داعش حتی اگر آن افراد از فرماندهان و مقامات طراز اول و دوم داعش هم باشند، چاره نهایی کار نیست و در واقع دردی را دوا نمی کند؛ چرا که اگر آنها راست می گویند و هدف شان نابودی و فروپاشی امپراتوری ترور و جنایت است، باید که پایگاهها و خاستگاههای اصلی آن یعنی رژیم های معلوم الحال در منطقه را مورد هدف قرار بدهند.
اما این مهم انجام خواهد شد و آنهم در صورتی که خود امریکا و متحدان آن در ناتو نیز متهم به حمایت از تروریزم در سطح جهان و منطقه اند، به مراتب دور از ذهن به نظر می رسد.