شورای عالی صلح از دیدار نمایندگان حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار با رهبری این شورا در کابل خبر داده است.

در خبرنامه شورای عالی صلح گفته شده که هیات حزب اسلامی به دعوت این شورا به کابل سفر کرده و روز پنجشنبه، ٢٧ حوت، با سید احمد گیلانی؛ رئیس و محمد کریم خلیلی؛ معاون این شورا دیدار کرده‌است.

محمد امین کریم، عبدالقدوس صافی و همایون جریر در هیات حزب اسلامی حضور داشته‌اند.

شورای عالی صلح گفته که دیدار روز پنجشنبه، دور مقدماتی گفتگوهای مستقیم صلح با حزب اسلامی بوده است.

محمد ایوب رفیقی؛ رئیس دارالانشای شورای عالی صلح و محمد امین کریم؛ رئیس هیات حزب اسلامی، در یک کنفرانس خبری مشترک، گفتند که این گفتگوها ادامه خواهد داشت.

هفته گذشته گزارش‌هایی در مورد تمایل حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار، برای شرکت در گفتگوهای صلح منتشر شده بود.

با این حال گروه طالبان به رهبری ملا اختر محمد منصور گفته است تا زمانی که پیش‌شرط‌های این گروه برآورده نشود، وارد گفتگو با دولت افغانستان نخواهد شد.

اقدام حزب اسلامی به آغاز گفتگوهای صلح به باور کارشناسان، نشانگر آن است که این حزب در صدد است تا همان گونه که در میدان جنگ، نقش و جایگاه خود را در کنار طالبان و سایر گروه های ستیزه جوی ضد دولت ایفا می کرد، در شرایط پس از جنگ نیز جایگاه خود را در معادلات سیاسی افغانستان بازیابد.

این امر به ویژه در شرایطی که طالبان رسما شرکت در گفتگوهای مستقیم صلح با دولت افغانستان را رد کرده اند به حزب اسلامی با شرکت در این گفتگوها، این امکان را می دهد که یک گام پیشتر از طالبان، به امتیازهای مورد نظر خود در این روند، دست پیدا کند.

اگرچه این حزب در طول سال هایی که با دولت اعلام جنگ کرده بود و نیروهای شبه نظامی وابسته به آن، در میدان های نبرد با نیروهای امنیتی درگیر بودند، در عرصه سیاسی نیز حضوری فعال و مؤثر داشت و مهره های وابسته به آن، برخی از کرسی های مهم دولتی تا سطح وزارت، رییس دفتر ریاست جمهوری، ولایت و... را عهده دار بودند. با این حساب، حزب اسلامی، حتی در شرایطی که درگیر جنگ با دولت بود، عملا در دولت حضور داشت و در یک بازی دوگانه، هم از میدان جنگ، امتیاز کسب می کرد و هم در عرصه سیاسی، نقشی اثرگذار و راهبردی داشت.

کارشناسان می گویند که این امر، ناشی از روابط نزدیک مهره های منسوب به حزب اسلامی با حامد کرزی؛ رییس جمهوری سابق بود. چنین به نظر می رسید که کرزی عنایت خاصی به اعضای حزب اسلامی داشت و شاید با گماشتن آنها به سمت های حساس و مهمی مانند وزارت و ولایت، به صورت غیر مستقیم، تلاش می کرد به آن حزب امتیاز بدهد و رهبری آن را به پیوستن به روند صلح، ترغیب کند؛ اما هیچیک از این نیات، تا پایان دوره ریاست جمهوری کرزی، برآورده نشد.

صرف نظر از این، اکنون که رهبران حزب اسلامی، عملا طلسم مذاکرات مستقیم با دولت را شکسته اند، یکبار دیگر طالبان از دیگر گروه های فعال در عرصه جنگ، به لحاظ سیاسی، در موضع انفعالی قرار گرفته اند. هرچند این احتمال بسیار ضعیف به نظر می رسد که این امر، مانع از کسب امتیازهای بزرگ توسط طالبان در میز گفتگوهای مستقیم صلح با دولت شود؛ زیرا هدف اصلی دولت از راه اندازی روند صلح، تشویق طالبان به ترک مخاصمه و نبرد مسلحانه است و این امر، با شدتی که در مورد طالبان، جریان دارد در باره دیگر گروه های تروریستی، قابل مشاهده نیست.

با این وصف، ناظران می گویند که آغاز روند گفتگوهای مستقیم صلح میان دولت و حزب اسلامی، برای شورای عالی صلح یک امتیاز محسوب می شود؛ زیرا اول اینکه این شورا را از وضعیت ناکارآمدی محض، تا حدودی خارج می کند و از حجم انتقادهای وارده بر آن، می کاهد و ثانیا، برای دولت این توجیه را فراهم خواهد کرد که تلاش های پرهزینه صلح، برخلاف آنچه منتقدان می گویند، تماما بی دستاورد و بی نتیجه نبوده است و مساله سوم هم اینکه آغاز مذاکرات مستقیم صلح از سوی حزب اسلامی، فشارها بر سایر گروه های تروریستی در زمینه لزوم آغاز مذاکرات مستقیم با دولت را از سوی عناصر میانه رو آنها افزایش خواهد داد و دولت می تواند از این رویداد به عنوان یک برگ برنده برای تحت فشار قرار دادن مخالفان مسلح خود، استفاده کند.