"به نقل از بی بی سی، والی بامیان در مرکز افغانستان تایید کرده که در انبار سلاح و مهمات گروه طالبان که به دست نیروهای امنیتی افتاده، مین‌های ساخت ایران کشف شده است.
محمدطاهر ظهیر به بی‌بی‌سی گفت که هرچند نشان کارخانه و محل ساخت این مینها پاک شده، اما "باور جدی" بر این است که این مینها در ایران ساخته شده است.
او افزود: "این مین‌های ضد نفر بر اساس نظر و باور کارشناسان امور نظامی و امنیتی ساخت کشور جمهوری اسلامی ایران است."
عبدالرحمان احمدی، سخنگوی آقای ظهیر، گفت که تعداد این مینها به ۳۲ عدد می‌رسد، اما نه او و نه والی بامیان توضیح ندادند که این مینها از چه طریقی به بامیان منتقل شده است."
خبر جالبی که هر انسان زیرک و هوشمندی را به تامل و دقت وا می دارد. صرف نظر از آنکه این خبر صحت داشته باشد یا نه و یا اینکه این ماین ها ساخت ایران باشد یا خیر، چند نکته در این خبر قابل بحث و ارزیابی است.
نخست آنکه بر اساس گفته های والی بامیان، نشان کارخانه و محل ساخت این مینها پاک شده، خوب در این صورت بطور خودکار این پرسش پیش میاید که اگر چنین است و مشخصات ماین ها از بین رفته، نابغه های کارشناس موجود در دفتر والی بامیان از کجا پی بردند که ماینهای بدست آمده ساخت ایران است؟!
نکته دوم آنکه با وجود کارخانه های بی شمار ساخت ماین های مختلف و با آرم و نشان هر کشور و سرزمینی در پاکستان و چین و حتی افغانستان، چه اصراری وجود دارد که این ماینها به جمهوری اسلامی ایران نسبت داده شود و بدون مدرک و دلائل متقن و روشن، در قضیه مذکور پای دولت ایران را به وسط کشیده شود؟! امروزه در افغانستان میلیونها ماین و بمب و سایر مواد و ابزار آلات انفجاری، جابجا شده و مورد استفاده علیه مردم بی گناه قرار می گیرد که تقریباً همه ی آنها از مرز پر خیر و برکت همسایه جنوبی ما وارد این سامان می شود.
اما آیا شده تا کس یا کسانی از مسئولان دولتی ما ماین و بمبها و سلاحهای وارد شده را چک کرده باشند و از روی آرم و نشان آنها، کشور سازنده آنها را شناخته و به مردم اعلام کرده باشند؟! اساساً این مسائل برای نیروهای امنیتی و اطلاعاتی ما زیاد مهم نیست؛ تا روی آن وقت بگذارند. همین حالا در افغانستان نیروهای تروریستی داعش و طالبان، بخش اعظمی از اسلحه دست داشته شان، سلاح امریکایی و اروپایی و پاکستانی است؛ اما آیا شده تا کسی از مسئولان حکومتی ما این کشور ها را محکوم کرده باشد که چرا به تروریستها سلاح می دهند؟!
نکته سوم اینکه بر فرض که این مینها بواقع ساخت ایران باشد، اما صرف این موضوع ثابت می کند که دولت ایران آنها را به طالبان داده است؟ امروز و به برکت وجود انسانهای خائن و فرصت طلب در همه ی دولت و کشورها، بازار قاچاق سلاح و مهمات جنگی، داغ تر از همیشه است و این موضوع را هم والی بامیان می داند و هم والی تهران و هم ساکنان همه ی آبادی های جهان!
در یک چنین اوضاع آشفته و شکننده و بی ثباتی، چه مشکل دارد که تعدادی از عناصر فرصت طلب ایرانی به ماینهای ساخت کشور شان دست پیدا کرده باشند و آنها را به طالبان فروخته باشند؛ دقیقاً کاری که بسیاری از اتباع خائن دیگر کشورها از جمله برخی از هموطنان افغان خود ما می کنند و در ازای اخذ پول با هر تروریستی وارد معامله می شوند!
امروزه در کشورهای عراق و یمن و سوریه و لیبیا و فلسطین و سایر جاهای دنیا، مسلمانان و انسانهای بی گناه با اسلحه های مدرن و مخوف ساخت امریکا و اروپا و نیز با کمکهای مالی عربستان، قطر و ترکیه، بخاک و خون کشیده می شوند و میلیونها انسان از خانه و کاشانه خویش آواره می شوند؛ اما هیچ دولت و کشوری جرئت و غیرت اعتراض را به خود راه نمی دهند و دم در نمیاورند؛ انگار همه لال اند و کور و کر؛ که نه جنایتی را می بینند و نه ناله و فریاد بی گناهی را می شنوند!
به نظر می رسد در انعکاس یک چنین اخبار مغرضانه ای که ابداً صحت و سقم آنها معلوم نیست، دستهای مرموز و نفاق افکنی در کار است که از وجود مناسبات و مراودات و تعاملات مثبت و نیکی که میان دو دولت ایران و افغانستان بر قرار است، عمیقاً رنج می برند و ناراضی اند؛ لذا سعی می کنند هر از گاهی چیزی را بهانه کنند تا شاید بنیان اعتماد و دوستی میان دو دولت و ملت را متزلزل ساخته و از آب گل آلود، ماهی مراد خویش بگیرند.
چنانکه در آن سوی مرزهای کشور ما در ایران نیز هستند عناصری که آب در آسیای دشمنان مشترک دو ملت می ریزند و هر از گاهی فتنه ای بر پا می کنند تا قلوب آحاد دو دولت و ملت ایران و افغانستان را از یکدیگر دور کنند که به نمونه های زیادی در این زمینه از جمله به برخی از سکانسهای مغرضانه سریال ایرانی شیوع، می توان اشاره کرد.
در هر حال و با همه ی این دسیسه ها و دامها که بر سر راه دوستی دو دولت و ملت چیده شده است؛ اما باید شادمان بود که مسئولان طراز اول و دوم هر دو کشور، با چشمان تیز بین و نگاه های شرف و ریزبین و نیز گوشهای شنوا، قضایای جاری میان دو کشور را دنبال می کنند و از توطئه ها و نقشه های دشمن مشترک به خوبی اطلاع دارند.
خوشبختانه هر دو دولت ایران و افغانستان، به خوبی درک کرده اند که صلاح و فلاح هر دو دولت و ملت، در داشتن رابطه نیک و برادرانه است و نه تنش و چالش میان آنها؛ لذا و با درک همین مصالح متقابل است که ایران و افغانستان در طول ۳۱ سال اخیر، بهترین و استوار ترین رابطه را با همدیگر داشته اند و در آینده نیز خواهند داشت و نقش بد خواهان دو دولت و ملت نیز با همه ی تلاش آنها بر آب خواهد بود.
محمدطاهر ظهیر به بی‌بی‌سی گفت که هرچند نشان کارخانه و محل ساخت این مینها پاک شده، اما "باور جدی" بر این است که این مینها در ایران ساخته شده است.
او افزود: "این مین‌های ضد نفر بر اساس نظر و باور کارشناسان امور نظامی و امنیتی ساخت کشور جمهوری اسلامی ایران است."
عبدالرحمان احمدی، سخنگوی آقای ظهیر، گفت که تعداد این مینها به ۳۲ عدد می‌رسد، اما نه او و نه والی بامیان توضیح ندادند که این مینها از چه طریقی به بامیان منتقل شده است."
خبر جالبی که هر انسان زیرک و هوشمندی را به تامل و دقت وا می دارد. صرف نظر از آنکه این خبر صحت داشته باشد یا نه و یا اینکه این ماین ها ساخت ایران باشد یا خیر، چند نکته در این خبر قابل بحث و ارزیابی است.
نخست آنکه بر اساس گفته های والی بامیان، نشان کارخانه و محل ساخت این مینها پاک شده، خوب در این صورت بطور خودکار این پرسش پیش میاید که اگر چنین است و مشخصات ماین ها از بین رفته، نابغه های کارشناس موجود در دفتر والی بامیان از کجا پی بردند که ماینهای بدست آمده ساخت ایران است؟!
نکته دوم آنکه با وجود کارخانه های بی شمار ساخت ماین های مختلف و با آرم و نشان هر کشور و سرزمینی در پاکستان و چین و حتی افغانستان، چه اصراری وجود دارد که این ماینها به جمهوری اسلامی ایران نسبت داده شود و بدون مدرک و دلائل متقن و روشن، در قضیه مذکور پای دولت ایران را به وسط کشیده شود؟! امروزه در افغانستان میلیونها ماین و بمب و سایر مواد و ابزار آلات انفجاری، جابجا شده و مورد استفاده علیه مردم بی گناه قرار می گیرد که تقریباً همه ی آنها از مرز پر خیر و برکت همسایه جنوبی ما وارد این سامان می شود.
اما آیا شده تا کس یا کسانی از مسئولان دولتی ما ماین و بمبها و سلاحهای وارد شده را چک کرده باشند و از روی آرم و نشان آنها، کشور سازنده آنها را شناخته و به مردم اعلام کرده باشند؟! اساساً این مسائل برای نیروهای امنیتی و اطلاعاتی ما زیاد مهم نیست؛ تا روی آن وقت بگذارند. همین حالا در افغانستان نیروهای تروریستی داعش و طالبان، بخش اعظمی از اسلحه دست داشته شان، سلاح امریکایی و اروپایی و پاکستانی است؛ اما آیا شده تا کسی از مسئولان حکومتی ما این کشور ها را محکوم کرده باشد که چرا به تروریستها سلاح می دهند؟!
نکته سوم اینکه بر فرض که این مینها بواقع ساخت ایران باشد، اما صرف این موضوع ثابت می کند که دولت ایران آنها را به طالبان داده است؟ امروز و به برکت وجود انسانهای خائن و فرصت طلب در همه ی دولت و کشورها، بازار قاچاق سلاح و مهمات جنگی، داغ تر از همیشه است و این موضوع را هم والی بامیان می داند و هم والی تهران و هم ساکنان همه ی آبادی های جهان!
در یک چنین اوضاع آشفته و شکننده و بی ثباتی، چه مشکل دارد که تعدادی از عناصر فرصت طلب ایرانی به ماینهای ساخت کشور شان دست پیدا کرده باشند و آنها را به طالبان فروخته باشند؛ دقیقاً کاری که بسیاری از اتباع خائن دیگر کشورها از جمله برخی از هموطنان افغان خود ما می کنند و در ازای اخذ پول با هر تروریستی وارد معامله می شوند!
امروزه در کشورهای عراق و یمن و سوریه و لیبیا و فلسطین و سایر جاهای دنیا، مسلمانان و انسانهای بی گناه با اسلحه های مدرن و مخوف ساخت امریکا و اروپا و نیز با کمکهای مالی عربستان، قطر و ترکیه، بخاک و خون کشیده می شوند و میلیونها انسان از خانه و کاشانه خویش آواره می شوند؛ اما هیچ دولت و کشوری جرئت و غیرت اعتراض را به خود راه نمی دهند و دم در نمیاورند؛ انگار همه لال اند و کور و کر؛ که نه جنایتی را می بینند و نه ناله و فریاد بی گناهی را می شنوند!
به نظر می رسد در انعکاس یک چنین اخبار مغرضانه ای که ابداً صحت و سقم آنها معلوم نیست، دستهای مرموز و نفاق افکنی در کار است که از وجود مناسبات و مراودات و تعاملات مثبت و نیکی که میان دو دولت ایران و افغانستان بر قرار است، عمیقاً رنج می برند و ناراضی اند؛ لذا سعی می کنند هر از گاهی چیزی را بهانه کنند تا شاید بنیان اعتماد و دوستی میان دو دولت و ملت را متزلزل ساخته و از آب گل آلود، ماهی مراد خویش بگیرند.
چنانکه در آن سوی مرزهای کشور ما در ایران نیز هستند عناصری که آب در آسیای دشمنان مشترک دو ملت می ریزند و هر از گاهی فتنه ای بر پا می کنند تا قلوب آحاد دو دولت و ملت ایران و افغانستان را از یکدیگر دور کنند که به نمونه های زیادی در این زمینه از جمله به برخی از سکانسهای مغرضانه سریال ایرانی شیوع، می توان اشاره کرد.
در هر حال و با همه ی این دسیسه ها و دامها که بر سر راه دوستی دو دولت و ملت چیده شده است؛ اما باید شادمان بود که مسئولان طراز اول و دوم هر دو کشور، با چشمان تیز بین و نگاه های شرف و ریزبین و نیز گوشهای شنوا، قضایای جاری میان دو کشور را دنبال می کنند و از توطئه ها و نقشه های دشمن مشترک به خوبی اطلاع دارند.
خوشبختانه هر دو دولت ایران و افغانستان، به خوبی درک کرده اند که صلاح و فلاح هر دو دولت و ملت، در داشتن رابطه نیک و برادرانه است و نه تنش و چالش میان آنها؛ لذا و با درک همین مصالح متقابل است که ایران و افغانستان در طول ۳۱ سال اخیر، بهترین و استوار ترین رابطه را با همدیگر داشته اند و در آینده نیز خواهند داشت و نقش بد خواهان دو دولت و ملت نیز با همه ی تلاش آنها بر آب خواهد بود.