در شب و روزهای اخیر دو خبر توجه رسانه ها و آگاهان را به طور جدی بخود جلب کرده است؛ یکی خبری است که به نقل از تلویزیون چکاد منعکس شده و خبر دیگر مربوط می شود به سایت بی بی سی که آن هم به نقل از یک رادیوی فرانسوی، روی آنتن پخش رفته است.
در خبر اول، پوتین؛ رئیس جمهور روسیه از امکان بمباران عربستان توسط جنگنده های روسی سخن می گوید. "ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه، عربستان سعودی را تهدید کرده است که اگر از حمایت تروریسم و گروه‌های وابسته به القاعده در سوریه دست برندارد با بمب‌های روسی روبرو خواهد شد.
پوتین قول داده است که عربستان را آن‌قدر بمباران خواهد کرد که مردم آن کشور جز چادری جای دیگری برای زندگی کردن نخواهند داشت. او گفته است، مقام‌های عربستان امیدوارند که بتوانند با برهم زدن ثبات در کشورهای همسایه، از سقوط نظام سیاسی وحشی و غیرانسانی‌شان جلوگیری کنند.
رییس‌جمهور روسیه گفته ‌ که روسیه عربستان را در سوریه شکست خواهد داد. وی گفت که همه طرف‌های درگیر در سوریه باید برای پایان دادن به جنگ ۵ ساله داخلی در آن کشور پای میز مذاکرات بنشینند و نقش عربستان را نفی کنند."
اما خبر دوم حکایت از پیش بینی رئیس جمهوری فرانسه دارد مبنی بر امکان آغاز جنگ میان روسیه و ترکیه. "فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه هشدار داده است که خطر بروز جنگ میان روسیه و ترکیه بر سر سوریه وجود دارد.
آقای اولاند در مصاحبه با یک رادیو فرانسوی گفته است که با حضور بیشتر ترکیه در بحران سوریه خطر چنین جنگی وجود دارد.
فرانسوا اولاند در مصاحبه خود با رادیوی فرانسوی گفته است که روسیه باید دست از حمایت خود از بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه بردارد."
واقعیت این است که با حضور مستقیم روسیه در جنگ سوریه، معادله جنگ در این کشور با تغییر فاحشی رو به رو شده و تروریستانی که با حمایت عربستان و ترکیه به پیشروی های قابل توجهی دست یافته بودند، در موضع ضعف و تقریباً در آستانه شکست قرار گرفته اند و بجای آن، این ارتش و نیروهای متحد و مردمی دولت سوریه است که لحظه به لحظه قوی تر شده و در صدد تصاحب آخرین مواضع تروریستان در مناطق مختلف سوریه برآمده اند.
بر اساس آخرین خبرها از میادین جنگ در سوریه، ارتش سوریه و نیز نیروهای کرد طرفدار دولت این کشور، توانسته اند به موفقیت های مهمی در حلب دست یابند و نیز این نیروها توانسته اند در مناطق نزدیک به مرز ترکیه به مواضع تروریستان یورش برده و ضمن تار و مار کردن آنان، کنترول برخی از نواحی مرزی را در سدت گیرند که این تحول بر ترکیه گران آمده و دولت ترک را به شدت نگران کرده؛ تا حدی که ترکیه طی چند هفته اخیر بارها مواضع نیروهای کرد سوریه را هدف قرار داده و گفته است اجازه نخواهد داد این نیروها، کنترل نواحی مرزی را در دست بگیرند.
در ربطِ به خبر نخست باید گفت که اولاً صحت این خبر محل ومورد تردید است؛ چرا که غیر از تلویزیون"چکاد" که خیلی تلویزیون معلوم الحالی هم نیست، آن را منتشر کرده و غیر از تلویزیون مذکور، هیچ رسانه دیگری لااقل مشابه خبر مذکور را انعکاس نداده است.
تردید مذکور زمانی بیشتر می شود که به لحن عجیب منتسب به پوتین در خبر مذکور مبنی بر بمباران کل عربستان، آنهم به شکلی که برای مردم این کشور، جایی برای زندگی نماند جز خیمه ها و چادرهایی در بیابان های خشک و لم یزرع سرزمین حجاز، دقت شود.
از اینها گذشته، در متن خبر و در میان سخنان نقل شده از زبان پوتین، دوگانگی غیر منطقی وجود دارد؛ چرا که رئیس جمهور روسیه از یک سوی می گوید عربستان را با خاک یکسان می کند و از طرف دیگر ادعا می کند و شعار می دهد که عربستان را در سوریه شکست می دهد؛ در صورتی که اگر قرار باشد تهدید نخست مبنی بر بمباران کل عربستان عملی شود، دیگر نوبت به شکست آل سعود در سوریه نمی رسد؛ چرا که این رژیم قبلا با خاک یک سان شده و چیزی از آن باقی نمانده که پوتین در سوریه آن را شکست بدهد.
از همه ی اینها گذشته، روسیه اگر دشمنی ای هم دارد با دولت دیکتاتور و تروریست پرور آل سعود دارد نه با خاک و مردم عربستان. سران روسی به خوبی می دانند که عربستان سرزمین وحی است و این کشور در نزد دو میلیارد مسلمان از جایگاه، اهمیت و اعتبار و وجاهت خاصی برخوردار است و با این ملحوظات، خرد و منطق سالم سیاسی حکم می کند تا سران روس با دقت و وسواس بیشتری با کشور عربستان تعامل داشته باشند.
از همه مهمتر و منطقی تر، جنگ روسیه با عربستان و یا ترکیه در داخل مرزهای سوریه است که اگر قرار باشد شکستی به آنها داده شود، در همان خاک سوریه سران روسی می توانند به آن دست پیدا کنند؛ بدون آنکه با بمباران کل عربستان، بخواهند خود را در برابر احساسات و عواطف دینی- مذهبی حدود دو میلیارد مسلمان قرار بدهند.
البته روسیه می تواند همین تهدید خویش را و آنهم در صورت ادامه حمایت آل سعود از گروههای تروریستی در سوریه،- به دور از دو شهر مکه و مدینه شریفه- نسبت به ریاض و کاخهای متعلق به آل سعود عملی کند که حتی همین کار ممکن نیز برای روسها هزینه های سنگین و طاقت فرسائی به دنبال خواهد داشت؛ چرا که حامیان امریکایی و اروپائی آل سعود در برابر این عمل روسیه بی تفاوت نمی نشینند.
اما ترکیه فرق می کند؛ چرا که نه جایگاه عربستان را دارد و از طرفی نیز با ساقط کردن یکی از جنگنده های روسی در خاک سوریه، از قبل نیز خود را در برابر خشم روسها قرار داده و از سویی نیز به شدت از تروریستها در سوریه حمایت می کند.
اگر چه ترکیه نیز در جنگ با روسها و دولت سوریه، تنها نخواهد بود و همین آل سعود و حامیان خارجی تروریستها قویا از آن حمایت خواهند کرد؛ اما هیچ کدام از حمایتها دلیل نمی شوند تا روسیه از زورآزمائی با دولت ترک که در واقع ناچار به آن شده، رو بر گرداند. اما با همه ی اینها می دانیم که جنگ میان روسیه و ترکیه زمانی نهایی و قطعی خواهد شد که تلاشها برای رفع تنش آغاز نشده باشند؛ حالانکه شاهدیم که تلاشهایی جهت رفع تنش میان ترکیه و روسیه و بوسیله برخی از دولتهای منطقه ای و اروپائی آغاز شده که احتمال می رود به نتیجه بدون جنگ رو در رو نیز منجر شود.