مقامات ارشد امریکایی اعلام کرده اند که برای دهه های بیشتری ممکن است در افغانستان بمانند. آنها دلیل ماندن شان در افغانستان را، عدم آماده بودن نیروهای نظامی افغان در برابر حملات طالبان اعلام کرده و می گویند:" نیروهای محلی به پشتیبانی هوایی و اطلاعاتی نیاز دارند و طی ۳ یا ۵ سال آمادگی پیدا نمی کنند. ما باید مدت طولانی در آنجا (افغانستان) حضور داشته باشیم."

جنرال ویلسون شافنر؛ معاون فرمانده‌ی کل نیروهای خارجی در افغانستان نیز در مصاحبه با نشریه راشاتودی گفته است: "چندین سال دیگر در افغانستان شاهد فضاهایی خواهیم بود که سازمان های افراطی تندرو بر آنها حکومت خواهند کرد. مدت زمان زیادی برای تربیت نیروهای کارآمد نیاز است.
برخی از فرماندهان نیروهای امریکایی نیز در گفت وگو با این نشریه تأکید کردند، نیروهای خارجی در ولایت هلمند تلاش می کنند این منطقه را که در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ از دست طالبان خارج کردند، همچنان حفظ کنند.

در این خصوص یکی دیگر از مقامات نظامی ارشد در کابل گفت: "هنوز هم انگیزه ادامه مبارزه در آنجا ( هلمند) وجود دارد."

جالب است! زمینه سازی برای حضور دوامدار در افغانستان و منطقه؛ کاری که در طی سالهای حضور جامعه جهانی به سرکردگی امریکا در کشور ما جریان داشته و هر روز باب تازه ای به این ترفندهای رندانه افزوده می شود. طالبان طبق نقشه امریکایی ها و با کمک دولت وقت پاکستان، قدرت در افغانستان را در دست گرفتند و جالب آنکه در طول ۶ سال حکومت خفقان آور و رعب انگیز طالبان، سران واشنگتن و متحدان اروپایی آنها در ناتو، کاری به کار طالبان نداشتند.

چنانکه در زمان حاضر نیز با بی شماری از دولتها و رژیم های غیر دموکراتیک و استبدادی کاری ندارند و همینکه آن دولتها منافع امریکا و متحدانش را در کشورهای خود شان و منطقه و جهان تامین می کنند و با حضور سیاسی استعمار غربی در فضای کشورهای خود شان و منطقه مشکل ندارند، سران واشنگتن و سایر متحدان غربی آنها نیز کاری به کار آن دولت و رژیم ها ندارد گذاشته اند تا به هر شکلی که دل شان بخواهد با ملتهای خودشان و نیز سایر ملل ضغیف عمل کنند.

نمونه های برجسته این گونه تعاملات ظالمانه و غیر مسئولانه نسبت به ملتها را می توان در برخورد رژیمهایی چون اسرائیل، آل سعود، آل خلیفه، قطر، مصر، پاکستان و بسیاری از دولتهای مستبد دیگر در سطح منطقه و جهان با ملتهایی مانند فلسطین، یمن، سوریه، افغانستان و برخی از دولت و ملتهای ضعیف نگهداشته شده در منطقه و جهان، به وضوخ مشاهده کرد.

در هر حال، طالبان با نقشه ای آورده شده بودند و با طرح و پلان مهمتر و بزرگ تر که همان حضور فیزیکی و نظامی امریکا و ناتو در منطقه بود، کنار زده شدند. البته در این میان دولت پاکستان در نقش "یار دزد و شریک قافله"، بسیار موفق ظاهر شد و با "زدن یکی به نعل و یکی به میخ"، یعنی از یکسو یار و حامی طالبان و از سوی دیگر دشمن تروریزم، توانست با این شگرد رندانه امتیازها و باجهای کلانی از امریکا و متحدانش در ناتو دریافت کند و بار دولت و کشورش را ببندد و هنوز که هنوز است، به همین نقش زیرکانه دوگانه ادامه می دهد و به همان دلیل که قبلاً گفته شد، امریکایی ها نیز با سران اسلام آباد مشکلی ندارند.

در هر حال، در شرایط کنونی که طالبان نیست و از حیطه قدرت و حکومت کنار گذاشته شده اند، سران واشنگتن باید چه کار کنند تا به قول خود شان برای دهه های متوالی در افغانستان بمانند و به اصطلاح این حضور را قانونمند و نهادینه و ماندگار کنند؟!

از نظر امریکایی ها بهترین راه و شگرد این است که هم طالبان تقویت شوند تا برای مدتهای طولانی در برابر دولت افغانستان مقاومت کنند و با حملات نقشه شده و طرح ریزی شده در بیرون از مرزهای کشور، علیه دولت و مردم افغانستان، دلیلی باشند برای ادعاهای هر از گاه مقامات واشنگتن که مثلا افغانستان امنیت ندارد و برای ایجاد صلح و امنیت دایمی، حضور نیروهای ناتو به خصوص امریکایی، لازم و ضروری است؛ چرا که به قول خود شان آنها در برابر بشریت و دفاع از آن، مسئول اند و نمی توانند دولت و مردم افغانستان را این گونه بی پشت و پناه ترک کنند!

این از یک سو، و اما از سوی دیگر گروههای شورشی و تروریستی دیگری نیز باید در افغانستان ایجاد شود؛ تا از یک سو دلیل و یا بهانه برای حضور طولانی امریکا در افغانستان و منطقه محکم تر شده و از سوی دیگر و در صورت جذب برخی از طالبان به بدنه دولت افغانستان، امریکا در واقع یک تیر و دو نشان زده باشد؛ یک اینکه با آوردن برخی از طالبان البته با کمک پاکستان و چین، چهره صلح طلبی از خود به نمایش بگذارد و دو اینکه از خلال این صلح طلبی ریاکارانه و کاذبانه، جای خالی طالبان به دولت پیوسته را با طالبان دیگر و نیز نیروهای تازه نفس داعش، پر کند و به این شکل بهانه حضور برای سالیان سال و دهه های متوالی را در افغانستان و منطقه، برای نیروهای نظامی شان تراشیده باشند.
از دید بسیاری از آگاهان تقلای امریکایی ها برای صلح دولت افغانستان با طالبان و سر و صداها مبنی بر حمایت امریکایی ها از پروژه داعش در این کشور، همه و همه سناریوهایی است که زمینه ساز حضور بلند مدت تر نیروهای ناتو به سرکردگی امریکا در افغانستان و منطقه می باشد و همه ی این کارها را امریکا و متحدان آن در ناتو می کنند تا جای پایی را که در منطقه به دست آورده اند، از دست ندهند.