اشرف غنی؛ رییس جمهور با پروفیسور کلاوس شواب؛ مؤسس و رییس اجرایی مجمع اقتصاد جهانی، تورن بیری؛ رییس کمیته امور دفاعی کنگره امریکا و کیم؛ رییس بانک جهانی، جداگانه در شهر داووس سویس دیدار کرد.

او در حاشیه نشست مجمع جهانی اقتصاد با نمایندگان کشورهای مختلف و مسؤولان نهادهای بین المللی در خصوص جلب کمک ها و گسترش همکاری های بیشتر بحث و تبادل نظر نمود.

در خبرنامه ریاست جمهوری آمده است:"رییس جمهور کشور در همه این دیدارها توجه مسؤولین نهادهای بین المللی و رهبران جهانی را به خاطر قربانی هایی که مردم افغانستان داده اند، جلب کرد و از آنان خواست که در زمینه جلوگیری از کشتار مردم بی گناه توسط گروه های تروریستی و جنگ تحمیل شده بالای مردم افغانستان همکاری نمایند".

آقای غنی همچنین با اشاره به توسعه اقتصادی افغانستان از فرصت های موجود سرمایه گذاری در کشور، سرمایه گذاران خارجی را تشویق کرد تا در بخش های مختلف به ویژه در زمینه بهداشت و انرژی در افغانستان سرمایه گذاری کنند.

کارشناسان ضمن تاکید بر اینکه اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس، بدون شک، فرصتی برای افغانستان است تا بتواند یکبار دیگر سرمایه گذاران بین المللی را برای سرمایه گذاری در زمینه های بکر و دست نخورده اقتصاد افغانستان، ترغیب کند، در عین حال می گویند که فراموش نکنیم که از این دست نشست ها در گذشته نیز فراوان برگزار شده است. در برخی از آنها افغانستان، جایگاهی محوری و تعیین کننده داشته و موضوع اصلی آن، افغانستان بوده است و همزمان مقام های ارشد دولت افغانستان، جزو سخنرانان اصلی آن بوده اند؛ اما آنچه در عمل به دست آمده، بهبودی در وضعیت نابسامان اقتصاد افغانستان، به وجود نیاورده است.

به عقیده کارشناسان، این امر، پیش از آنکه ناشی از عدم رغبت، علاقه و همکاری صادقانه بین المللی در حوزه بهبود اقتصاد افغانستان باشد، برآمده از مشکلات و بحران های داخلی افغانستان است.

به نظر می رسد این امر، کمتر مورد توجه مقام های دولتی قرار گرفته است.

منتقدان می گویند که یکی از مشکلات اساسی دولت های دیروز و امروز افغانستان همواره این بوده که تمام توجه شان معطوف به خارج بوده است؛ از جلب کمک های خارجی بیشتر تا ترغیب مؤکد خارجی ها به سرمایه گذاری در افغانستان.

در این میان، آنچه هرگز به آن توجه نشده است، ایجاد زمینه های مساعد داخلی به منظور بهره وری مثبت از کمک های خارجی و ایجاد فرصت های سرمایه گذاری مطمئن و درازمدت خارجی در افغانستان بوده است.

شاید از حامد کرزی در این مورد خاص و بسیاری از موارد دیگر، انتظاری فراتر از آنچه انجام داد، وجود نداشت؛ اما اشرف غنی که خود در حوزه های اقتصادی، صاحب ادعا است و می گوید که زمانی در صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، برای مدیریت اقتصاد جهانی، مانیفست و خط و نشان تعریف و تدوین می کرد، انتظار نمی رود مانند کرزی عمل کند.

در زمان کمپاین های انتخابات ریاست جمهوری نیز محور اصلی برنامه های انتخاباتی آقای غنی را برنامه های اقتصادی او تشکیل می داد.

با این حساب، زمانی که او در نتیجه توافق سیاسی، جایگاه رییس جمهور را احراز کرد، یکی از انگیزه های هواداری هوادارانش از او این بود که آقای غنی برای بهبود وضعیت اقتصاد، معیشت، کار و اشتغال در افغانستان، برنامه های مدون و مشخصی دارد و اوضاع به سرعت بهبود خواهد یافت؛ اما به اذعان آگاهان، از زمان استقرار حکومت وحدت ملی تاکنون، وضعیت اقتصادی بدتر شده است، ارزش پول ملی در برابر ارزهای خارجی سقوط کرده، قیمت دالر به میزان وحشت آوری افزایش پیدا کرده، زمینه ها و فرصت های سرمایه گذاری از میان رفته، کار و اشتغال، کمتر از حد انتظار شده، ارتش عظیم بیکاران، عظیم تر شده، نیروی انسانی و کار، به فرار و مهاجرت دسته جمعی از کشور رو آورده و امید به آینده به شدت، افت کرده است.

با این حساب، به باور کارشناسان، هیچ تناسب عقلانی و قابل قبولی میان امیدهای افغانستان از اجلاس داووس و زمینه های واقعی سرمایه گذاری خارجی در افغانستان -از وجود فساد و بروکراسی و حکومت داری ضعیف تا نبود امنیت، شفافیت و استراتژي مدون اقتصادی- وجود ندارد و این، چالش اصلی اقتصاد بیمار افغانستان محسوب می شود.