باب کورکر؛ رئیس کمیته روابط خارجی مجلس سنای امریکا در رأس هیأتی از جانب کنگره این کشور وارد کابل شد و شامگاه پنجشنبه با آقای غنی دیدار کرد.

رئیس جمهور در این دیدار با تاکید بر نیاز نیروهای هوایی کشور به هواپیماهای نظامی و هلیکوپتر، خواستار همکاری امریکا در تجهیز و تقویت این نیروها شد.

اشرف غنی در این دیدار گفت که نیروهای امنیتی کشور در مبارزه با تروریزم، نیاز دارند که با تجهیزات بیشتری تقویت شوند.

رئیس جمهوری همچنین افغانستان را خط اول مبارزه با تروریزم خواند.

نیروهای هوایی افغانستان در حال حاضر بمب‎ افکن ندارند و شمار هلیکوپترها و هواپیماهای حمل و نقل نظامی این نیروها نیز معدود است.

برخی از این هلیکوپترها توپدار هستند و از آن‎ها در جنگ با گروه طالبان استفاده می ‎شود.

دولت در سال‎ های گذشته همواره بر تقویت نیروهای هوایی تاکید کرده؛ اما حامیان غربی آن کمتر مایل بوده‎ اند که به این درخواست پاسخ مثبت دهند.

آقای کرزی؛ رییس جمهوری پیشین هم در گذشته بارها نسبت به این موضوع،‌ اعتراض کرده و هشدار داده بود که اگر امریکا به آن توجهی نکند، او به کشورهای دیگر روی خواهد آورد.

در این میان،‌ کارشناسان مسایل نظامی می گویند که با تجهیز نیروهای هوایی اردوی ملی، دیگر نیازی به حضور نیروهای خارجی در کشور نیست.

اکنون نیروهای امنیتی کشور،‌ قادر به پشتیبانی هوایی مستقل و مستمر از عملیات نظامی خود نیستند و در این خصوص همچنان ناگزیر اند از نیروهای خارجی حاضر در کشور، کمک بگیرند.

کارشناسان می گویند که خودکفایی نیروهای امنیتی افغانستان، همان چیزی است که کشورهای خارجی کمک کننده به افغانستان،‌ هیچ تمایلی به تحقق آن ندارند؛ زیرا در این صورت، دیگر بهانه ای برای حضور این نیروها در کشور باقی نمی ماند.

وجود شماری هلیکوپتر و هواپیمای حمل و نقل نظامی فاقد قدرت پرتاب بمب و شلیک موشک نیز هیچ امیدی به فعال شدن این نیرو در آینده نزدیک برنمی انگیزد و از سوی دیگر، نشان می دهد که وعده های داده شده از سوی متحدان به اصطلاح استراتژیک افغانستان در این خصوص، تا چه میزان جدی و واقعی بوده است!

این در حالی است که افغانستان کشوری کوهستانی است؛ موضوعی که امکان نبردهای منظم برای نیروهای زمینی با مخالفان را بسیار دشوار می سازد؛ بنابراین، عدم تجهیز و فعال سازی نیروی هوایی اردوی ملی به پیمانه ای که روزی این نیروها به صورت مستقلانه عمل کنند و دیگر نیازی به کمک نیروهای نظامی خارجی نداشته باشند، دو پیامد مهم دارد: یکی اینکه نیروهای تروریستی و شورشیان با پناه گرفتن در کوهستان های سنگلاخی و صعب العبور کشور، هیچگاه به صورت کامل از میان نخواهند رفت و از سوی دیگر، نیاز به نیروهای خارجی برای مبارزه با شورشیان و تروریست ها نیز هیچگاه مرتفع نخواهد شد و درست همین دو نکته است که می تواند افغانستان را برای مدت های طولانی نیازمند به نیروهای خارجی نگهدارد؛ براساس این برداشت، آیا می توان به تجهیز و استقلال بازوی هوایی اردوی ملی افغانستان در آینده نزدیک امیدوار بود؟

ناظران می گویند که صرف نظر از اینکه اکنون نیروهای زمینی اردوی ملی نیز با مشکلات متعددی از جمله عدم دسترسی به سلاح های سنگین و دوربرد مواجه اند؛ اما وضعیت و شرایط جاری نشان می دهد که امریکا و دیگر کشورهایی که مدعی اتحاد استراتژیک با افغانستان هستند، تمایل ندارند، بازوی هوایی اردوی ملی را در آینده نزدیک فعال سازند؛‌ بنابراین افغانستان،‌ هنوز تا رسیدن به جایگاهی در خور و قابل توجه در توازن استراتژیک منطقه ای، راه درازی در پیش دارد و از این نظر، ناگزیر خواهد بود، همچنان کشوری وابسته به پشتوانه های نه چندان نیرومند و مطمئن خارجی باقی بماند تا وجود خود را در میان همسایگان و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای که هر روز یک نسخه تازه از تروریزم و دهشت افکنی را رونمایی و رهسپار افغانستان می کنند، حفظ کند.