پس از خلق حماسه مدنی ۲۰ عقرب توسط شهروندان پایتخت و برخی از ولایات در کابل، دولتمردان و سران حکومت وحدت ملی، به موضع گیری ها و واکنش های نسبتاً متفاوتی روی آوردند.
در دیداری که نماینگان مردم معترض در ارگ ریاست جمهوری با اعضای بلند پایه حکومت از جمله رئیس جمهور و رئیس اجرایی کشور داشتند، نمایندگان معترضین گلایه ها و خواسته های آنها را به سمع مقامات حکومتی رساندند.
در میان سخنگویان مردم یکی نیز نماینده دفتر آیت الله العظمی فیاض جاغوری بود که با سخنان نسبتاً تند و گزنده، آقای محقق را شدیدا عصبانی و ناراحت کرد. اما آقای محقق؛ معاون دوم ریاست اجرایی کشور، گلایه های تند و تیز آقای فهیمی؛ نماینده آقای فیاض را بی پاسخ نگذاشت و فی المجلس و با سخنان زیر، در مقام دفاع از مقامات حکومتی به خصوص رئیس جمهور؛ اشرف غنی بر آمد:
" دولت در برابر گروگان‌ها بی تفاوت نیست.
ما باید افغانستان شمول بحث کنیم، آیا در سایر نقاط افغانستان هیچ حادثه ای واقع نمی شود، درست است که حادثه جاغوری تلخ و تکان دهنده است. در جلال آباد کودک را دو تکه کردند. در قندوز قتل عام کردند، تجاوز کردند. اگر همه این ها در گِرد ارگ جمع شوند، رئیس جمهور جواب کی را بگوید.
او هم ناحق و ناروا، با مرگ و درد؛ اگر کسی در انتخابات شکست می خورد، برود دل مردم را به دست بگیرد.
آدم هایی مفت و کلذی که اینجا در زمین بوریا و در آسمان ستاره ندارند، در انتخابات شکست خوردند، مردم {به روی شان} تف کردند؛ یا اینکه در معاونیت وزارت نرسیدند، مردم را جمع کردند؛ نه مصالح مملکت نه مصالح کشور را در نظر گرفتند، مردم هزاره را جمع کن درد و مرگ در پشت ارگ!.
ما همراه این نفرهایی که از سر کوچه می‌آیند؛ درد و مرگ می گویند، مذاکره نمی کنیم؛ این ها نماینده مردم نیستند. نماینده های مردم کسانی هستند که هر کدامش ۲۰ تا ۳۰ هزار رای جمع کردند، ما با این‌ها گپ می زنیم."
اظهارات بالا فقط بخشی از سخنان آقای محقق؛ معاون دوم رئیس اجرایی کشور بود که در واکنش به حرکت مدنی میلیونی مردم افغانستان و آنهم در محضر مقامات بلند رتبه مملکتی، از دهن ایشان خارج شد!.

اینکه محقق با چه انگیزه و هدفی به اظهار یک چنین سخنانی مبادرت ورزید سر جایش خودش؛ اما واقعیت این است که مردم افغانستان به طور عموم و هزاره ها و به خصوص آنهایی که محقق را به عنوان رهبر و حامی منافع خویش و کشور و مردم، بر گزیده بودند و به او رای داده بودند، ابدا یک چنین توقعی از ایشان نداشتند.

مردم فکر می کردند که حالا که محقق و امثال او از مدعیان رهبری را در تظاهرات دادخواهانه در کنار خویش ندارند؛ لااقل در برابر مردم و خواسته های بر حق شان، یک چنین موضع غیر مسئولانه ای را انتخاب نکند.

از دید بسیاری از آگاهان محقق با این طرز برخورد و موضع گیری، خود را در برابر افکار و منافع عامه مردم به خصوص هزاره ها قرار داد. انتقادها از سخنان آقای محقق در شبکه های اجتماعی و نیز تظاهرات مردم مزار شریف در نکوهش اظهارات وی، گواه روشن و واضحی نسبت به افتادن آقای محقق از آسمان چشم و دل مردم است.

بسیاری از آگاهان بر این باوراند که سخنان محقق در ارگ، جو و فضای محفل را به سود سران حکومتی تغییر داد و بسیاری از مقامات بلند پایه از جمله رئیس جمهور اشرف غنی را از وضعیت دفاعی و انفعالی خارج کرد و کاری کرد تا او بجای پذیرش کاستی ها در حکومت خویش، چهره حق بجانب بخویش گرفته و به سرزنش تظاهرات کنندگان میلیونی، روی آورد!.

این همه در حالی است که کسان دیگری از جمله داکتر عبدالله؛ رئیس اجرایی کشور نیز در ربط به تظاهرات و خواسته های مردم معترض، موضع گرفتند و صحبتهایی کردند؛ اما تفاوت این صحبتها تا اندازه زیادی حایز اهمیت و دقت است و گویای این واقعیت که بیانها اگر چه همه در دفاع از حریم حکومت و ارگ متمرکز بودند؛ اما تفاوت در لحن ها و شیوه های بیان، بیانگر پختگی یکی و ناشی گری دیگری است.

داکتر عبدالله پس از یک روز از حماسه حضور مردم افغانستان برای دادخواهی و اصلاح حکومت و نظام، با حضور در جمع خبرنگاران می گوید:"حرکت دیروز حرکت مردم افغانستان بود، و از دولت خواستار مسئولیت پذیری بود. اما برخی از این موقعیت سوء استفاده کردند. تعداد محدودی از تظاهرکنندگان برای اهدافی غیر از عدالت خواهی آمده بودند و دولت خط خرابکاران را از توده ی مردم جدا می داند.

موضع دولت در قبال گروه های تروریستی تغییری نکرده است. راهپیمایی ۲۰ عقرب، یکدلی و وفاق مردم افغانستان را به نمایش گذاشت. حکومت خواست های مردم را شنید و وعده سپرده است در حد توان دولت برای تحقق آنها تلاش نماید.

مردم هوشیار باشند تا دشمنان از حرکت های مدنی آنها نظیر تظاهرات ۲۰ عقرب، سوء استفاده نکنند. کسانی که اقدام به شکستن شیشه های ارگ کردند، برای ویرانگری و خرابکاری آمده بودند. حکومت وحدت ملی به خواست مردم براساس قانون و چهارچوب دولت رسیدگی می کند و به خواست مردم بی تفاوت نخواهیم بود.

افزایش پولیس ملی و مردمی، رسیدگی به خانواده های شهدا، تامین امنیت شاهراه ها و ایجاد قول اردو، مجازات عاملین قضیه سربریدن هفت شهروند جاغوری در زابل، راه اندازی عملیاتها برای نابودی تروریستان از ساحات نزدیک و تحت تهدید به ولسوالی جاغوری، از خواست های اساسی معترضان بوده است.

ما براساس برنامه های خود پیش میرویم و پناه مردم به خدا، مردم صدای خود را بلند کردند و خواست شان را مطرح نمودند و خواست شان از سوی دولت شنیده شد و به خواست های مردم براساس چهارچوب حکومت رسیدگی می شود، و توقع ما این است که قانون اساسی کشور مراعات گردد."

باری! این مقایسه ای بود میان اظهارات رئیس اجرائیه و معاون دوم وی استاد محقق؛ و مردم کشور باید ببینند و قضاوت کنند.