اشرف غنی؛ رئیس جمهور با استقبال از تصمیم باراک اوباما؛ رئیس جمهوری امریکا برای ادامه حضور نیروهای امریکایی در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۵، گفت که امریکا، افغانستان باثبات را به نفع دنیا و منافع خود می‌داند و به همین دلیل علاوه بر حضور نظامی به همکاری در بخش اقتصادی و حکومتداری نیز متعهد است.
غنی گفت که تمرکز امریکا بعد از این بر بخش‌های عمده همانند آموزش، تجهیز و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان خواهد بود و در زمینه مبارزه با تروریزم هم با افغانستان همکاری خواهد کرد.
به گفته وی، امریکا و افغانستان منافع مشترک دارند و کابل در دیدگاه وسیع‌تر همکاری منطقه‌ای امریکا را به حیث یک مرکز عمده ضد تروریزم تقویت خواهد کرد.
غنی درباره علت تصمیم امریکا گفت که فداکاری، قربانی و دفاع مردم و نیروهای امنیتی افغانستان باعث ایجاد اطمینان در جامعه جهانی شده است و علاوه بر آن، کارکرد موفقیت آمیز دولت وحدت ملی و چهارچوپ همکاری دوجانبه بر اساس موافقت‌نامه استراتژیک و توافق‌نامه امنیتی نیز واشنگتن را به انجام تعهداتش، متعهد کرده است.
کارشناسان می گویند که اگر آنگونه که در اظهار نظر رییس جمهور اشرف غنی، بازتاب یافته است، تغییر تصمیم ایالات متحده نسبت به حضور نظامی این کشور در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۵، همراه با عمل به تعهدات مکتوب این کشور در قبال امنیت، مبارزه با تروریزم، تجهیز و تقویت نیروهای امنیتی و نابودی لانه ها و پناهگاه های تروریزم در خارج از افغانستان و همچنین کمک به دولت سازی و حکومت داری در افغانستان باشد، این بدون تردید، شایسته خوش بینی و استقبال گرم است؛ اما به باور ناظران، گذشته حضور نظامی امریکا و هم پیمانانش در افغانستان، چنین برداشتی را تایید نمی کند.
دولتمردان افغانستان همواره تلاش کرده اند نسبت به عملکردهای پرسش برانگیز و غالبا درد سرساز نیروهای خارجی و به ویژه امریکایی که بعضا مغایر با قوانین داخلی، منافع، امنیت و حاکمیت ملی افغانستان نیز بوده است، از نهایت احترام، خویشتن داری و چشم پوشی استفاده کنند.
در سال های نخست حکومت کرزی که نیروهای امریکایی بخش عمده جنگ های داخلی کشور علیه تروریست ها را رهبری می کردند و در جریان این ماموریت، بارها مرتکب بدترین انواع جنایت ها، کشتارها، ویرانگری ها و نقض صریح و آشکار قوانین داخلی کشور می شدند، رییس جمهوری سابق، همیشه نسبت به این اعمال جنایتکارانه با اهمال، مماشات، چشم پوشی و خویشتن داری برخورد می کرد.
اینکه او در سال های آخر حکومت خود، با اداره دموکرات مسلط بر کاخ سفید، دچار چالش و تنش شد، چیزی نیست که بتواند عملکرد گذشته او در زمینه نظارت، کنترل و مدیریت درست ماموریت نیروهای خارجی در افغانستان و صیانت و حفاظت از منافع، مصالح، قوانین، ارزش ها و امنیت مردم افغانستان در برابر اعمال این نیروها را توجیه کند.
در زمان کنونی نیز دولت سعی می کند از تجربه ای که در سال های آخر حکومت کرزی در زمینه رابطه افغانستان و امریکا، واقع شد، آگاهانه حذر کند و در مواردی که نیروهای خارجی مرتکب جنایتی می شوند، از آن به نوعی چشم پوشی می کند.
نمونه بارز آن، رویداد حمله جنایتکارانه اخیر نیروهای خارجی بر شفاخانه سازمان داکتران بدون مرز در قندوز بود که طی آن، دولت به یک عذرخواهی ساده از نیروهای خارجی، بسنده کرد و از پیگرد حقوقی این رویداد، انصراف داد.
این در حالی بود که بر پایه ادعای سازمان داکتران بدون مرز، این حمله عمدی بود و از مصادیق جنایت جنگی محسوب می شد.
با این حساب، نگرانی عمده اغلب کارشناسان نسبت به تمدید ماموریت نظامی امریکا در افغانستان این است که این تمدید ماموریت، لزوما به معنای تغییر رفتار، مسؤولیت پذیری بیشتر، احترام به قوانین داخلی کشور، رعایت حقوق و حدود حاکمیت ملی افغانستان و تعهد صادقانه و واقعی این نیروها نسبت به تعهداتی که در اسناد مکتوب امضاشده از سوی دوطرف در زمینه مبارزه با تروریزم، امنیت افغانستان، تقویت و تجهیز و آموزش نیروهای امنیتی و موارد دیگر وجود دارد، نباشد که در این صورت، این امر، نه تنها هیچ سودی به بهبود امنیت در افغانستان نخواهد رساند؛ بلکه زمینه های ناامنی، توسعه تروریزم و در نتیجه بدبختی و فلاکت بیشتر مردم افغانستان را تقویت خواهد کرد.
در این شکی نیست که امنیت افغانستان، به معنای امنیت و ثبات در منطقه و جهان است؛ اما این امر، با دوگانه رفتاری، نقش مکرر پیمان ها و تعهدات و کمک به کشورهای حامی تروریزم در منطقه، به دست نمی آید؛ کاری که امریکا در طول این سال ها مکررا انجام داده و هنوز هم انجام می دهد.
غنی گفت که تمرکز امریکا بعد از این بر بخش‌های عمده همانند آموزش، تجهیز و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان خواهد بود و در زمینه مبارزه با تروریزم هم با افغانستان همکاری خواهد کرد.
به گفته وی، امریکا و افغانستان منافع مشترک دارند و کابل در دیدگاه وسیع‌تر همکاری منطقه‌ای امریکا را به حیث یک مرکز عمده ضد تروریزم تقویت خواهد کرد.
غنی درباره علت تصمیم امریکا گفت که فداکاری، قربانی و دفاع مردم و نیروهای امنیتی افغانستان باعث ایجاد اطمینان در جامعه جهانی شده است و علاوه بر آن، کارکرد موفقیت آمیز دولت وحدت ملی و چهارچوپ همکاری دوجانبه بر اساس موافقت‌نامه استراتژیک و توافق‌نامه امنیتی نیز واشنگتن را به انجام تعهداتش، متعهد کرده است.
کارشناسان می گویند که اگر آنگونه که در اظهار نظر رییس جمهور اشرف غنی، بازتاب یافته است، تغییر تصمیم ایالات متحده نسبت به حضور نظامی این کشور در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۵، همراه با عمل به تعهدات مکتوب این کشور در قبال امنیت، مبارزه با تروریزم، تجهیز و تقویت نیروهای امنیتی و نابودی لانه ها و پناهگاه های تروریزم در خارج از افغانستان و همچنین کمک به دولت سازی و حکومت داری در افغانستان باشد، این بدون تردید، شایسته خوش بینی و استقبال گرم است؛ اما به باور ناظران، گذشته حضور نظامی امریکا و هم پیمانانش در افغانستان، چنین برداشتی را تایید نمی کند.
دولتمردان افغانستان همواره تلاش کرده اند نسبت به عملکردهای پرسش برانگیز و غالبا درد سرساز نیروهای خارجی و به ویژه امریکایی که بعضا مغایر با قوانین داخلی، منافع، امنیت و حاکمیت ملی افغانستان نیز بوده است، از نهایت احترام، خویشتن داری و چشم پوشی استفاده کنند.
در سال های نخست حکومت کرزی که نیروهای امریکایی بخش عمده جنگ های داخلی کشور علیه تروریست ها را رهبری می کردند و در جریان این ماموریت، بارها مرتکب بدترین انواع جنایت ها، کشتارها، ویرانگری ها و نقض صریح و آشکار قوانین داخلی کشور می شدند، رییس جمهوری سابق، همیشه نسبت به این اعمال جنایتکارانه با اهمال، مماشات، چشم پوشی و خویشتن داری برخورد می کرد.
اینکه او در سال های آخر حکومت خود، با اداره دموکرات مسلط بر کاخ سفید، دچار چالش و تنش شد، چیزی نیست که بتواند عملکرد گذشته او در زمینه نظارت، کنترل و مدیریت درست ماموریت نیروهای خارجی در افغانستان و صیانت و حفاظت از منافع، مصالح، قوانین، ارزش ها و امنیت مردم افغانستان در برابر اعمال این نیروها را توجیه کند.
در زمان کنونی نیز دولت سعی می کند از تجربه ای که در سال های آخر حکومت کرزی در زمینه رابطه افغانستان و امریکا، واقع شد، آگاهانه حذر کند و در مواردی که نیروهای خارجی مرتکب جنایتی می شوند، از آن به نوعی چشم پوشی می کند.
نمونه بارز آن، رویداد حمله جنایتکارانه اخیر نیروهای خارجی بر شفاخانه سازمان داکتران بدون مرز در قندوز بود که طی آن، دولت به یک عذرخواهی ساده از نیروهای خارجی، بسنده کرد و از پیگرد حقوقی این رویداد، انصراف داد.
این در حالی بود که بر پایه ادعای سازمان داکتران بدون مرز، این حمله عمدی بود و از مصادیق جنایت جنگی محسوب می شد.
با این حساب، نگرانی عمده اغلب کارشناسان نسبت به تمدید ماموریت نظامی امریکا در افغانستان این است که این تمدید ماموریت، لزوما به معنای تغییر رفتار، مسؤولیت پذیری بیشتر، احترام به قوانین داخلی کشور، رعایت حقوق و حدود حاکمیت ملی افغانستان و تعهد صادقانه و واقعی این نیروها نسبت به تعهداتی که در اسناد مکتوب امضاشده از سوی دوطرف در زمینه مبارزه با تروریزم، امنیت افغانستان، تقویت و تجهیز و آموزش نیروهای امنیتی و موارد دیگر وجود دارد، نباشد که در این صورت، این امر، نه تنها هیچ سودی به بهبود امنیت در افغانستان نخواهد رساند؛ بلکه زمینه های ناامنی، توسعه تروریزم و در نتیجه بدبختی و فلاکت بیشتر مردم افغانستان را تقویت خواهد کرد.
در این شکی نیست که امنیت افغانستان، به معنای امنیت و ثبات در منطقه و جهان است؛ اما این امر، با دوگانه رفتاری، نقش مکرر پیمان ها و تعهدات و کمک به کشورهای حامی تروریزم در منطقه، به دست نمی آید؛ کاری که امریکا در طول این سال ها مکررا انجام داده و هنوز هم انجام می دهد.
