اشرف غنی؛ رییس جمهور به استناد گزارش های استخباراتی گفته که گروه های تروریستی به شمول طالبان به خاطر منافع بیگانگان و قاچاقبران مواد مخدر در افغانستان به جنایات نابخشودنی دست می زنند.

ارگ ریاست جمهوری از قول آقای غنی نوشته که این تروریست‌ها بیشتر در ولایات فاریاب، قندوز، ننگرهار، بدخشان، ارزگان و هلمند در برابر نیروهای امنیتی می جنگند.
پیشتر ارگ ریاست جمهوری اعلام کرد که طالبان در شهر قندوز، مرتکب جرایم ضد بشری شده و بر زنان و عزت مردم تجاوز کرده اند.

دولت گفته که طالبان بر نوامیس و عزت مردم تجاوز کرده و زندانیانی را از بند رها کرده اند که اکثر آنها به قتل و تجاوز به مال و عزت مردم محکوم بودند.
شماری از سازمان های غیر دولتی نیز سرگرم بررسی نقض حقوق بشر در جریان جنگ قندوز هستند.

غنی گفته که دولت، حاکمیت قانون، امنیت و رفاه را تامین و ترویج می کند و برعکس تروریست ها به خشونت، قتل، تهدید، عقبگردی و محاکمه صحرایی مبادرت می کنند.
در این میان، کارشناسان هم ضمن تایید نظر رییس جمهور در مورد انگیزه جنگ تروریست ها در افغانستان و وابستگی آنها به بیگانگان می گویند که شاید این موضوع به اندازه ای بدیهی باشد که نیاز به هیچ سند و مدرک استخباراتی نداشته باشد.

جنگجویان خارجی مستقیما در نبردها شرکت دارند و همه روزه نیروهای امنیتی، شماری از آنها را بازداشت می کنند؛ بنابراین، این کاملا عاقلانه است که نتیجه بگیریم جنگ جاری در افغانستان نه به تعبیر اشرف غنی جنگ «مخالفان سیاسی» است، نه به تعبیر کرزی جنگ «برادران ناراضی» است و نه به بیان رسانه ها و مقام های نظامی و سیاسی غربی ناشی از فعالیت «گروه های شورشی» می باشد؛ بلکه این جنگ، یک تجاوز آشکار خارجی بر افغانستان است. اما اینکه چرا در این میان، افغانستان و کشورهای طرف پیمان آن، با این جنگ به مثابه یک تجاوز نظامی خارجی، برخورد نمی کنند، پرسشی است که هنوز پاسخ نیافته است.

نکته دیگر از دید صاحب نظران، این است که تروریست ها نه تنها در نبرد قندوز که پیش از این، بارها نشان داده اند که همه اعمالی که مرتکب می شوند جنایتکارانه است و مستوجب مجازات و عقوبت های سخت و سنگین شناخته می شود. آنها از ۲۰ سال پیش تاکنون مستمرا مشغول آدم کشی سازمان دهی شده، تصفیه قومی، نسل کشی، کوچ اجباری، ترور، تخریب، تفرقه و فتنه انگیزی بوده اند. به تعبیر داکتر عبدالله؛ رییس اجرایی، طالبان دیروز با طالبان امروز هیچ فرقی ندارند و دلیل این امر نیز شباهت های فراوانی است که در ماشین کشتار و جنایت این گروه از دیروز تا امروز وجود داشته و دارد و امروزه چه بسا نیرومندتر و شدیدتر نیز شده است.

با این حساب، کنش تروریست ها کاملا آشکار و غیر قابل توجیه و کتمان است. آنها در قندوز نسل کشی کردند، به زنان تجاوز کردند، غیر نظامیان را آماج قرار دادند و به اموال و املاک مردم، دست درازی کردند و این هرگز چیز تازه ای نیست؛ زیرا آنها به هر سرزمینی که وارد شوند، چنین خواهند کرد؛ اما به نظر می رسد این واکنش ماست که در برابر کنش تروریست ها، دچار تزلزل و تناقض شده است.

ما با وجود آنکه می دانیم آنها ماهیتا چه کسانی هستند، برای چه چیزی می جنگند، از سوی چه کسانی گماشته می شوند، در پی چه چیزی هستند و چگونه و به چه وسیله ای، اهداف خود را دنبال می کنند، با این حال، بازهم در پی صلح با آنها هستیم و میدان های جنگ را به نفع آنها وامی نهیم، جان های عزیز نیروهای برومند امنیتی خود را به بازی می گیریم، از تدوین یک استراتژي جامع و عملی ضد تروریستی، احتراز می کنیم و به نیروهای میهن پرست و مبارزان واقعی، اجازه ورود به میدان برای کمک به نیروهای امنیتی و مبارزه با تروریزم را بنا به هر دلیلی نمی دهیم.

کارشناسان می گویند اکنون که خوشبختانه آقای رییس جمهور به این نتیجه رسیده است که تروریست ها، مزدوران بیگانه هستند و برای مواد مخدر و اهداف خارجی ها می جنگند، انتظار می رود نوع و نحوه مبارزه با تروریزم نیز از بنیاد تغییر کند.

به نظر می رسد تجربه قندوز، درس بزرگی به سران حکومت و تصمیم گیران اصلی نظام داد که به جای قوم گرایی و رقابت های سخیف و بی بنیاد سیاسی، در چارچوب همکاری های مشترک، راهی برای برون رفت از بحران و غلبه بر دشمن پیدا کنند؛ تا در این صورت، تناسبی منطقی و متوازن میان کنش تروریست ها و حامیان آنها و واکنش ما به وجود بیاید.