یانس ستولتنبرگ؛ سرمنشی ناتو در دیدار با عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی حکومت وحدت ملی در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویارک گفته است که ناتو از نیروهای امنیتی افغانستان حمایت می کند تا آنها در برابر تروریزم مبارزه کنند و کشورشان را از خطرهای داخلی و خارجی نجات دهند.

ستولتنبرگ گفت که افغانستان در اولویت کاری سازمان ناتو قرار دارد.
او از فعالیت نیروهای افغان در سال روان ستایش کرده و امسال را برای این نیروها مهم و سرنوشت ساز خوانده است.

وی گفته که در کنفرانس وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو که در هفته آینده و همچنین در نشست وزرای خارجه عضو ناتو که در ماه دسامبر برگزار می شود، موضوع افغانستان بررسی خواهد شد.

به گفته سرمنشی ناتو در این دو کنفرانس تصامیم مهم و مشترک در باره افغانستان گرفته خواهد شد.
آقای عبدالله همدر این دیدار خواستار همکاری ناتو برای بلند بردن ظرفیت نیروهای امنیتی در مبارزه با تروریزم شده است.

با این حال به باور کارشناسان، اکنون زمان آن فرارسیده است که ناتو به جای شعارهای تکراری و موضع گیری های غیر عملی، اقدامی واقعی برای کمک به نیروهای امنیتی افغانستان انجام دهد.

دیروز در شمال افغانستان، دروازه امنیت مناطق شمالی، درهم شکست و طالبان برای نخستین بار از زمان سقوط این رژیم توانستند مرکز ولایت قندوز را به تصرف خود درآورند.
این نشان می دهد که نیاز نیروهای امنیتی کشور برای کمک و بهبود توانمندی این نیروها جدی است و این مسؤولیتی است که مستقیما بر دوش ناتو و نیروهای امریکایی است.
برای مردم افغانستان، قابل پذیرش نیست که ناتو و نیروهای امریکایی در افغانستان حضور نظامی و پایگاه داشته باشند و از سوی دیگر، آنها در برابر افغانستان، بر اساس پیمان هایی که امضا کرده اند متعهد به تامین امنیت، مبارزه با تروریزم و کمک به نیروهای امنیتی کشور باشند؛ اما همزمان طالبان امکان پیدا کنند مرکز یکی از ولایت های مهم و استراتژيک را تصرف کنند.

مقام های سیاسی و امنیتی کشور می توانند با تکیه بر آنچه در قندوز اتفاق افتاد، نیروهای امریکایی و ناتو را تحت فشار جدی قرار دهند تا به تعهدات خود، صادقانه عمل کنند. زمان شعارهای غیر عملی و بی بنیاد به سر آمده است.

نیروهای امنیتی بیش از هر زمان دیگری پس از انتقال مسؤولیت های امنیتی، در برابر هجمه های سنگین و بی سابقه تروریست ها قرار گرفته اند. آنها در چندین جبهه با تروریزم مبارزه می کنند؛ بدون آنکه در تعداد نفرات، نیروی انسانی و تجهیزات جنگی و توانمندی آموزشی و نظامی آنها تغییر محسوسی به وجود آمده باشد.
ناتو و نیروهای امریکایی به باور کارشناسان، مستقیما باید مورد مؤاخذه و بازخواست قرار گیرند که چرا وقتی قرار شد مسؤولیت های امنیتی به نیروهای داخلی واگذار شود، همزمان با آن، به تعهدات خود مبنی بر تقویت این نیروها در برابر تروریزم، عمل نکردند.
چرا نیروهای هوایی کشور هنوز به صورت کامل و قدرتمند، فعال نشده اند؟ چرا تجهیزات پیشرفته و سنگین نظامی در اختیار نیروهای رزمی کشور گذاشته نمی شود؟ چرا مراحل آموزش این نیروها به صورت حرفه ای، توسعه یافته و جامع به پیش برده نمی شود؟
از جانب دیگر، نیروهای ناتو و امریکایی باید به این مهم نیز پاسخ بدهند که دلایل و عوامل قدرت گیری روزافزون تروریست ها در سراسر کشور چیست؟
چه دست های نیرومند و پنهانی در پشت این پروژه قرار دارند؟

این خواسته ها از دید ناظران، به آن دلیل از نیروهای ناتو و امریکایی، موجه و قابل انتظار می نماید که این نیروها قدرت، امکانات، تجهیزات، تکنولوژی و توان کشفی و استخباراتی پی بردن به این حقیقت ها را دارند.

آنها می دانند که تروریست ها از کجا می آیند، آنها چگونه و از چه طریقی به سلاح دسترسی پیدا می کنند، پایگاه ها و پناهگاه ها و آموزشگاه های آنها در کجا قرار دارد و به چه دلیل و انگیزه ای به افغانستان گسیل داده می شوند.
ناتو و امریکایی ها همچنین می دانند که برنامه تروریست ها برای آینده کشور چیست و چرا آنها به سمت شمال رو آورده اند و حقایق دیگری از این نوع.

بنابراین، چرا این اطلاعات در اختیار نیروهای کشفی و امنیتی افغانستان قرار نمی گیرد.
نشست های آتی وزرای دفاع و خارجه کشورهای عضو ناتو، فرصتی مناسب برای مقام های کشور، به منظور طرح صریح و بی پرده این پرسش ها و گرفتن پاسخ های مقتضی و مورد انتظار است.