معاون اول رئیس جمهور در عملیات پاکسازی روستای شاخ ولسوالی قیصار ولایت فاریاب گفت که جنگ فاریاب و شمال کشور از سوی سازمان استخباراتی پاکستان راه‌ اندازی شده است و فتوای جهاد از سوی عالمان دین در برابر پاکستان آگاهانه است. 

وی افزود که اکنون روستای شاخ به امن ترین بخش فاریاب تبدیل شده و از تمامی مردم می ‌خواهم تا از موضع گیری حکومت در برابر طالبان پشتیبانی کنند. 

در روستای شاخ ولسوالی قیصار دیدن شمار زیادی از نیروی نظامی به ویژه معاون اول رئیس جمهور در میان مردم برای باشندگان این بخش، خوشی و سرور فراوان به بار آورده است. همه بر ضد پاکستان شعار می ‌دهند و می ‌گویند که اگر دست سازمان استخبارات نظامی پاکستان در پشت ناامنی‌ های شمال کشور نباشد، هیچ کسی نمی ‌تواند امنیت این بخش را خراب کند و برای مردم وحشت بیافریند. 

با این حساب، به باور کارشناسان، جنگ در فاریاب همان گونه که جنرال دوستم هم گفته است، جنگ همه مردم افغانستان است. از سوی دیگر به گفته او، پشت سر تروریست های در حال جنگ در فاریاب و سایر نقاط کشور، آی اس آی قرار دارد؛ بنابراین، هرچه دامنه جنگ با تروریزم گسترده تر می شود، ابعاد جنگ افغانستان و پاکستان نیز گسترش پیدا می کند. 

آقای دوستم در میان مردم این روستا گفت که وعده‌ های پاکستان برای کشاندن طالبان بر میز گفتگو حقیقت نداشته است و پس از هر وعده پاکستان در افغانستان ده ‌ها انفجار و انتحار رخ داده است.
عبدالرشید دوستم اظهار داشت:"حتمآ صحبت‌ های شورای علما را در کابل شنیده باشید، فتوا دادند که جهاد علیه پاکستان. این علما از روی شرع این حرف را می ‌زنند. مردم افغانستان همه امپراتوری‌های بزرگ را شکست داده‌ اند. این پاکستان چه می ‌تواند؟" 

سخنان دوستم، به عقیده بسیاری از کارشناسان، درست مانند یک فرمانده نظامی، شجاعانه، بی پرده و عاری از هرگونه سیاسی کاری ریاکارانه بود. 

او صریحا پاکستان را مسؤول شناخت و بدون هیچ ترس و هراسی اعلام کرد که این جنگ بر علیه پاکستان است. 

مردم افغانستان نیز بدون تردید سخنان جنرال دوستم را بیشتر از هر موضع گیری سیاسی دیگری جدی می گیرند و از آن پشتیبانی خواهند کرد؛ زیرا این سخنان نشان می دهد که از صداقتی عمیق برخوردار است و رابطه نزدیکی با واقعیت های جاری در کشور دارد. 

اگرچه پیش از این، اشرف غنی؛ رییس جمهور هم گفته بود که ما در طول این مدت، با پاکستان در یک جنگ اعلام نشده قرار داشتیم و از این پس، تلاش می کنیم به یک صلح اعلام شده برسیم؛ اما به گفته کارشناسان و با استناد به سخنان اخیر دوستم و نیز به شهادت وضعیت جاری در کشور، پاکستان هیچگاه در پی واگذاری جنگ اعلام نشده در برابر صلح اعلام شده نیست. 

این جنگ حتی دیگر اعلام نشده هم نیست. شواهد بارز و آشکاری وجود دارد مبنی بر اینکه پاکستان رسما، رأسا و مستقیما در جنگ افغانستان شرکت دارد و اسناد و شواهد سازمان های امنیتی کشور نیز مؤید این حقیقت است که نظامیان پاکستانی رهبری جنگ در افغانستان را بر عهده دارند. 

آقای دوستم از مردم و طالبان دستگیرشده در این بخش پرسید که در دو سال پس از مرگ ملاعمر چه کسی در این بخش ها والی و ولسوال نام نهاد معرفی می کرد؟ وی افزود که اکنون همه به این بازی‌ها پی برده‌ اند. 

معاون اول رئیس جمهور ادامه داد:"می ‌خواهیم به دنیا نشان دهیم که این جنرالان پاکستان به نام شیخ در افغانستان آمده و چه می‌ کنند." 

معاون اول رئیس جمهور می ‌گوید که پس از این فاریاب نه جایی برای طالبان خواهد بود و نه داعشیان می توانند در این بخش ها پایگاه‌ های نظامی داشته باشند. وی یکبار دیگر از برنامه های بزرگ امنیتی خود سخن می‌ زند و می گوید که قصد راه اندازی عملیات ‌های بزرگ در دیگر بخش های کشور را دارد. 

با این حساب، برای نخستین بار در ۱۵ سال اخیر، شاهد یک جنگ واقعی و بزرگ علیه تروریزم پاکستانی در افغانستان هستیم؛ جنگی که جنرال دوستم رهبری ابتدایی آن را بر عهده گرفته و انتظار می رود به سرعت به الگویی فراگیر در سراسر کشور بدل شود. 

در رویدادی دیگر، اتحادیه‌ شرکت‌ های وارد کننده‌ دارو واردات داروهای پاکستانی را به کشور منع کرد. 

مسؤولان این اتحادیه می ‌گویند که در واکنش به افزایش حملات انتحاری و انفجاری در کشور که گفته می‌شود دست پاکستان در عقب آن است، پس از این هیچ شرکتی داروهای پاکستانی را وارد نخواهند کرد. 

مسؤولان اتاق ‌های تجارت و صنایع از این اقدام اتحادیه شرکت‌ های واردکننده دارو استقبال می ‌کنند؛ اما می‌ گویند که برای جلوگیری کامل واردات داروی پاکستانی حکومت نیز باید با ما همکاری کند. 

مسؤولان اتحادیه‌ شرکت‌ های وارد کننده‌ دارو می ‌گویند که با ادامه‌ افزایش حمله ‌های هراس افکنانه در کشور که گفته می‌ شود به دستور پاکستان صورت می‌ گیرد، پس از این از تجارت دارو با پاکستان که سالانه در حدود ۴۰۰ میلیون دالر است، دست می‌ کشند. 

این اقدام در پی آن صورت می گیرد که پس از حمله های خونین و بی سابقه اخیر در کابل، بسیاری از شهروندان کشور در حرکتی غیر سازمان دهی شده اما کاملا یکصدا و هماهنگ، خواستار تحریم اقلام و کالاهای پاکستانی شدند.
این طرح در شبکه های اجتماعی، فراگیر شد و هزاران بار به وسیله کاربران، تبلیغ و به اشتراک گذاشته شد. 

این در حالی است که گفته می‌ شود در حال حاضر ۵۰ درصد داروهای مورد نیاز کشور از پاکستان وارد میشود و در این بخش سالانه بیش از ۴۰۰ میلیون دالر نصیب کارخانه های دواسازی پاکستانی می شود.
به باور شماری از آگاهان اگر شرکت های افغان تعهد شان برای جلوگیری از واردات داروهای پاکستانی به کشور را عملی کنند، بسیاری از کارخانه‌ های تولید داروهای پاکستان با رکود روبرو خواهند شد. 

در همین حال، گروهی از کارشناسان می گویند توسعه دامنه جنگ میان افغانستان و پاکستان و آشکار شدن این جنگ، ممکن است با تبعات سختی نیز همراه باشد؛ به ویژه از این نظر که افغانستان از نظر اقتصادی هنوز هم وابسته به پاکستان است و بخش عظیمی از کالاهای مورد نیاز مردم افغانستان از بازارهای پاکستان تامین می شود. 

اما با این وصف، ناظران می گویند مسؤول هرگونه پیامد جانبی توسعه جنگ با پاکستان، دولت افغانستان است. دولت وظیفه دارد که برای نیازهای ما از پاکستان، بدیل های جایگزین و مناسب، پیدا کند و مهم تر از همه اینکه به رویکردهای فریبکارانه، غیر شفاف و پنهانکارانه در رابطه با پاکستان پایان بدهد.