وفور حملات و عملیاتهای انتحاری در سراسر کشور و به خصوص حملات سنگین و پر تلفات کابل، بیشتر از کارشناسان مسائل سیاسی کشور را به این باور رسانده است که دولت همسایه جنوبی افغانستان، قصد آوردن فشار سنگین را بر دولت و نیروهای امنیتی کشور دارند.
از دید بسیاری از آگاهان، قرار گرفتن دولت اشرف غنی در برابر نقشه پاکستانی ها مبنی بر کشاندن جنگ به سمت ساحات شمالی افغانستان، سران اسلام آباد را به شدت عصبانی کرده است و آنان را وادار کرده تا از طالبان افغان بخواهند به شدت و هدت هر چه بیشتر حملات و عملیات تروریستی شان در سراسر افغانستان به خصوص کابل بیفزایند.
پس از آنکه طبق نقشه پاکستانی ها، جنگ میان دولت و طالبان از ساحات جنوبی و جنوب شرقی کشور به سمت ولایات شمالی معطوف شد و طالبان توانستند شمال کشور را همانند جنوب آن ناامن و بی ثبات بسازند، اعتراضها و انتقادهای نماینگان مردم در خانه ملت، کارشناسان و قاطبه مردم کشور، گریبان سران حکومت وحدت ملی را گرفتند و حکومت را در این زمینه تحت فشارهای هر روزه خویش قرار دادند.
مردم و نمایندگان آنها و نیز بی شماری از آگاهان مسائل کشور سران حکومت به خصوص رئیس جمهور و رئیس اجرائی کشور را به دلیل نزاعهای موجود در میان آنها و توجه نکردن به مسائل مهم و اساسی کشور که نتیجه آن پیشروی روز افزون مخالفان مسلح در سراسر کشور و به خصوص به سمت ساحات شمالی کشور بود، شدیدا مقصر دانسته و از آنان خواهان توضیح شدند.
این انتقادها تا جایی به شکل جدی و مصمم پیش رفتند که قرار شد نمایندگان مجلس از سران حکومتی به خصوص داکتر غنی و داکتر عبدالله بخواهند تا به پارلمان کشور حضور یابند و به سوالات نمایندگان مردم در زمینه ازدیاد ناامنی و نیز پیشرفت مخالفان مسلح دولت به سمت ساحات شمالی کشور، پاسخ واضح و شفاف بدهند.
قضایای پیش آمده سران دولت وحدت ملی را بر آن داشت تا بیش از این تعلل را جایز ندانند و با طرحی بزرگ و همه جانبه، جنرال عبدالرشید دوستم و نیروهای تحت امر او را هماهنگ با سایر نیروهای امنیتی موجود در ساحات شمالی کشور، به نبرد با طالبان اعزام کنند.
طبق اخبار رسیده از شمال کشور، چنانچه انتظار می رفت جنرال و نیروهای زیر امرش توانستند در مدت کوتاهی بسیاری از مناطق اشغال شده توسط دشمن را از آنها باز ستانند و همچنان به ادامه عملیات تا پاکسازی کامل مناطق شمالی از وجود مخالفان مسلح، مصروف شوند.
بر اساس آخرین اخبار از نقاط شمالی کشور "عبدالرشید دوستم معاون اول رییس جمهور به منظور حمایت از نیروهای امنیتی لباس نظامی به تن کرده و وارد ولسوالی المار ولایت فاریاب شد.
بر اساس گزارشات، وی در حالی وارد این ولسوالی شد که از هوا و زمین توسط نیروهای امنیتی همراهی می شد.
او داخل روستای میر شاهی این ولسوالی گردیده است جایی که یک والی نام نهاد طالبان قرار دارد.
وی از خانواده هایی که فرزنداشان برای طالبان فعالیت می کنند خواست تا به هر صورتی که می شود فرزندان خود را از فعالیت علیه دولت باز دارند و به صلح تشویق کنند.
گفتنی است معاون اول رییس جمهور زمانی که وارد ولایت فاریاب شد حمایت خود را از مردمش اعلام کرد و گفت تا آخرین لحظه حضور طالبان در این ولایت در کنار مردم خواهد بود."
آنچه از اخبار برداشت می شود ظاهراً نیروهای زیر امر جنرال لازم نیست در نبرد با طالبان در این نقاط خیلی به خود فشار بیاورند و به نظر می رسد یک مارش نظامی کافی است تا مخالفان حساب کار خود را بکنند و فرار را بر قرار ترجیح بدهند.
طبق خبر رسانه ها، تنها مشکل نیروهای جنرال در پیشروی های بیشتر، جاسازی ماین ها و بمب های کار گذاشته شده توسط مخالفان در بیشتر مناطق تحت اشغال آنان است که خنثا سازی آنها وقت بسیار می برد و باعث شده تا پیشروی نیروهای امنیتی را کندتر کند.
طبق اخبار از میادین جنگ در ساحات مورد نظر جنرال، طالبان حتی در صورت فرار نیز از تعقیب و مجازات در امان نبوده و نتها راه مانده برای آنان، کشته شدن و یا تسلیم شدن است.
در کنار شاهکار جنرال، وقتی سخنان نسبتاً جدید و تند رئیس جمهور غنی پس از حملات سنگین دشمن به کابل در برابر پاکستان را در نظر می گیریم، خشم سران اسلام آباد را به خوبی می توان درک کرد:
" پاکستان پناهگاه‌های امن تروریزم و کارخانه‌های تولید بمب را در خود جای داده و از خاک این کشور پیام جنگ فرستاده می‌شود.
گروهی که حملات اخیر کابل و سایر ولایت‌های افغانستان را سازمان می‌دهند در خاک پاکستان و در شهرهای بزرگ آن دفاتر و مراکز آموزشی دارند. ما نمی توانیم بیش از این شاهد به زمین ریختن خون مردم خود در جنگی باشیم که از بیرون صادر و بر ما تحمیل می‌شود."
این فقط بخشی از اظهارات رئیس جمهور کشور ما در باره سران اسلام آباد و نیات سوء آنها در باره افغانستان و مردم آن بود؛ اما این سخنان و نظایر آنها چیزی نیست که خوشایند دولت پاکستان باشد و باعث نشود تا سران اسلام آباد بر فشارهای شان به دولت و مردم افغانستان و صد البته با استفاده از خائنان طالب و امثال آن، در قالب حملات شدیدتر انتحاری و غیره، نیفزایند.
در هر حال، دولت افغانستان از طریق جنگ در شمال کشور و سرکوب بی مانند طالبان به وسیله نیروهای جنرال، به مخالفان مسلح و حامی آنها پاکستان فشار میاورد و سران اسلام آباد نیز با ازدیاد حملات تروریستی و تخریبی به وسیله مزدوران طالب خویش، به حکومت افغانستان فشار میاورد تا دست از قلع و قمع آنان در ساحات شمالی کشور بردارد.
از دید بسیاری از آگاهان، قرار گرفتن دولت اشرف غنی در برابر نقشه پاکستانی ها مبنی بر کشاندن جنگ به سمت ساحات شمالی افغانستان، سران اسلام آباد را به شدت عصبانی کرده است و آنان را وادار کرده تا از طالبان افغان بخواهند به شدت و هدت هر چه بیشتر حملات و عملیات تروریستی شان در سراسر افغانستان به خصوص کابل بیفزایند.
پس از آنکه طبق نقشه پاکستانی ها، جنگ میان دولت و طالبان از ساحات جنوبی و جنوب شرقی کشور به سمت ولایات شمالی معطوف شد و طالبان توانستند شمال کشور را همانند جنوب آن ناامن و بی ثبات بسازند، اعتراضها و انتقادهای نماینگان مردم در خانه ملت، کارشناسان و قاطبه مردم کشور، گریبان سران حکومت وحدت ملی را گرفتند و حکومت را در این زمینه تحت فشارهای هر روزه خویش قرار دادند.
مردم و نمایندگان آنها و نیز بی شماری از آگاهان مسائل کشور سران حکومت به خصوص رئیس جمهور و رئیس اجرائی کشور را به دلیل نزاعهای موجود در میان آنها و توجه نکردن به مسائل مهم و اساسی کشور که نتیجه آن پیشروی روز افزون مخالفان مسلح در سراسر کشور و به خصوص به سمت ساحات شمالی کشور بود، شدیدا مقصر دانسته و از آنان خواهان توضیح شدند.
این انتقادها تا جایی به شکل جدی و مصمم پیش رفتند که قرار شد نمایندگان مجلس از سران حکومتی به خصوص داکتر غنی و داکتر عبدالله بخواهند تا به پارلمان کشور حضور یابند و به سوالات نمایندگان مردم در زمینه ازدیاد ناامنی و نیز پیشرفت مخالفان مسلح دولت به سمت ساحات شمالی کشور، پاسخ واضح و شفاف بدهند.
قضایای پیش آمده سران دولت وحدت ملی را بر آن داشت تا بیش از این تعلل را جایز ندانند و با طرحی بزرگ و همه جانبه، جنرال عبدالرشید دوستم و نیروهای تحت امر او را هماهنگ با سایر نیروهای امنیتی موجود در ساحات شمالی کشور، به نبرد با طالبان اعزام کنند.
طبق اخبار رسیده از شمال کشور، چنانچه انتظار می رفت جنرال و نیروهای زیر امرش توانستند در مدت کوتاهی بسیاری از مناطق اشغال شده توسط دشمن را از آنها باز ستانند و همچنان به ادامه عملیات تا پاکسازی کامل مناطق شمالی از وجود مخالفان مسلح، مصروف شوند.
بر اساس آخرین اخبار از نقاط شمالی کشور "عبدالرشید دوستم معاون اول رییس جمهور به منظور حمایت از نیروهای امنیتی لباس نظامی به تن کرده و وارد ولسوالی المار ولایت فاریاب شد.
بر اساس گزارشات، وی در حالی وارد این ولسوالی شد که از هوا و زمین توسط نیروهای امنیتی همراهی می شد.
او داخل روستای میر شاهی این ولسوالی گردیده است جایی که یک والی نام نهاد طالبان قرار دارد.
وی از خانواده هایی که فرزنداشان برای طالبان فعالیت می کنند خواست تا به هر صورتی که می شود فرزندان خود را از فعالیت علیه دولت باز دارند و به صلح تشویق کنند.
گفتنی است معاون اول رییس جمهور زمانی که وارد ولایت فاریاب شد حمایت خود را از مردمش اعلام کرد و گفت تا آخرین لحظه حضور طالبان در این ولایت در کنار مردم خواهد بود."
آنچه از اخبار برداشت می شود ظاهراً نیروهای زیر امر جنرال لازم نیست در نبرد با طالبان در این نقاط خیلی به خود فشار بیاورند و به نظر می رسد یک مارش نظامی کافی است تا مخالفان حساب کار خود را بکنند و فرار را بر قرار ترجیح بدهند.
طبق خبر رسانه ها، تنها مشکل نیروهای جنرال در پیشروی های بیشتر، جاسازی ماین ها و بمب های کار گذاشته شده توسط مخالفان در بیشتر مناطق تحت اشغال آنان است که خنثا سازی آنها وقت بسیار می برد و باعث شده تا پیشروی نیروهای امنیتی را کندتر کند.
طبق اخبار از میادین جنگ در ساحات مورد نظر جنرال، طالبان حتی در صورت فرار نیز از تعقیب و مجازات در امان نبوده و نتها راه مانده برای آنان، کشته شدن و یا تسلیم شدن است.
در کنار شاهکار جنرال، وقتی سخنان نسبتاً جدید و تند رئیس جمهور غنی پس از حملات سنگین دشمن به کابل در برابر پاکستان را در نظر می گیریم، خشم سران اسلام آباد را به خوبی می توان درک کرد:
" پاکستان پناهگاه‌های امن تروریزم و کارخانه‌های تولید بمب را در خود جای داده و از خاک این کشور پیام جنگ فرستاده می‌شود.
گروهی که حملات اخیر کابل و سایر ولایت‌های افغانستان را سازمان می‌دهند در خاک پاکستان و در شهرهای بزرگ آن دفاتر و مراکز آموزشی دارند. ما نمی توانیم بیش از این شاهد به زمین ریختن خون مردم خود در جنگی باشیم که از بیرون صادر و بر ما تحمیل می‌شود."
این فقط بخشی از اظهارات رئیس جمهور کشور ما در باره سران اسلام آباد و نیات سوء آنها در باره افغانستان و مردم آن بود؛ اما این سخنان و نظایر آنها چیزی نیست که خوشایند دولت پاکستان باشد و باعث نشود تا سران اسلام آباد بر فشارهای شان به دولت و مردم افغانستان و صد البته با استفاده از خائنان طالب و امثال آن، در قالب حملات شدیدتر انتحاری و غیره، نیفزایند.
در هر حال، دولت افغانستان از طریق جنگ در شمال کشور و سرکوب بی مانند طالبان به وسیله نیروهای جنرال، به مخالفان مسلح و حامی آنها پاکستان فشار میاورد و سران اسلام آباد نیز با ازدیاد حملات تروریستی و تخریبی به وسیله مزدوران طالب خویش، به حکومت افغانستان فشار میاورد تا دست از قلع و قمع آنان در ساحات شمالی کشور بردارد.
