یک مقام پاکستانی گفته است که در دور دوم گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان، این گروه بر آتش ‌بس توافق خواهد کرد.
این مقام پاکستانی افزوده که آجندای این دور از گفتگوها، آتش ‌‌بس و ایجاد فضای اعتماد میان دوطرف است.
او افزوده که پیشرفت‌ ها نشان می‌ دهد که رسیدن به آتش ‌بس، نزدیک است. 

این مقام پاکستانی به رسانه ‌های این کشور گفت:"دور بعدی گفتگوهای مستقیم که تا کم‌تر از یک ماه برگزار می ‌شود، نشان ‌دهنده‌ پیشرفت ‌ها در گفتگوهای صلح است. آتش‌ بس و اعتمادسازی میان دوطرف از آجندای اصلی این نشست خواهد بود." 

پیشتر طالبان پایان جنگ و اعلام آتش‌ بس را بر روشن شدن سهم شان در حکومت و ارائه‌ تضمین از سوی چین و پاکستان مشروط کرده بودند. 

این دو کشور موافقت شان را با این درخواست اعلام کرده ‌اند.
این اظهارات این مقام پاکستانی در حالی بیان می شود که در دور نخست این دوره از مذاکرات، برخی از نمایندگان از طرح ایجاد آتش بس در ایام عید فطر از جانب هیات دولت افغانستان به طالبان خبر داده بودند؛ ولی ظاهرا طالبان با این پیشنهاد موافقت نکردند. 

کارشناسان هم می گویند که آتش بس می بایست پیش شرط اصلی آغاز گفتگوهای صلح باشد؛ زیرا تنها در صورت برقراری آتش بس است که دوطرف امکان پیدا می کنند در یک فضای برابر، به طرح مسایل و موضوعات مورد اختلاف مبادرت ورزند. 

اینکه طالبان هم صلح را می خواهند و هم سلاح را به باور کارشناسان مسلما به صلاح روند صلح نیست و نشان می دهد که این روند، آنگونه که باید، صادقانه به پیش نمی رود. 

طالبان به عنوان گروهی که در برابر یک دولت مسلط و متمرکز در حال جنگ قرار دارد، باید نشان دهد که در پی دست یافتن به صلح است و برای این منظور، صداقت لازم را اثبات و احراز کند و این صداقت، بی هیچ تردیدی از رهگذر برقراری آتش بس به عنوان گام اول اعتمادسازی و نشان دادن عزم و اراده برای مصالحه می گذرد. 

اما اینکه چرا اکنون طالبان حاضر شده اند آتش بس را در دور بعدی مذاکرات صلح بپذیرند به نظر می رسد تا حدود زیادی متاثر از فضای سیاسی و امنیتی داخل افغانستان نیز هست. 

در فاصله برگزاری دورهای اول و آینده مذاکرات صلح میان نمایندگان دولت افغانستان و طالبان در پاکستان، اتفاقات بزرگ زیادی در حوزه سیاست و امنیت افغانستان افتاده و خواهد افتاد که تاثیرات شگرف و فراوانی روی روند صلح می گذارد، موجب بروز صف بندی های تازه سیاسی و امنیتی در کشور شده و در این میان، به ویژه حلقه نزدیک به اشرف غنی؛ رییس جمهور و جریان طرفدار صلح با طالبان، تحت فشار شدید و فزاینده ای قرار گرفته است. 

تحولات امنیتی در شمال، شکل گیری صف بندی ها و ائتلاف های کم سابقه سیاسی- نظامی میان فرماندهان سابقا رقیب مجاهدین، ورود رسمی و مستقیم جنرال عبدالرشید دوستم به عرصه جنگ با طالبان در شمال و اظهار نظرها و مخالفت های صریح او، عطامحمد نور و دیگران در مخالفت با روند صلح و همچنین تحرکات سیاسی و امنیتی در اردوگاه رهبران هزاره و شیعه و انتشار گزارش هایی مبنی بر تلاش مردمان ساکن مناطق شیعه نشین کشور برای دستیابی به سلاح، روزهای سخت پس از نخستین دور مذاکرات صلح بود که دولت اشرف غنی و طیف طرفدار صلح و سازش با طالبان را به شدت تحت فشار قرار داد. 

بنابراین، به باور کارشناسان مسایل نظامی و سیاسی، اردوگاه به رهبری اشرف غنی و جریان هوادار صلح با طالبان، احتمالا پاکستان را تحت فشار قرار داده اند که به منظور کنترل وضعیت و تلطیف فضای سنگین و خطرناک سیاسی و امنیتی داخل کشور و تقویت خوش بینی ها نسبت به آینده مذاکرات صلح با طالبان، گزینه آتش بس را در نشست آتی صلح با طالبان، در چشم انداز این دوره از گفتگوها قرار دهد و پاکستان به همکاری چین و احتمالا امریکا، این مهم را بر طالبان قبولانده است. 

نکته ای که البته بازهم به عنوان یک ابهام مهم باقی می ماند شرطی است که طالبان در قبال پذیرش آتش بس، مطرح کرده اند و آن روشن شدن سهم این گروه از حکومت است که ظاهرا پاکستان و چین، آن را تضمین کرده اند. 

این سهم چیست؟ چقدر است؟ و دولت افغانستان به نمایندگی از چه طیف های سیاسی و اجتماعی، اقدام به واگذاری و تضمین آن کرده است؟ 

اینها مسایلی اند که دست کم در حال حاضر، هیچ پاسخی برای آنها وجود ندارد و این امر همچنان روند صلح را مبهم و پرسش برانگیز باقی می گذارد.