جان مک‌کین؛ رئیس کمیته نیروهای مسلح سنای امریکا از باراک اوباما؛ رئیس جمهور این کشور خواسته تا در مورد تصمیم خروج همه‌ نیروهای امریکایی از افغانستان تا ۲۰۱۷ تجدید نظر کند.
مک‌کین که در جریان دیدار از افغانستان، هشدار داد که خروج کامل نیروهای امریکایی می‌تواند موجب از دست رفتن دستاوردها و ایجاد خطرات غیرقابل قبول در افغانستان شود.
او گفت که تصمیم اوباما در مورد باقی ماندن تنها ۱۰۰۰ سرباز پس از سال ۲۰۱۷ یک طرح از پیش تعیین شده است که با شرایط واقعی در افغانستان هماهنگی ندارد.
دفتر ارگ ریاست جمهوری و دفتر رسانه‌های ریاست اجرایی افغانستان نیز از دیدار آقای مک‌کین با اشرف غنی و عبدالله عبدالله، خبر دادند.
براساس برنامه کاخ سفید، حدود ۱۰ هزار نیروی باقی مانده امریکایی در افغانستان، تا پایان سال ۲۰۱۶ از افغانستان خارج می‌شوند و تنها هزار سرباز برای حفاظت از سفارت امریکا در کابل باقی خواهند ماند.
آقای اوباما در مارچ امسال در جریان سفر رهبران حکومت به امریکا، اعلام کرد که برخلاف برنامه قبلی شمار نیروهای امریکایی در افغانستان را امسال کاهش نمی‌دهد؛ اما طرح خروج کامل از این کشور تا سال ۲۰۱۷ همچنان پا برجاست.
خروج بخش بزرگ نیروهای امریکایی از افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی همواره یکی از دغدغه های اصلی در افغانستان و امریکا بوده است.
اشرف غنی؛ رییس جمهور باری در ماه های نخست ریاست جمهوری اش، از باراک اوباما خواست که در این زمینه، تجدید نظر کند و در جریان سفر شش روزه رهبران حکومت وحدت ملی به امریکا که در اوایل سال جاری خورشیدی انجام شد نیز گفته می شود یکی از اصلی ترین خواسته های کابل از واشنگتن همین مساله بوده است؛ اما به نظر کارشناسان، کابل برای جلب نظر موافق امریکا در این خصوص، توفیق چندانی کسب نکرد؛ زیرا این امر، به عنوان دستاورد اشرف غنی و عبدالله در سفر به امریکا دست کم در اظهار نظرهای رسانه ای، عنوان نشد و این نشان می داد که باراک اوباما به این درخواست آنان، پاسخ مثبت نداده است.
طرح مجدد این مساله از سوی جان مک کین؛ سناتور جمهوری خواه و از منتقدان سرسخت سیاست خارجی اوباما به ویژه در افغانستان هم به عقیده صاحب نظران، حاکی از حل نشدن این مساله بر وفق آن چیزی است که افغانستان می خواهد.
ظاهرا باراک اوباما پس از امضای پیمان امنیتی با کابل، به آنچه از نظر استمرار حضور سیاسی و سلطه استخباراتی امریکا بر افغانستان و پیشبرد پروژه های این کشور در برابر تهدیدها و چالش هایی که ممکن است از سوی رقبای قدرتمند این کشور در منطقه متوجه مناطق نفوذ امریکا باشد، به اندازه کافی، مطمئن شده است و با حفظ حضور سنگین نظامی امریکا در افغانستان نمی خواهد هزینه های این حضور را بالا ببرد و با توجه به وضعیت آسیب پذیر اقتصاد امریکا، مصارف گزاف این حضور نظامی را به جان بخرد.
پیمان امنیتی با کابل، این امکان را به امریکا می دهد تا در سایه این پیمان، همچنان به اعمال سلطه و نفوذ خود در این بخش از جهان، ادامه دهد و این مهم، با کاهش نیروهای نظامی ایالات متحده نیز کاملا امکان پذیر است.
اینکه افغانستان، پس از خروج کامل یا بیشتر نیروهای امریکایی چه وضعیتی پیدا می کند، تروریزم بار دیگر رشد می کند و ناامنی و جنگ و هراس افکنی و ترور یکبار دیگر جان می گیرند، برای امریکا به عنوان نگرانی های امنیتی مطرح نیست؛ زیرا هدف از امضای پیمان امنیتی با کابل، تامین منافع بلندمدت و استراتژیک امریکا در افغانستان بود و این امر اکنون محقق شده است.
اما به عقیده تحلیلگران، تصور می شود که هراس و نگرانی دیرهنگام منتقدان امریکایی اوباما از اعمال این سیاست، این است که وضعیت در افغانستان به دنبال تشدید ناامنی و جنگ و تروریزم، به ضرر امریکا رقم بخورد و انتقادها از عملکرد، صداقت، تعهد و وفاداری امریکا به آنچه در عهدنامه های دوجانبه بر عهده گرفته است، بالا بگیرد و در نهایت، جامعه افغانستان، یکپارچه بر علیه امریکا شود که در آن صورت، نه امضای پیمان های امنیتی و راهبردی چاره کار خواهد بود و نه حضور سنگین یا سبک نظامی.
نگرانی های دیرهنگام افرادی مانند مک کین ریشه در همین هراس دارد؛ هراسی که البته برخلاف ظاهر ماجرا، بازهم اولویت و ارجحیت آن، منافع ملی امریکاست نه امنیت افغانستان.