وزیرمحمد جوادی؛ ولسوال شاه جوی ولایت زابل در یک گردهمایی گفت که آموزش در مکتب ها و استخدام کارمندان معارف در این ولسوالی از سوی طالبان صورت می گیرد و این گروه با گماشتن شورشیان تحت نام آموزگار در مکتب ها حقوق معلمین را به جیب می زند.

آقای جوادی گفت:"معارف ما مطلق طالب شده است، نماینده می فرستد طالب می فرستد و حتی معلمان لیسه که استخدام شده اند طالبان هستند و تفنگچه دارند. همینجا رییس معارف نشسته است و پیش رویش می گویم که مشکلات زیادی در معارف است."

در همین حال، ریاست معارف ولایت زابل با رد این گفته ها تاکید می ورزد که تمامی تقرری ها در مکتب های شاه جوی براساس قانون صورت می گیرد.

رحیم الله لودین؛ رییس معارف زابل در واکنش گفت:"این خبر را به شدت رد می کنم. هرمعلمی که گماشته می شود و قرارداد می کند، این قرار دادش به نام خودش است و از فیلتر جنایی و امنیت ملی می گذرد بعد قرارداد را امضا می کند."

با وجود آنکه رییس معارف ولایت زابل، ادعاهای ولسوال شاه جوی را انکار می کند؛ اما کارشناسان می گویند که با توجه به وضعیتی که بر این ولسوالی حاکم است و نفوذ و قدرتی که تروریست های داخلی و خارجی در این ولسوالی از آن برخوردار اند، پیاده کردن چنین طرحی از سوی گروه های تروریستی، هرگز سخت نیست.

آنها که می توانند در مقیاس صدها خانواده در مناطق مختلف این ولسوالی جا به جا شوند، در شاهراه ها دست به ایجاد ناامنی و پست های بازرسی بزنند، در طول ساعات روز، این قدرت را دارند که مسافران را از شاهراهی که از این ولسوالی می گذرد، در مقیاس ده ها نفر به صورت هدفمند و کاملا گزینش شده بربایند و به نقطه ای نامعلوم و غیر قابل دسترسی، منتقل کنند و در نهایت از آنها به منظور آزادی اعضای خانواده تروریست های خارجی در بند نیروهای امنیتی افغانستان استفاده کنند، آیا مدیریت و سلطه بر مکاتب و تنظیم مواد درسی و استخدام معلمان و مصادره حقوق معلمان توسط آنها به نظر کار سختی می آید؟

همچنین صرف نظر از ادعا و انکاری که در این خصوص، مطرح شده است، پرسش این است که دولت مرکزی و وزارت معارف کشور تا چه میزان بر مکاتب ولسوالی شاه جوی ولایت زابل دسترسی و نظارت دارد و روند استخدام معلمان در مکاتب این ولسوالی، به چه صورت است و مواد و نصاب درسی در مکاتب این ولسوالی، از چه مسیری تامین می شود؟

به نظر نمی رسد برای هیچیک از این پرسش ها، پاسخ قناعت بخش و شفافی وجود داشته باشد؛ بنابراین، کمترین نتیجه وضعیت فرهنگی و آموزشی حاکم بر مناطقی مانند ولسوالی شاه جوی ولایت زابل این است که به کودکان این مناطق نیز الفبای تروریزم آموخته می شود تا در خوش بینانه ترین حالت، در آینده تروریست های دانش آموخته و آشنا با الفبای تروریزم، به بار بیایند.

تصور این نکته شاید در حال حاضر اندکی سخت باشد؛ اما با توجه به نگاه استراتژیک و درازمدت تئوریسن های تروریزم به این مقوله، هرگز بعید نیست که در آینده، با یک نسل کاملا تربیت یافته بر بنیاد مبانی و مؤلفه تئوریک و نظری افراط گرایی و تروریزم رو به رو باشیم که برای شست و شوی مغزی آنها نه نیاز به اعزام شان به مدارس پاکستانی باشد و نه ضرورتی به راه اندازی مرکز ملک عبدالله در مرکز کابل!

تروریست ها پیشتر از زابل در دیگر کشورهای اسلامی این الگو را در پیش گرفته اند.
به عنوان نمونه، بارها گزارش شده که گروه های تروریستی مانند داعش در عراق و سوریه یا همپیمان دیگر آن به نام «بوکوحرام» در نیجریه اقدام به آدم ربایی گروهی کودکان و دانش آموزان مکاتب می کنند و اندکی بعد با آموزش الفبای تروریزم و افراط گرایی و آدمکشی و خون ریزی به آسانی از آنها به عنوان وسیله ای برای پیشبرد اهداف خود استفاده می کنند.

به تازگی گزارش شد که صدها دختر دانش آموزی که توسط بوکوحرام در نیجریه ربوده شده اند به اندازه ای شستشوی مغزی داده شده اند که به راحتی برای این گروه جنگیده یا قربانیان آن را سر بریده اند.
در ویدیوهای قتل و کشتار منسوب به داعش نیز استفاده از کودکان دیده شده است.

با این حساب، به نظر می رسد رسیدگی به آنچه ادعا شده که در شاه جوی زابل و همچنین سایر نقاط ناامن کشور جریان دارد، پیش از آنکه در برابر یک عمل انجام شده قرار بگیریم می بایست به عنوان یک فوریت حیاتی در اولویت برنامه های وزارت معارف و مسؤولان امر قرار بگیرد.