سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی و امور خارجی نخست وزیر پاکستان اعلام کرده که نمایندگان حکومت افغانستان و طالبان تا پایان ماه جاری میلادی باهم دیدار خواهند کرد.
رسانه‌های پاکستانی از قول سرتاج عزیز نوشته‌اند که پاکستان دیداری را میان نمایندگان افغانستان و طالبان در شهر ارومچی چین سازمان‌دهی کرده است.
او گفته که دیدار نمایندگان طالبان و حکومت افغانستان در اواخر ماه جاری، دومین دیداری است که از سوی پاکستان برنامه‌ریزی می‌شود.
این در حالی است که چندی پیش هیاتی از افغانستان به ریاست محمد محقق؛ معاون دوم ریاست اجرایی با شرکت در یک نشستی سالانه‌‌ صلح در ناروی با نمایندگان طالبان نیز دیدار کرد.
سرتاج عزیز همچنین گفته است که در سه ماه آینده پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در روند صلح افغانستان به میان خواهد آمد.
او در مورد تفاهمنامه تبادل اطلاعات استخباراتی میان افغانستان و پاکستان نیز گفته که این پیمان به تأمین امنیت منطقه کمک خواهد کرد و برای افغانستان و پاکستان مفید است.
انتشار این خبر از قول سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی نخست وزیر پاکستان، به عقیده کارشناسان نشان می دهد که از این پس، دیگر نمی توان این ادعا را باور کرد که دولت افغانستان و نمایندگان طالبان، هنوز هم در حال مذاکرات غیر رسمی صلح هستند.
آنچه از سوی مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی نخست وزیر پاکستان، ادعا شده، نشان می دهد که این مذاکرات، حتی اگر هیچ دستاوردی نیز نداشته باشد، دست کم این معنا را می رساند که مذاکرات «رسمی» میان حکومت و طالبان در جریان است و با این حساب، قفل عدم گفتگوی مستقیم میان دوطرف شکسته شده است.
از جانب دیگر، دو طرف کلیدی و بسیار مؤثر در روند صلح افغانستان نیز به این ترتیب، مشخص می شود: یکی پاکستان و دیگری چین.
زیرا سرتاج عزیز گفته است که این کشور، دور نخست گفتگوهای طالبان و حکومت افغانستان را در ارومچی چین، سازمان دهی کرده است؛ بنابراین، اکنون شاید بهتر از هر زمان دیگری، اهمیت نخستین سفر رسمی رییس جمهور اشرف غنی به چین، برای ناظران مسایل سیاسی، قابل درک می شود.
مبنا و محور اصلی این سفر، جلب حمایت چین از روند صلح افغانستان و تسهیل زمینه های گفتگوی مستقیم میان کابل و کویته بوده است و این یکی از مهم ترین دستاوردهای این سفر نیز محسوب می شود.
چینی ها در پی آن دیدار، رایزنی های گسترده دیپلماتیک را آغاز کردند و از جمله هیات هایی از طالبان به چین رفت و هیات هایی نیز از چین به پاکستان و افغانستان و بالعکس، دیدار کردند و این نشانگر آن است که به رغم عدم تایید صریح، رسمی و مستقیم جریان داشتن گفتگوهای رسمی با طالبان از سوی مقام های کابل، دیپلماسی فشرده و در عین حال، مؤثر و سازنده ای در این زمینه همواره در جریان بوده است و نتایج و توابعی نیز در پی داشته است.
با این حال، این انتقاد جدی همچنان بر مقام های حکومتی درگیر روند گفتگوهای صلح با طالبان وارد است که آنها با صداقت و صمیمت کافی و کامل، نسبت به این روند به مردم و افکار عمومی افغانستان، نه تنها اطلاع رسانی نمی کنند؛ بلکه در مواردی حتی می توان ادعا کرد که چیزهایی را در این زمینه، آگاهانه و متعمدانه از دید مردم پنهان می دارند و این بدون تردید، افزون بر آنکه از یک دولت مدعی وحدت ملی، حرکتی غیر قابل قبول و غیر قابل انتظار است، نگرانی های جدی و شدیدی را نیز در خصوص مفاد گفتگوهای رسمی اما پشت پرده صلح با طالبان، در پی می آورد؛ زیرا وقتی چیزی از مردم پنهان می شود، معنای آن این است که احتمالا چیزی برخلاف منافع ملی و مصالح مردم افغانستان، در این روند وجود دارد که مقامات، نمی خواهند کسی از آن باخبر شود.
از سوی دیگر، این رویه کاملا برخلاف تاکیدهای مکرر مقامات کابل است که بارها گفته اند که در صورت آغاز «رسمی» گفتگوهای صلح یا حتی انجام هرگونه گفتگویی میان طالبان و دولت افغانستان، مردم از مفاد و محتوای کامل آن آگاه خواهند شد.
این در حالی است که مردم افغانستان، اخبار مربوط به روند صلح در کشور خود را پیش از آنکه از زبان سخنگویان دولت خود بشنوند از زبان پاکستانی ها می شنوند!
اظهارات سرتاج عزیز مبنی «امضا»ی سند تفاهمنامه استخباراتی میان کابل و اسلام آباد نیز به این نگرانی دامن زده است که مبادا این ادعا واقعا درست باشد و بدتر از آن اینکه این مهم، امتیازی از سوی کابل به اسلام آباد در بدل زمینه سازی برای گفتگوهای صلح با طالبان باشد.