گروه طالبان درخواست شورای علمای افغانستان مبنی بر آتش بس در ماه رمضان را کرده است.
شورای علمای افغانستان جمعه گذشته پس از دیدار با اشرف غنی؛ رئیس جمهور با صدور بیانیه‌ای از طرف‌های درگیر جنگ در افغانستان خواست که در ماه رمضان آتش بس کنند.
این خواست شورای علمای افغانستان در آستانه ماه رمضان مطرح شده است.
گروه طالبان اما به تازگی با نشر اعلامیه ‌ای اعلام کرده که افغانستان هنوز هم تحت «اشغال» نیروهای خارجی قرار دارد پس جنگ ادامه خواهد داشت.
در اعلامیه‌ای که از سوی ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی گروه طالبان به رسانه‌ها ارسال شده آمده است:"مجاهدین امارت اسلامی اراده قوی دارند. انشاءالله که با آمدن ماه رمضان نه تنها جهاد را توقف نمی‌دهیم؛ بلکه با قوت بیشتر ادامه خواهیم داد".
شورای سراسری علمای افغانستان اما بر این باور است که با فرارسیدن ماه رمضان، گروه‌های درگیر در کشور باید در این ماه از جنگ دست بکشند.
به باور کارشناسان اما این تصمیم طالبان نه تنها با ادعاهای این گروه مبنی بر تلاش برای به اجرا درآوردن مبانی شریعت اسلامی منافات دارد؛ بلکه نشان می دهد که اصل «جهاد» که مورد تاکید این گروه قرار دارد با آنچه در فرهنگ دینی به عنوان جهاد مطرح می شود آشکارا مغایرت دارد.
اینکه افغانستان به تعبیر طالبان، هنوز هم تحت «اشغال» نیروهای خارجی قرار دارد یا ندارد، یک بحث کاملا سیاسی است؛ زیرا «اشغال» در زمان ما تعریف مشخص و خاص خود را دارد و افغانستان نیز کشوری است که دارای یک دولت مستقل است که می تواند در مورد بحث ها و مسایل مربوط به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور، تصمیم بگیرد؛ اما ماه رمضان یک دستور شرعی و تکلیف الهی است که بر تمامی مسلمانان دارای شرایط روزه داری، واجب شده است و حرمت این ماه بزرگ نیز در متون دینی به ویژه قرآن عظیم الشأن که مورد توافق همه مسلمانان است، کاملا محرز و آشکار است. با این حساب وقتی طالبان یا هر گروه ستیزه جوی دیگری نمی خواهند این حرمت را پاس بدارند، این نشان می دهد که آنها در تظاهر به مظاهر دینی، چقدر راست می گویند.
به عقیده کارشناسان، طالبان با رد خواسته شورای سرتاسری علمای افغانستان در واقع، با یک رسالت دینی و انسانی و اسلامی، برخوردی کاملا سیاسی و منفعت اندیشانه کرده اند و این چیزی جز سوء استفاده از نام اسلام برای توجیه خشونت و ترور و آدمکشی نیست.
طالبان شاید به این ترتیب، با مخالفت نسبت به خواسته شورای سرتاسری علما خواسته اند نشان دهند که تابع خواسته های نهادهای نزدیک یا وابسته به حکومت مرکزی افغانستان نیستند و در این زمینه، از استقلال عمل و رأی و نظر خود برخوردار می باشند و این ماهیتا یک تصمیم سیاسی است و اساسا ربط و نسبتی به آنچه اراده قوی اعضای گروه طالبان برای ادامه «جهاد» در ماه مبارک رمضان خوانده می شود، ندارد.
نکته قابل تأمل دیگر این است که آیا طالبان واقعا بر علیه نیروهای خارجی مستقر در افغانستان می جنگند و هدف آنها پایان آنچه «اشغال افغانستان از سوی نیروهای خارجی» خوانده می شود، است؟
به عقیده کارشناسان، حتی در خوش بینانه ترین حالت نیز برای این پرسش ها، پاسخ مثبتی وجود ندارد؛ زیرا نیروهای خارجی مستقر در افغانستان از ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی تاکنون دست از جنگ علیه تروریزم به ویژه طالبان کشیده اند و کشورهای متبوع این نیروها به صراحت اعلام داشته اند که طالبان دشمن آنها نیست؛ بنابراین، هیچیک از دوطرف جنگی که در نقاط مختلف کشور میان دولت و طالبان جریان دارد، نیروهای خارجی نیستند.
با این حساب، آیا بازهم می توان ادعا کرد که طالبان مشغول «جهاد» علیه «اشغالگران» هستند؟
آمارهایی که به صورت مکرر از قربانیان جنگ طالبان در سراسر کشور منتشر می شود نیز یا غیر نظامیان بی دفاعی هستند که مستقیما یا به صورت ناخواسته، قربانی این جنگ می شوند و یا نیروهای افغان و مسلمان عضو نهادهای امنیتی دولت افغانستان.
مساله دیگری که نشانگر سیاسی و نه شرعی بودن تصمیم طالبان به مخالفت با خواسته شورای علماست این است که این گروه، خود در سال های گذشته در آستانه ماه مبارک رمضان، اعلام آتش بس یکجانبه کرده است؛ اگرچه هیچگاه این امر را تا پایان و به صورت کامل، رعایت نکرده است. اما این بار چون این خواسته توسط شورای علما مطرح شده، با آن، مخالفت کرده است.
به هر حال، نتیجه این تصمیم این خواهد بود که مردم مسلمان افغانستان حتی در ماه مبارک رمضان؛ ماه میهمانی خدا نیز نمی توانند احساس امنیت و مصونیت کنند و این عمیقا مایه تأسف است.