نشست مشترک آگاهان امور رسانه ای افغانستان و ترکیه زیر عنوان تروریزم و رسانه ها در کابل برگزار شد.
عبدالباری جهانی؛ وزیر اطلاعات و فرهنگ گفت: افغانستان در شرایطی قرار دارد که مطبوعات نسبت به دیگر کشورها از آزادی برخوردار نیست.
جهانی با تاکید بر وحدت و منافع ملی از مسؤولان مطبوعات، خبرنگاران، شاعران و نویسندگان خواست که از ایجاد خصومت در شرایط فعلی خودداری کنند.
همچنین کریم بالجی؛ خبرنگار اهل ترکیه نیز گفت که تروریست ها نیاز به روزنامه ها و رسانه ها دارند تا از این طریق فعالیت های شان بیشتر مورد توجه مردم قرار بگیرد و برای ترویج ترس و وحشت از رسانه ها استفاده می کنند.
وی تصریح کرد: روزنامه نگاران و رسانه ها باید از پرداختن به عمق یک حمله انتحاری پرهیز کنند؛ زیرا این موضوع روی اذهان عامه تاثیر منفی می گذارد.
وی تاکید کرد که رسانه نباید به وسیله ای برای ترویج وحشت و ترس تروریزم تبدیل شود.
موضوع این نشست و آنچه از سوی مقام ها و خبرنگاران داخلی و ترک شرکت کننده در آن مطرح شد، یکبار دیگر ضرورت توجه و تأمل به رسانه و نقشی که باید این نیروی نرم اما قدرتمند در زمینه مبارزه با تروریزم و حفظ و تقویت منافع ملی بازی کند را مورد تأکید قرار داد.
کارشناسان مسایل اجتماعی و رسانه ها می گویند که قدرت رسانه ها امروزه به اندازه ای مشهود و چشمگیر است که حتی تروریست ها و گروه های دهشت افکن نیز که چیزی جز خشونت نمی شناسند و به چیزی غیر از آدمکشی و ایجاد رعب و وحشت و ترور، پایبند نیستند و اعتنایی ندارند به این قدرت، اعتنا نشان می دهند و اتکا می کنند و از رسانه ها به عنوان اهرمی برای پیشبرد اهداف و برنامه های خود در جهت ایجاد رعب و وحشت و هراس بیشتر در میان مردم، سود می برند.
رسانه ها هم در مقابل به تروریست ها و شبکه های عظیم و جهانی هراس افکنی، این امکان را داده اند که به آسانی از آن در این جهت استفاده کنند و با توسل به ابزارهای تبلیغاتی از طریق رسانه ها، حضور خویش را اعلام کنند، اعضای جدید جلب کنند، احساسات جوانان را تهییج کنند و عقاید و باورهای مردم را به سود نیات شوم تروریستی خود، منحرف و دستکاری نمایند و در نهایت، بزرگتر از آنچه هستند خود را نشان دهند.
شبکه های اجتماعی که غالبا تحت نظر سازمان های استخباراتی و آژانس های امنیت ملی کشورهای قدرتمند غربی اداره می شوند نیز این امکان را به تروریست ها داده اند که به سرعت برق و باد، در یک آن، پیام های کتبی، صوتی و تصویری خود را به سراسر جهان مخابره کنند و به یک معنا از این طریق، در یک لحظه، میلیون ها نفر را در دورترین نقطه های زمین، آماج بمباران اطلاعاتی و موج تبلیغات مسموم و منحرف کننده خود قرار دهند.
این نشانگر قدرت غیر قابل انکار رسانه است.
در این میان، رسانه هایی هم هستند که تلاش می کنند دست ابزار چنین استفاده نامیمونی قرار نگیرند.
برای این گروه از رسانه ها، منافع ملی، اولویت درجه یک دارد و رفاه حال مخاطبان، بازتاب واقعیت آنگونه که روی می دهد و تلاش برای فراهم سازی این امکان برای دریافت کننده خبر که واقعیت را براساس پیشفرض های ذهنی خودش، ارزیابی و آنالیز کند نه بر پایه آنچه که مالک رسانه یا خبر می خواهد، خطوط سرخ محسوب می شود.
در افغانستان اگرچه براساس اظهار نظر وزیر اطلاعات و فرهنگ، آزادی های رسانه ای آنگونه که در دیگر کشورها وجود دارد، نیست؛ اما همین میزان از آزادی بیان نیز بدون تردید، در طول تاریخ افغانستان بی پیشینه است و لذا ارجمند و قابل ستایش است.
از جانب دیگر، دولت و مردم در یک نبرد طولانی و ویرانگر با تروریزم و هراس افکنی در ابعاد بین المللی، قرار دارند؛ لذا رسالت رسانه ها، حفظ منافع ملی، تقویت امنیت ملی و کمک به مبارزه با تروریزم است.
با این حساب، رسانه ها نباید به گونه ای موضع گیری کنند و یا در بازتاب خبرها و تحلیل ها، به صورتی عمل کنند که قبل از مردم و دولت، بیشترین استفاده و بهره را تروریست ها نصیب شوند.
در این زمینه بازتاب خبرهای مربوط به رویدادهای تروریستی از حساسیت بیشتری برخوردار است. این خبرها نباید به گونه ای منعکس شوند که تروریست ها و عوامل آن می خواهند؛ بلکه اهمیت زیادی دارد که شیوه پردازش خبر همزمان با بازتاب واقعیت، می بایست این قدرت نیز داشته باشد که حس نفرت و انزجار مخاطب را نسبت به تروریزم برانگیزد.