چندی پیش حامد کرزی رئیس جمهور سابق، از امضای توافقنامه استخباراتی میان کابل و اسلام آباد شدیداً انتقاد کرده و آن را برای دولت و مردم افغانستان، شرم آور خوانده بود.

پس از گذشت تقریباً دو هفته از موضع گیری آقای کرزی، ظاهراً برخی از نمایندگان مجلس تازه به معنی حرفهای کرزی رسیده و به موضع گیری های تند و تیز علیه رئیس جمهور سابق، روی آورده اند.

"شماری از نمایندگان مجلس، اظهارات اخیر حامد کرزی در مورد امضای تفاهم نامه استخباراتی با پاکستان را به شدت مورد انتقاد قرار داده و این گفته ها را به سود هند عنوان کردند.

به گزارش رسانه ها، اعضای مجلس نمایندگان می گویند که از اظهارات آقای کرزی چنین بر می آید که او یک حکومت موازی را در برابر حکومت وحدت ملی ایجاد کرده است.

ظاهر قدیر معاون اول مجلس نمایندگان نیز از حامد کرزی خواست که با حکومت وحدت ملی همکاری کند.
آقای قدیر گفت: "با قاطعیت از مقام های حکومت قبلی می خواهم که بجای تخریب حکومت وحدت ملی با این حکومت همکاری کنند تا شبِ مردم افغانستان بار دیگر سیاه نگردد".

لالی حمید زی نماینده مردم قندهار در مجلس گفت: "من بالای رییس جمهور پیشین صدا می کنم که بر حکومت وحدت ملی فشار وارد نکن؛‌ ما نمی خواهیم که تو اهداف بیرونی را در کشور پیاده کنی.
مقام های حکومت گذشته از حامد کرزی تا وزیران تلاش نکنند که حکومت وحدت ملی ناکام شود".

انجنیر ذکریا دیگر عضو مجلس نیز گفت: "فکر می کردیم که اعلام حکومت موازی از سوی داکتر عبدالله، کشور را به بحران می برد اما حال می بینیم که متاسفانه حامد کرزی حکومت موازی درست کرده و این بحران را تقویت می کند. نباید ثبات نسبی برهم زده شده و افغانستان به بحران سوق داده شود".

بواقع هم که انسان وقتی به عبارات این چنینی از سوی نمایندگان یک ملت بر می خورد، نمی داند که بحال کدام یک تاسف بخورد؛ مردم یا نمایندگان آنان در خانه ملت؟! که این چنین با منطق ضعیف وارد بحث می شوند و به سادگی به این و آن برچسب خیانت و وابستگی می زنند.

حامد کرزی، صرف نظر از آنکه بیش از یک دهه زمام امور افغانستان را در دست داشته و بدون شک در شمار سیاستمداران برجسته کشور جای می گیرد، به عنوان یک شهروند افغان، حق دارد تا نظر خویش را در باره مسائل مهم کشورش بیان کند؛ حالا خواه نظر ایشان موافق دستگاه حاکم باشد خواه هم مخالف.

اما به نظر می رسد برخی از نمایندگان محترم در خانه ملت، پیش و بیش از آنکه سنگ صلاح و فلاح مردم را به سینه بزنند، بیشتر نگران پوزیشن و اتوریته خیالی و وهم انگیز دو تیم صف کشیده در ارگ ریاست و قدرت هستند که مبادا حرفها و موضع گیری های درست و منافع ملی نگر امثال حامد کرزی، پلکان خام و متزلزلِ منش اشتباه آمیز آنان در روابط خارجی را فرو نریزاند!.

این جماعت از نمایندگان تازه بیدار شده باید بدانند که این تنها حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین کشور نیست که مخالف امضای موافقت نامه های مشکوک و بوداری است که توسط برخی از سران به اصطلاح حکومت وحدت ملی با دشمنان درجه یک این مردم و این آب و خاک، منعقد می شود.

بلکه غیر از کرزی، به جرئت می توان گفت که ۹۰ در صد از مردم آزاده افغانستان به شمول بی شماری از اگاهان، کارشناسان و نخبگان واقعی این مرز و بوم، مخالف صد در صد عقد یک چنین قردادی با قاتلان مردم افغانستان، یعنی استخبارات کشور پاکستان اند.

این نمایندگان محترم به نظر فراموش کرده اند که حکومت وحدت ملی، یک حاکمیت مستبد و دیکتاتوری نیست که هر چه دلش بخواهد و بدون توجه به منافع و علایق و عواطف مردم کشورش، تصمیم بگیرد و با هر دولت و کشوری ولو دشمن این آب و خاک، موافقت نامه و قرارداد و امثال آن ببندد.

حتماً این دسته از نمایندگان فراموش نکرده اند که حکومت وحدت ملی، با آرای مملو از خوف و خطرهای جانی و مالی همین مردم پیروز شده و اینک هر گونه که دل شان می خواهد حکومت و اعمال قدرت می کنند.

حامد کرزی که سهل است؛ بلکه هر افغان حق دارد تا بر کارکرد سران و مسئولان حکومت وحدت ملی نظارت داشته و در موقع لازم، رای و نظر خود را بدهد؛ معنی آزادی بیان نیز جز این نیست و هیچ کسی چه نماینده و غیر آن، حق ندارد تا مانع از اظهار رای و نظر هیچ یک از آحاد ملت افغانستان شوند.

به نظر می رسد این جماعت از نمایندگان چنین توهم کرده اند که قرار نیست تا کسی در برابر حکومت وحدت ملی، اظهار رای و نظر کند؛ حتی اگر این حکومت و سران آن، را ه را نیز اشتباه بروند؛ اما محض اطلاع این نمایندگان و امثال آنها از دیکتاتوران بزرگ و کوچک در حکومت باید یادآوری شود که نه آقایان! هیچ کسی چنین قرار و مداری نگذاشته و کسی برای سران حکومت وحدت ملی، حق وتو قائل نیست.

چنانچه پیش از این هم یادآور شده ایم که اگر قرار بر داشتن حق وتو هم باشد، آن حق مخصوصا و منحصراً به مردم افغانستان بر می گردد که قدرت را در آرای خویش جمع کرده اند که اگر نخواهند کس یا کسانی به ارگ حکومت و قدرت برسد، هرگز نخواهند رسید.

نتیجه اینکه برخی از نمایندگان محترم، خون سردی خود را حفظ کنند و سعی کنند تا تحمل اظهار نظرهای مخالف سلایق خویش را داشته باشند؛ چرا که در هر صورت، برای اظهار رای و نظر خویش، کسی از آنها اجازه نخواهد گرفت.