در شمال افغانستان سه هزار خانواده به دلیل تهدیدهای امنیتی از سوی شورشیان، از خانه‌های خود آواره شده‌اند.

رحمت‌الله حشر؛ ولسوال آقچه ولایت جوزجان گفته که این خانواده‌ها پس از آواره شدن از مناطق مختلف این ولسوالی، در وضعیت بدی قرار گرفته‌اند.

او گفته است که آنها با کمبود آب آشامیدنی، دارو و سرپناه مواجه اند و شماری از آنها در حال حاضر در خانه‌های خویشاوندان خود پناه گرفته‌اند.

ولسوال آقچه گفته که بیشتر آوارگان به شهرهای شبرغان؛ مرکز ولایت جوزجان و مزار شریف پناه گرفته‌اند.

آقای حشر افزوده است که بیش از ۳۰۰ فرد مسلح خارجی که به گفته او، برخی از آن‌ها "پاکستانی" هستند، در ولسوالی آقچه تجمع کرده و باعث ناامنی منطقه شده‌اند.

فقیرمحمد جوزجانی؛ فرمانده پولیس جوزجان هم گفته که هرچند جنگ در آقچه به پایان رسیده؛ اما شورشیان مردم را مجبور می‌کنند که علیه دولت اسلحه به دست گیرند.

این خبر در حالی منتشر می شود که مقام های حکومتی اخیرا در باره مهاجرین و بیجاشدگان داخلی گفته بودند که تلاش ها برای حذف کلمه «بیجاشده» از فرهنگ اجتماعی افغانستان جریان دارد و تمامی برنامه ها روی بازگشت مهاجران به کشور، متمرکز خواهد بود؛ اما ناامنی های جاری در بخش هایی از شمال کشور که سابقا امن محسوب می شدند، بیجاشدگان داخلی را به نحو قابل ملاحظه ای افزایش داده، به گونه ای که تصور می شود شمال دیگر برای مردمان بومی آن، امن نیست.

شمال از امن ترین نقاط کشور محسوب می شد.

امنیت شمال، البته عوامل مختلفی داشت؛ اما عمده ترین عامل آن، عدم زمینه های قومی و اجتماعی رشد و ریشه گیری تروریزم در شمال، حضور پرقدرت هسته های ضد طالبان در آن و نداشتن مرزهای مشترک طولانی با پاکستان بود؛ اما اینک به نظر می رسد سد شمال دیگر شکست ناپدیر نیست.

تروریست ها، به صورت خزنده و گسترده ای، در حال رخنه به عمق امنیتی شمال هستند.

هشدارهای صریح و گاه به گاه فرماندهان پیشین مجاهدین نیز ظاهرا در این خصوص، کارساز واقع نشده و دولت، دست کم در کوتاه مدت، راهبردی برای مقابله با ناامنی های رو به گسترش شمال روی دست ندارد.

از جانب دیگر، شبکه های تروریستی مختلف، از سال ها به این سو، به صورت هماهنگ و کاملا حساب شده، در پی تقویت پایگاه های خود در شمال کشور هستند.

ولایت های سر پل، فاریاب، تخار، قندوز و بخش هایی از بدخشان، عمده ترین عرصه های فعالیت آنها بوده است.

پیشتر کارشناسان هشدار می دادند که اگر سد امنیتی قندوز شکسته شود، راه رسیدن تروریست ها به شمال، بیشتر از پیش، آسان خواهد شد؛ اما اینک به نظر می رسد نفوذ و قدرت گیری هسته های تروریستی در شمال، فقط وابسته به شکسته شدن سد امنیتی قندوز هم نیست.

گزارش هایی که از قول منابع رسمی، منتشر شده، نشان می دهد که صدها خانواده خارجی به ویژه ازبک ها در برخی مناطق شمالی کشور، جا به جا شده اند که هدف آنها تقویت مواضع تروریست ها برای اهدافی است که احتمالا در آینده به منظور ناامن سازی بخش های وسیع تری از شمال کشور، روی دست دارند.

اخیرا همچنین عطامحمد نور؛ والی بلخ با انتقادی تند از سران حکومت وحدت ملی، گفت که حکومت توانایی تامین امنیت شمال را ندارد و اگر برای تامین امنیت و مبارزه با تروریزم در شمال، فکری نشود، او اقدام به راه اندازی «بسیج مردمی» خواهد کرد.

او همچنین از پیمان امنیتی با امریکا به شدت انتقاد کرد و گفت که این پیمان، هرگز به سود افغانستان نبوده است.

با توجه به این مسایل، کارشناسان حوزه امنیتی و نظامی می گویند که ناامنی ها در شمال کشور، به مرحله هشدار نزدیک شده و اگر به زودی، برای آن تدبیری اندیشیده نشود، احتمال تشدید و گسترش ناامنی ها و تبعات سنگین امنیتی و اجتماعی آن، هرگز بعید و دور از انتظار نیست.

تاکتیک تروریست ها بر پایه همان چیزی استوار است که در دیگر کشورهای آشوب زده در خاور میانه، اعمال می کنند: ابتدا نفوذ و سربازگیری محلی و سپس، اقدام به راه اندازی عملیات های وسیع نظامی.
سهل انگاری در این زمینه می تواند دولت و مردم را در قبال یک عمل انجام شده قرار دهد.