اشرف غنی؛ رئیس جمهوری به مجاهدین در بیست و سومین سالگرد پیروزی آنها بر حکومت کمونیستی، اطمینان داد که زندگی مردم را تغییر خواهد داد.
این مراسم دیروز با چهار روز تاخیر به دلیل سفر آقای غنی به هند، در ارگ ریاست جمهوری برگزار شد.
غنی گفت که حکومت وحدت ملی خود را موظف می‌داند که در ادامه جهاد مردم افغانستان، جهاد را بر ضد فقر، بی‌قانونی، فساد و ناامنی اعلام کند.
او تاکید کرد که با تداوم مشکلات موجود و بدون تامین زندگی و بهبود معیشت مردم، خون شهدا و آرمان جهاد مردم افغانستان به هدر خواهد رفت و براساس همین اولویت دولت وحدت ملی تلاش دارد با تامین همکاری منطقه‌ای و بین المللی افغانستان را به چهارراه آسیا تبدیل کند.
آقای غنی گفت که در شش ماه نخست به بخش عمده‌ای از این برنامه دست یافته و افزود که اکنون تمرکز و اولویت کار حکومت و برنامه صد روزه کابینه این است که مردم افغانستان تغییر مثبت را در زندگی خود احساس و برای بهبود زندگی آنان گام‌های مهم برداشته شود.
با این وجود کارشناسان می گویند که هم اهداف اصلی و راهبردی جهاد مردم افغانستان، تغییر مثبت در زندگی مردم بود و هم رهبران مجاهدین در نخستین روزهای دست یافتن به پیروزی و تشکیل دولت، اعلام کردند که هدف آنها تامین حد اکثر تسهیلات، خدمات و زندگی مرفه برای شهروندان افغانستان است.
دوران پس از پیروزی جهاد، اکنون سپری شده و مردم افغانستان با فجایع و بدبختی های حاصل از آن نه تنها اکنون که شاید تا سال ها پس از امروز نیز دست و پنجه نرم کنند.
چهره زخمی و خاک آلود شهر کابل به عنوان مرکز اصلی درگیری های پس از پیروزی جهاد و جنگ قدرت جریان های جهادی، شاهدی روشن بر شکست این اهداف است.
با این حال، اکنون نوبت شعار دادن به حکومت وحدت ملی به رهبری آقای غنی رسیده است.
مردم افغانستان در طول این سال ها، اگر به هیچ چیزی دست نیافته اند، دست کم بهتر از هر کس دیگری می توانند روند رویدادهای سیاسی و وقایع روز را تجزیه و تحلیل کنند و در این میان، فرق شعار عملی از شعار غیر عملی و فریبکارانه و اغواگرانه را تشخیص دهند.
رهبران مجاهدین به اذعان خود شان نتوانستند آنگونه که انتظار می رفت، به مردم صادقانه خدمت کنند و از ارزش های جهاد و دستاوردهای مثال زدنی انقلاب بی بدیل و تاریخ ساز افغانستان، مواظبت و صیانت نمایند و آنها را در عرصه زندگی اجتماعی و سیاسی ملت افغانستان به بار و بر بنشانند.
این چیزی است که خود آنها نیز آن را قبول دارند و دست کم یکی از توابع و پیامدهای این قدرناشناسی، برگزاری با تاخیر، محدود، غیر عمومی و در فضای بسته مراسم بزرگداشت از بزرگترین اتفاق انقلابی قرن ۲۰ است.
با همه این احوال، اکنون توپ در زمین حکومت وحدت ملی است؛ حکومتی که دست کم نیمی از آن در تصاحب مجاهدین است.
به نظر می رسد ۷ ماه برای شعار دادن زمان کمی نیست. آقای غنی به عنوان رییس جمهور حکومت وحدت ملی هم آن را خوب می داند.
او ولی به رغم این درک، هنوز شعار می دهد. از تبدیل کشور به چهارراه آسیا می گوید، از تغییر مثبت در زندگی مردم، حرف می زند، از اعلام جهاد در برابر فساد، بی قانونی، فقر و ناامنی سخن به میان می آورد و از صد روز نخست کار کابینه گپ می زند.
او مدعی می شود که در شش ماه گذشته، گام های مهمی در راستای این اهداف برداشته شده و او به بخش عمده ای از این برنامه ها دست یافته است؛ اما انتظار نمی رود او نداند که مردم افغانستان، درست مانند یک سیاستمدار کارکشته و مجرب، قادر اند خوب و بد یک نظام را محک بزنند و بر محور عدل و انصاف، داوری نمایند.
به همین دلیل انتظار می رود هم رهبران جهادی که در حکومت، نقش و سهمی تعیین کننده و راهبردی دارند و هم آقای غنی و دیگر کارگزاران حکومت، این نکته را نیک دریافته باشند که مردم افغانستان، تفاوت شعار و عمل را می دانند و افغانستان بیش از این نمی تواند هزینه شعارهای بزرگ اما غیر عملی و عوام فریبانه را بپردازد.