همه به وضوح شاهدیم که جنگ و نا امنی، بصورت هدفمند و سیستماتیک از جنوب به شمال کشور کشانده می شود و صد البته که سکوت پرسش برانگیز حکومت، باعث خلق پرسشهای اساسی در زمینه شده است.

تردیدی وجود ندارد که در مدت ۱۳ سال، ساحات شمالی کشور از امنیت و ثبات نسبتاً خوبی برخوردار بود و اگر چه وضعیت کار و اشتغال زایی تعریف چندانی در شمال کشور نداشت و اما از نظر شرایط امنیتی، ساحات شمالی کشور در جایگاه مناسب و قابل قبولی قرار داشتند و مردم نیز از این روند راضی بودند؛ اما از حدود سه سال بدینسو، شواهد و قرائنی وجود دارد که دستها و ارداده هایی در کار است تا شمال را نیز چون جنوب ناامن ساخته و جنگ و ناامنی را بدان سمت و سوی هدایت کنند.

پروژه انتقال ناامنی از جنوب به شمال در یک سال اخیر سرعت عجیبی بخود گرفته و با تشکیل حکومت وحدت ملی، بر سرعت و شدت آن نیز افزوده شده است؛ واقعیتی که مردم افغانستان ابداً انتظار آن را نداشتند و از اینکه می بینند یک چنین وقایع تلخ و دردناک در زمان حاکمیت سران وحدت ملی در کشور رخ می دهد، شوکه و حیرت زده شده اند و همه از خود می پرسند حکومت وحدت ملی چه ماهیتی دارد و چرا در برابر واقعه خطرناک و بحران ساز انتقال ناامنی ها از جنوب به ساحات شمالی کشور، سکوت معنی دار اختیار کرده و چرا قویاً در برابر یک چنین توطئه و فتنه ای، تمهیدات و اقدامات لازم را اتخاذ نمی کند؟!

نگرانی ها و اظهارات تازه برخی از نمایندگان مردم در خانه ملت، به میزان و مقدار دغدغه ها و حیرت و سرگردانی مردم افزوده است و آنان را بیشتر به این باور استوار می کند که حتما به قول معروف، کاسه ای زیر نیم کاسه ی حکومت پنهان است؛ به خصوص که برخی از نمایندگان مردم سران حکومت وحدت ملی را به معامله گری در انتقال ناامنی از جنوب به شمال کشور، متهم می کنند و آن را پروژه ای می دانند که پای برخی از سران حکومت وحدت ملی در آن دخیل است.

به گزارش رسانه ها،‌ فاطمه عزیز نماینده مردم قندوز می گوید:" مسوول بی خانمان شدن مردم قندوز رهبران حکومت وحدت ملی است، آنان از احساسات مردم، جوانان به ویژه نیروهای امنیتی سوء استفاده می کنند.
رهبران حکومت در رابطه با ناامن سازی شمال معامله کرده اند؛ زیرا ما پیش از جنگ قندوز صدا بلند کردیم که وضعیت این ولایت در حال بدتر شدن است؛‌ اما رهبران حکومت نشنیدند!".

شریفی بلخابی دیگر عضو مجلس نیز معتقد است: "بحث این است که تعلل و سهل انگاری از درون ارگ و در راس قدرت وجود دارد!".

آقای بلخابی به برخی خیزش های مردم برعلیه مخالفان در ولایت سرپل اشاره کرده ومیفزاید که شورای امنیت در جهت تجهیز آنان هیچ کاری انجام نداده است.

غلام فاروق مجروح نماینده مردم هرات در مجلس نیز می گوید:" روزانه هزاران جنگجو از جنوب وارد هرات و از این ولایت به سمت شمال می روند وهویت آنان نیز مشخص نیست. پس از ممانعت نیروهای امنیتی، این افراد از راه های غیر رسمی به شمال می روند و به مجردی که به بادغیس می رسند تحویل گرفته شده و تجهیز می شوند.

این افراد در بدل ۲ هزار افغانی در روز اجیر می شوند و یقین کامل دارم که آنان فقط برای جنگ به ولایات شمال می روند". آقای مجروح با ذکر آن که مقام های محلی هرات این موضوع را به شورای امنیت گزارش داده اند، هشدار داد: "با پیوستن این افراد به صفوف مخالفین، شاهد جنگ خونین دیگر در شمال خواهیم بود".

حبیبه دانش هم با تایید این که روزانه هزاران نفر از پاکستان وارد جنوب می شوند و سپس از طریق غرب کشور وارد شمال می شوند، گفت: "در یکی از موارد یکی از والی ها این افراد را توقف داده است؛‌ اما سر و صدا از داخل خود دولت بلند شده که چرا مانع این افراد می شوید، اینان از خود ماست؛ در حالی که آنان از پاکستان وارد جنوب می شوند".

خانم دانش نیز حکومت را به معامله گری متهم می کند و می گوید:"دولت در این قسمت ساکت است".
با آنکه هیچ افغانی نمی خواهد بدبین باشد و به حکومتی که خود در تشکیل آن سهم گرفته اند، بی باور شوند؛ اما اظهارات از این دست نمایندگان در خانه ملت نیز نمی تواند بی تاثیر در قضاوت مردم و نتیجه گیری آنان از اوضاع جاری در کشور باشد.

مردم حق دارند بدانند که دلیل اوج گرفتن ناامنی ها و به خصوص واقعه نامیمون انتقال بحران امنیتی از جنوب به سمت ساحات شمالی کشور چیست و چه کسانی در این احیاناً خیانت ملی می توانند دست داشته باشند و اگر خیانتی هم در کار نیست؛ پس به چه دلیل و علت و عواملی، هشدارهای واقعی نمایندگان آنها در خانه ملت و از سوی حکومت جدی گرفته نمی شود و تمهیدات لازم برای جلوگیری از نفوذ عناصر ترور و دهشت در ساحات شمال کشور، روی دست گرفته نمی شود؟!.

مردم به هیچ عنوان دوست ندارند نیروهای اطلاعاتی و امنیتی کشور خویش را و در راس همه آنها سران حکومت وحدت ملی را به خیانت در حق ملت و کشور متهم کنند و نیز دوست ندارند تا پل اعتمادی که میان مردم و حکومت در حال ساخته شدن است را منهدم و متلاشی کنند؛ اما این را هم خوش ندارند و ابداً راضی نخواهند شد تا هر روز و هر لحظه، دشمنان صلح و آبادی این مردم و این کشور، قدم به قدم پیش بیایند و کشتن و ذبح فرزندان دلبند شان، بر سرنوشت آنان و سرزمین شان حاکم شوند.

بنابراین و با توجه به نگرانی های مشترک مردم و نمایندگان آنان، بایسته است تا سران نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در پارلمان کشور حضور یابند و با توضیحات معقول و منطقی، رضایت پارلمان و مردم فهیم افغانستان را جلب کنند.