عبدالرؤوف ابراهیمی؛ رئیس مجلس نمایندگان نسبت به ناامنی در شمال ابراز نگرانی کرده و خواستار پاسخگویی مقام‌های امنیتی در این مورد شده است.
آقای ابراهیمی گفت اوضاع امنیتی شمال مانند وضعیت وزیرستان شمالی پاکستان شده و تاکید کرد که "این یک واقعیت است."
به گفته او در ولایت‌های بدخشان، تخار، قندوز، سرپل، فاریاب، سمنگان، بادغیس و همچنین چند ولایت جنوبی و شرقی مانند غزنی، هلمند و ننگرهار جنگ‌های شدیدی جریان دارد و مراکز شهری "در محاصره و تیررس دشمن" قرار گرفته است.
آقای ابراهیمی ضمن آنکه وضعیت در شمال را "نگران‌کننده" خواند، گفت که اگر تدبیری سنجیده نشود، شهرهای افغانستان تا یک هفته یا ده روز دیگر یکی پی دیگر "سقوط" خواهند کرد.
رئیس مجلس اظهارات اشرف غنی؛ رئیس جمهور مبنی بر این‌که وقت خود را به موضوع امنیت در کشور اختصاص داده، "خلاف واقعیت" دانست و تاکید کرد که باید به مدیریت وزارت دفاع و ولایت‌های کشور توسط افراد سرپرست هرچه زودتر پایان دهد.
کارشناسان نیز می گویند که نگرانی های شدید نمایندگان در مورد وضعیت امنیتی شمال کشور، ریشه در ناامنی های خونین و روزافزونی دارد که در بخش های شمالی و همچنین چندین ولایت شرقی و جنوبی کشور در جریان است.
پیش از این عطامحمد نور؛ والی بلخ نیز در مورد کارکردهای امنیتی و اقتصادی سران حکومت از آنها انتقاد کرده بود.
ناظران می گویند که نگرانی های ابراز شده از جانب نمایندگان، نشان دهنده جدیت وضعیت ناامنی های جاری در شمال کشور است.
شمال پیش از این، در نسبت با سایر ولایت های کشور، از امنیت نسبی برخوردار بود؛ اما با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، امضای پیمان امنیتی با امریکا و شدت گرفتن خطر شکل گیری داعش در افغانستان، ناامنی ها به صورت ملموسی به بخش های شمالی کشور نیز گسترش یافته و کارشناسان می گویند که میان تحولات ذکر شده در بالا و ناامنی های روزافزون در شمال، نسبت و رابطه ای ظریف و معنادار وجود دارد.
یکی از احتمال ها این است که کشورهای حامی تروریزم بین المللی قصد دارند بار دیگر از مسیر افغانستان، تروریزم را به کشورهای هدف در آسیای میانه، روسیه و چین برسانند و برای این منظور، راهی جز تقویت و تجهیز تروریزم در افغانستان وجود ندارد.
این در واقع، جدی ترین احتمال موجود در این زمینه قلمداد می شود.
به باور کارشناسان، تروریزمی که سال ها از پاکستان به مناطق شرقی و جنوبی افغانستان، سرایت می کرد، اینک با یک تغییر مسیر راهبردی و استراتژيک، راه شمال افغانستان را در پیش گرفته است.
از جانب دیگر، اخیرا گزارش هایی در خصوص پیوند گروه های تروریستی فعال در آسیای میانه با گروه های تروریستی فعال در خاور میانه منتشر شده است که به نظر می رسد نقطه اتصال و تلاقی هردو این جریان تروریستی هم افغانستان است.
با این حال و صرف نظر از این که ناامنی های جاری و وضعیت رو به وخامت در شمال کشور، در نهایت، چه هدفی را دنبال می کند و به چه سرانجامی منتهی می شود، واقعیت این است که این وضعیت نمی تواند برای کشور آسیب پذیر و خسته از جنگ ما که همواره قربانی توطئه های بزرگ و دسیسه های پیچیده قدرت های سلطه جوی خارجی و تروریزم بین المللی مورد حمایت آنها بوده است، خالی از خطر و فارغ از هزینه باشد.
نگرانی های ابراز شده از سوی نمایندگان مجلس در خصوص وضعیت امنیتی ولایت های شمالی، شرقی و جنوبی کشور نیز ریشه در همین دیدگاه و تجربه ملموس تاریخی دارد.
بر این اساس، مقصد نهایی تروریست های فعال در افغانستان هر کجای جهان که باشد، این امر، چیزی از خطرآفرینی نگران کننده و ویرانگر جریان های تروریستی برای افغانستان کم نمی کند.
هشدار رییس مجلس در خصوص محاصره مراکز شهرها از سوی تروریست ها و احتمال سقوط قریب الوقوع شهرها یکی پس از دیگری به دست جریان های تروریستی، یادآور پنج سال سلطه گروه تروریستی طالبان بر ۹۰ درصد خاک کشور است و ناظران نیز عقیده دارند که اگر تدبیری اندیشه نشود و هشدارهای مکرر مجلس، از سوی حکومت جدی گرفته نشود، افغانستان با تجربه مشابه در گذشته و عملیاتی شدن هشدارها و نگرانی های نمایندگان مجلس، فاصله زیادی نخواهد داشت.
در این میان، یکی از نخستین کارهایی که حکومت می تواند انجام دهد، معرفی وزیر دفاع آینده، گماشتن رییس ارکان قوای مسلح و دست کشیدن دو رهبر از اختلاف بر سر تقسیم سمت های حساس و کلیدی امنیتی به دلیل هزینه های سنگین این اختلاف ها برای امنیت و ثبات سراسر کشور است.