روز جمعه، ۲۱ حمل، پارلمان پاکستان با صدور قطعنامه ای قطعنامه‌ای ضمن حمایت از تلاش برای خاتمه دادن به بحران یمن از طریق مذاکره، از دولت خواسته شده بود که از اعزام واحدهای نظامی به جنگ یمن خودداری ورزد.
این موضع پارلمان پاکستان با واکنش تند برخی کشورهای عرب مواجه شد.
انور قرقاش؛ 'وزیر دولت' امارات در امور خارجی گفت:"انگار تهران برای آنکارا و اسلام‌آباد از کشورهای خلیج مهمتر است. سرمایه‌گذاری اقتصادی ما برای شان خوب است؛ اما در موقعیت حساس حمایت سیاسی ‌شان در کار نیست."
همچنین هیأتی از سعودی به ریاست وزیر مذهب این کشور به پاکستان رفت.
نخست وزیر پاکستان در پاسخ به این انتقادات گفت که کشورش دوستان خود را به ویژه دوستان استراتژیک خود را رها نمی‌کند. او تاکید کرد که از قطعنامه پارلمان پاکستان سوء برداشت شده است و گفت که کشورش همانگونه که قبلا نیز اعلام کرد در مقابل تهدید یکپارچگی عربستان و تهدید علیه دو حرم شریف در این کشور در کنار عربستان خواهد بود.
شماری از ناظران، این موضع نخست وزیر پاکستان را مخالفت ضمنی او با دستور قطعنامه پارلمان آن کشور در زمینه موضع گیری در قبال بحران یمن، ارزیابی کرده و نتیجه گرفتند که پاکستان به این ترتیب، تحت فشار کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس به ویژه امارات و عربستان سعودی، مجبور شد، تغییر موضع دهد؛ اما واقعیت این است که این موضع گیری نواز شریف نیز عملا تخطی از دستور قطعنامه پارلمان پاکستان محسوب نمی شود؛ زیرا او به رغم اعلام حمایت از عربستان و حرمین شریفین، از تجاوز سعودی به یمن، حمایت نکرده است.
نکته مهم دیگر اینکه او با این موضع گیری بعدی، بازهم مسأله اعزام نیروی نظامی به کمک سعودی در تجاوز نظامی به یمن را نپذیرفته است؛ چیزی که خواسته اصلی عربستان سعودی بود و اصلی ترین دلیل عصبیت اعراب از موضع پارلمان پاکستان نیز مخالفت با اعزام نیروی نظامی برای تجاوز نظامی به یمن بود؛ زیرا پارلمان پاکستان، اصل حمایت از رژيم سعودی را رد نکرد و بر آن تأکید نمود.
با این حساب، موضع گیری تازه نواز شریف، هرگز به معنای تغییر ماهیت موضع پاکستان در قبال بحران یمن نیست؛ هرچند به معنای بی طرفی صرف نیز نمی تواند باشد.
پاکستان و ترکیه در این زمینه، مواضعی همسان اتخاذ کرده اند و همین امر، عصبانیت وزیر دولت امارات در امور خارجی را علیه این دو کشور، برانگیخته است.
اظهارات تازه نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان بیشتر مصرف داخلی و سیاسی دارد و در پاسخ به انتقادهای تندروهای داخلی پاکستان و گروه های فشار همسو با عربستان سعودی در داخل آن کشور به خصوص در مجامع دینی و مذهبی پاکستان و نیز فشارهای فزاینده و انتقادهای تند اعراب صورت می گیرد.
بنابراین، این موضع گیری نیز بر پایه ضرورت های اساسی منافع ملی پاکستان، اتخاذ گردیده است؛ زیرا اسلام آباد، همانگونه که در موضع گیری انتقادی وزیر اماراتی نیز آمده، نیازمند کمک های اقتصادی و سرمایه گذاری های گسترده کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس است و نمی تواند نسبت به منافع و سودهای کلانی که از این رهگذر به دست می آورد، چشم پوشی کند.
از جانب دیگر، پاکستان، مراودات و روابط بسیار نزدیک سیاسی، تجاری و اقتصادی با ایران دارد و ایران مهم تر از همه، همسایه پاکستان است که از همه لحاظ، فراز و فرود روابط میان دو کشور، به سرعت روی اوضاع داخلی پاکستان، تاثیر خواهد گذاشت.
شاید بر پایه همین دلایل است که در موضع گیری نواز شریف، نکته ای ظریف و هوشمندانه، گنجانده شده است. او می گوید پاکستان دوستان خود را به ویژه دوستان استراتژیک خود را رها نمی‌ کند.
این موضع گیری بدین معناست که پاکستان نه دوستان خود را و نه دوستان استراتژیک خود را رها نمی کند و اگر قرار باشد، میان دوستان و دوستان استراتژیک، جانب یکی از آنها را بگیرد، رویکردی میانه و معتدل، اتخاذ خواهد کرد که هیچکدام را از خود نراند؛ کاری که با عدم ارسال نیروی نظامی برای کمک به تجاوز سعودی به یمن و از سوی دیگر، تاکید بر حمایت از یکپارچگی سعودی و حرمین شریفین، انجام داد.