این دومین بار است که دختری با پوششی متفاوت در خیابان های کابل راه می افتد و توجه عده کثیری از مردم به ویژه جوانان را به خود جلب می کند.
چندی پیش هم مشاهده دختری نیمه برهنه در خیابان های کابل که کفش هم نداشت، توجه بسیاری را به خود جلب کرد، جامعه را در شوک و شگفتی فروبرد و تحلیل ها و برداشت های مختلفی را در پی داشت.
به تازگی دختری دیگر از این نسل، با یک لباس زیر زرهی، راهی خیابان های کابل شد. این بار اما هدفمندتر، علنی تر و برنامه ریزی شده تر از پیش عمل شد.
دختری به نام کبرا خادمی اقدام به این کار کرد و نام آن را اعتراض به خیابان آزاری زنان و دختران جوان در پایتخت گذاشت.
برخلاف مورد نخست، کسی دیگر این اقدام را به حساب مشکلات روانی، آشفتگی روحی و اختلال عصبی کبرا خادمی نگذاشت؛ زیرا ظاهرا این حرکت به زعم مهندسان و مدیران آن، یک حرکت مدنی و اعتراضی بود که هدف آن به چالش کشیدن آزار زنان و دختران جوان در خیابان بود!
واکنش عمومی به ویژه افرادی که از نزدیک و به صورت مستقیم و بلاواسطه، شاهد و ناظر این حرکت بودند، برخلاف مورد نخست، چندان گوناگون نبود.
عموم مردم نسبت به آن واکنش منفی نشان دادند و با نفرتی آمیخته با شک و تردید به این حرکت نگاه کردند.
به باور مردم، پشت این اقدام، یک برنامه بلندمدت نهفته است که هدف از آن، شکستن کلیشه های مذهب و سنت مستولی بر جامعه افغانستان، چالش با اعتقادات و سنت های اخلاقی قابل احترام برای همه و در نتیجه، تابوشکنی و ترویج سکس و برهنگی در کشوری تماما مسلمان دارای طیفی از زنان سنتی و محجبه است.
حرکت های مدنی اینچنینی، برخلاف حرکت های خودانگیخته مدنی مردم بامیان در اعتراض به تبعیض و بی عدالتی و ستم قومی علیه آنها که از هیچ جا نیز حمایت و سازمان دهی نمی شود و هیچ توجهی هم به آن نمی شود، به باور ناظران مسایل فرهنگی و اجتماعی، ریشه های فرهنگی و اجتماعی بومی و افغانستانی ندارند؛ بلکه بر پایه خط و نشان هایی صورت می گیرد که از سوی حامیان و کارگزاران پروژه های ضد فرهنگی و مراجع تهاجم فرهنگی و ترویج و اشاعه ضد ارزش های وارداتی بیگانه با فرهنگ و آداب دینی و اعتقادی دیرسال مردم افغانستان، برنامه ریزی، تدوین، حمایت مالی و تبلیغاتی و اجرا می شود.
با اقدام کبرا خادمی دیگر جای کمتر تردیدی باقی می ماند که اقدام چندی قبل دختر نیمه برهنه سرگردان در خیابان های پایتخت نیز کاری در همین راستا و برای شکستن شالوده های ارجمند اخلاق و رفتار و اعتقادات و باورهای جمعی مردم افغانستان بوده است.
برای تبارشناسی این اقدامات و عوامل آن در درون جامعه افغانستان، هیچ لزومی ندارد که دست به پژوهش های بلندبالا و پرهزینه آکادمیک بزنیم، فقط کافی است راهی خیابان های پایتخت شویم؛ تا متوجه شویم چند نفر را مانند کبرا خادمی یا دختر نیمه برهنه هم نسل و همکار او می توان یافت.
هرگز چنین موردی مشاهده نخواهیم کرد؛ بنابراین، آنها از هیچ طیفی نمایندگی نمی کنند؛ اما مروجان و پیام آوران یک ضد ارزش منحط و مبتذل وارداتی اند که هدف آن، چیزی جز زمینه سازی ذهنی و شکستن آرام و بی صدای حریم ارزش های متعالی و مقدس مردم افغانستان نیست.
از زاویه ای دیگر نیز می توان به این رویداد نگاه کرد و آن اینکه از خود بپرسیم، برهنگی اعتراض به چه چیزی است؟
اعتراض برهنه را نخستین بار گلشیفته فراهانی؛ هنرپیشه ایرانی مقیم فرانسه وارد فرهنگ جامعه مسلمان فارسی زبان یا حوزه تمدنی ما کرد.
او ابتدا با نشان دادن پستان هایش و سپس در این اواخر نیز با برکندن همه رخت های عفت و حیا و رونمایی از اندام های جنسی اش، نوعی اعتراض برهنه را باب کرد.
بر اساس منطق هواداران این رویکرد، برهنگی بخشی از ابزار زنان برای مبارزه با خشونت و مردسالاری است! اینکه چرا و چگونه؟ هیچ پاسخی برای آن وجود ندارد.
با این حساب، برهنگی اعتراض به هیچ چیزی نیست و نتیجه ای جز تهییج مردان شهوتران به ترویج خشونت و نگاه ابزاری جنسی به زنان، در پی ندارد.
کبرا خادمی، با پوشیدن لباس زیر زرهی، خیلی از جوانان بیکار را در خیابان های کابل به دنبال خود کشاند؛ تا از او عکس بگیرند و او را دستمایه قبیح ترین شوخی های جنسی قرار دهند و این همان چیزی بود که برگماشتگان اصلی پروژه کثیفی که با مایه گذاشتن از آبرو و عزت انسانی امثال کبرا خادمی، اجرایی می شود، در پی آن بودند؛ اما کارگزاران این پروژه کثیف، آنقدر هوش داشتند که نام آن را اعتراض مدنی به خیابان آزاری بگذارند نه ترویج سکس و ابتذال و فحشا و برهنگی دون شأن انسانی زن.
و پرسش آخر اینکه دولت و خانم مسیحی رییس جمهور در کجای این نمایش شگفت قرار دارند؟