پنجاه یکمین نشست امنیتی در شهر مونیخ آلمان برگزار گردید. گفته می شود در این نشست بیش از بیست تن از سران کشورهای عضو سازمان ملل متحد و بیش از شصت تن از وزرای خارجه و دفاع کشورهای جهان و برخی نهادهای بین المللی شرکت جسته اند.
این نشست بیش از شصت سال است که برگزارگردیده و هر ساله کانون های ناامنی در جهان مورد توجه و تحلیل قرار گرفته و راه حل هایی برای پایان آن نیز ارایه می گردد.

محور این نشست را ناامنی گسترده در خاورمیانه و مسئله بحران اوکراین تشکیل می دهد. هم چنان گفته شده است که تحلیل اوضاع امنیتی افغانستان نیز در دستور کار این نشست قرار دارد. رئیس جمهور اشرف غنی نیز همراه با وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی خود در این نشست حضور یافته و قرار است به سخنرانی بپردازد. این که او در این سخنرانی چه خواهد گفت،حدس و گمان هایی وجود دارد، که برای اولین بار در یکی از نشست های مهم بین المللی از حضور گروه داعش در خاک افغانستان پرده بر دارد تا توجه مجامع جهانی را به این معضل بزرگ معطوف دارد.

گفته می شود که سران کشورهای غربی روی دو مسئله بیش از پیش تمرکز خواهند کرد، یکی حضور داعش در خاورمیانه است که هر روز جنایتی بر جنایات آن گروه افزوده می شود و بخشی از سرزمین عراق و سوریه را در اختیار دارد.

دیگری بحران اوکراین است که به نحوی روابط میان کشورهای غربی و روسیه را تحت تاثیر خود قرار داده است. نیازمندی حاد کشورهای غربی به منابع انرژی روسیه، باعث شده است که تلاش های نهان و آشکار فراوانی صورت گیرد تا بحران ناامنی در اوکراین مهار شود روابط میان دو بلوک قدرت بیش از این به تیرگی نگراید. از این جهت میان کشورهای غرب و ایالات متحده امریکا نیز نوعی دوگانگی در موضع گیری دیده می شود.

به هر حال کشورهای غربی از همه زمینه ها استفاده می کنند تا راه به دست آوردن منافع خود از روسیه را هم چنان هموار نگهدارند. اما توجه به امنیت جهان نباید این پرسش اساسی را از اذهان سران کشورهای غربی بیرون ببرد که از خود بپرسند که مبداء و سر منشای ناامنی های جهان به ویژه در خاورمیانه در کجا است و چگونه هر روز آتش ناامنی ملتهب تر و سوزنده تر می شود، عرصه و ساحه بیشتری را فرا می گیرد.

افزایش نا امنی در جهان بدون توجه به علل و ریشه های آن ناممکن است و مصداق همان ضرب المثل بر سر شاخه نشستن و بن بریدن است.
توجه تاریخی به خاورمیانه و بحران ناامنی در این منطقه مهم جهان و هم چنان ریشه یابی ناامنی های چند سال و حتا چند ماه اخیر در برخی کشورهای غرب این واقعیت را بر ملا می کند که متاسفانه کشورهای غربی با نشست و برخاست و تدویر کنفرانس های گوناگون می خواهند توجه جهان را به سوی دیگری معطوف دارند تا اصل و ریشه ناامنی ها را پنهان نمایندو برای پایان دادن به این گونه ناامنی راه و چاره ی ای بیاندیشند که با ریشه های آن چندان تناسب ندارد.

نا امنی در خاورمیانه ریشه در سیاست های غرب در شصت سال گذشته داشته است. اشغال سرزمین فلسطین یکی از نقطه های بحران خیز دنیا و یکی از کانون های ناامنی در جهان در بیش از نیم قرن گذشته بوده است.

در این نیم قرن هیچ تلاشی در جهت مهار ناامنی صورت نگرفته است. کشورهای غربی گام های عملی در این راستا برنداشته اند. فلسطین اشغالی بیش از نیم قرن است که هنوز سرنوشت مشخص و معلومی ندارد. هزاران فلسطینی دور از وطن آبایی خود در خارج از سرزمین فلسطین زندگی می کنند. هنوز شهرک سازی به عنوان یک حرکت ناامن کننده از سوی اسرائیل، مورد توجه جدی جهان قرار نگرفته است و هنوز جنایت های رژیم اسرائیل به دلیل حمایت های بی دریغ غرب از سوی مجامع بین المللی محکومیت نیافته است.

قطع نامه های سازمان ملل متحد از سوی اسرائیل نادیده انگاشته می شود اما کشورهای غربی این عمل جنایت کارانه را محکوم نکرده و از اسرائیل به صورت جد نخواسته اند که این قطع نامه ها را جدی بگیرد و به آن ها عمل کند.

در آخرین نگاه، ناامنی ای که فرانسه با آن دست و گریبان شد و ده ها شخصیت سیاسی از سراسر جهان به آن کشور آمدند و با سران فرانسه به راهپیمایی پرداختند و اعلام حمایت کردند. اما هیچ کس و کشوری از فرانسه نخواست که چرا اجازه انتشار موهن ترین مجله ای را می دهد که به یکی از مقدس ترین و ارزش مندترین چهره های بشریت یعنی حضرت رسول اعظم اسلام اهانت روا می دارد.

اگر کشورهای غربی نسبت به عملکرد خود در قبال مسلمان ها با دقت ورزی و ریزبینی بیشتر بنگرند و بر نتایج عمل منفی خود وقوف یابند بی تردید ناامنی در کشورهای غربی به شدت کاهش خواهد یافت و در نتیجه هزینه های کمتری بر آن کشورها تحمیل خواهند کرد.

اگر غربی ها اراده کنند که خاورمیانه عاری از خشونت باشد نیازمند بازنگری به سیاست های گذشته خود هستند. امروز گروهک تروریستی داعش تمام منطقه را ناامن ساخته است. اما کشورهای غربی از جمله ایالات متحده امریکا برای آن که رژیم بشاراسد را تضعیف کرده باشد به آن گروه کمک های مالی و تسلیحاتی می دهد . این عمل تناقض آمیز چگونه می تواند ناامنی در خاورمیانه را کاهش دهد.

به هرحال امنیت جهان بدون بازنگری به سیاست های کشورهای غربی میسر نیست. بسیاری از این ناامنی ها برگرفته و بازتابی از سیاست های کشورهای غربی در خاورمیانه است.
کسانی که رفاه و آسایش غرب را فرو می گذارند به سازمان های تروریستی می پیوندند اکثر این افراد کسانی اند که مورد تبعیض های آشکار کشورهای غربی قرار گرفته و برای یافتن هویت جدید در دام گروهک های تروریستی می افتند.