محمد اشرف غنی روز چهارشنبه با ایاد امین مدنی دیدار کرد.
رئیس جمهور در دیدار با رئیس سازمان همکاری های اسلامی بر نقش علما در راستای تامین صلح و ثبات در افغانستان تاکید کرد و رفاه اقتصادی را گام اصلی به سوی تامین صلح در کشور دانست.
در این دیدار که در ارگ انجام شد، آقای ایاد امین مدنی، خواستار بهبود همکاری آن سازمان با افغانستان شد.

وی گفت این سازمان به علت اینکه هیچگونه آجندای سیاسی ندارد و مورد اعتماد اکثریت می باشد، می خواهد در زمینه گسترش بیشتر روابط افغانستان با کشورهای منطقه، نقش مؤثر و فعال ایفا کند.
آقای ایاد امین مدنی افزود که برداشت سازمان همکاری اسلامی این است که افغانستان به صلح و ثبات نیاز دارد.
رئیس جمهور هم بر نقش علما در راستای تامین صلح و ثبات در افغانستان تاکید کرد و گفت که مردم افغانستان از جنگ و خشونت خسته شده اند و تامین صلح و ثبات در کشور، نیاز مبرم آنان می باشد.
این یکی از معدود فرصت هایی است که به باور کارشناسان، افغانستان می تواند با استفاده از نفوذ علمای اسلام، گام های مهمی را در راستای صلح و ثبات در کشور و منطقه بردارد.

از جانب دیگر، سازمان همکاری های اسلامی نیز می داند که افغانستان، قلب ناآرام دنیای اسلام است و تا زمانی که با سران و مردم کشور ما از نزدیک وارد تعاملات وسیع و گسترده نشده، غلبه بر مشکلاتی که در دنیای اسلام با آن رو به رو هستیم دشوار خواهد بود.

افغانستان و همه کشورهای اسلامی انتظار دارند که سازمان همکاری های اسلامی، بدون آنکه لازم باشد، ماهیت غیر سیاسی خود را نادیده بگیرد، برای مقابله با مشکلات فرهنگی و ایدئولوژیکی که امروزه دنیای اسلام با آن درگیر و دست به گریبان است برنامه هایی را روی دست بگیرد.

این سازمان می تواند با راه اندازی کنفرانس های بزرگ و گرد هم آوردن نخبگان تاثیرگذار دنیای اسلام، مسایل مهمی را که اکنون جامعه مسلمانان و جهان اسلام را تهدید می کند با آنها در میان بگذارد و برای آنها راه های حل جدی و مؤثر پیدا کند.
تکفیر، تندروی، تروریزم، افراطی گری، تفرقه اندازی، فرقه گرایی، التقاط، انحراف، تفسیرهای نادرست از دین، خوانش های انحرافی از آموزه های دینی مانند جهاد و... از مسایلی است که امروزه خطرات بزرگی برای افغانستان و سراسر جهان اسلام به وجود آورده است.
عدم برخورد درست و ریشه ای با این مسایل، سبب شده است که سراسر سرزمین های اسلامی امروزه، در آتش فتنه و نفاق بسوزند و جنگ های مرگبار و ویرانگری از افغانستان و پاکستان تا سوریه و عراق و لیبی و فلسطین و لبنان و... رخ دهد.
به باور کارشناسان، ریشه اصلی همه این بحران ها، نبود هماهنگی، عدم وحدت، همگرایی و انسجام و غیبت یک گرایش واحد و صد در صد اسلامی برای برخورد با این معضلات و بحران ها است.
این در حالی است که به عقیده ناظران، سازمان همکاری های اسلامی اگر قرار باشد کاری انجام دهد، اکنون زمان این امر فرارسیده و می بایست با مسؤولیت شناسی و جدیت وارد عمل شود؛ تا دین و وظیفه خود را در برابر مهار و پایان دادن به مصایب عظیم دامنگیر امت مسلمان ادا کند.
برای برقراری صلح، ثبات و امنیت و استقرار وحدت، برادری، مودت، محبت، دوستی، همگرایی و همدلی اسلامی، نیاز به گفتگو و تعامل بین مسلمانان و کوتاه کردن دست غیر مسلمانان است.
در این شکی نیست که اختلافات وجود دارد؛ اما این اختلافات به اندازه ای بزرگ نیست که به دامنه جنگی چنین خونین و ویرانگر، در سراسر سرزمین های اسلامی دامن بزند.

اختلافات میان مذاهب و قرائت های گوناگون از اسلام بدون شک به اندازه اختلافات و فاصله ای که مسیحیت و یهودیت دارند نیست؛ بنابراین، چه دلیلی باید وجود داشته باشد که امروزه مسلمانان برای حل مصایب و مشکلات خود و همچنین از ترس کشور مسلمان همسایه اش، دست به دامن بیگانگان می شود و آنها نیز با تاراج سرمایه های طبیعی، ثروت های های زیرزمینی و مصادره استقلال و خودکفایی و سلطه بر سرنوشت آنها به این تفرقه و ترس، دامن می زنند؟

افغانستان بدون شک یکی از قربانیان اصلی همین واگرایی حاکم بر جوامع اسلامی است و نقش سازمان همکاری های اسلامی برای پایان دادن به آن، تاکنون متاسفانه بسیار کمرنگ و حاشیه ای بوده است.