پس از اجرای مراسم تحلیف، یک کمیته گزینش ۱۰ نفری از سوی سران حکومت وحدت ملی ایجاد شد؛ تا در مورد کابینه گفتگو کند.
اما اینک اسدالله سعادتی؛ عضو کمیته گزینش می گوید که بحث های ابتدایی در مورد کابینه انجام شده؛ ولی تاهنوز بحث های بسیار جدی در مورد نام ها و تعیین افراد در پست های کابینه صورت نگرفته است. در مجموع این بحث ها بی نتیجه بوده است.
او گفت که این کمیته از ده روز بدینسو، در مورد کابینه جلسه ای نگرفته؛ زیرا اعضای آن در مورد امضای توافقنامه سیاسی بین داکتر عبدالله و رییس جمهور غنی، با مشکل مواجه شده اند.
وی در خصوص زمان معرفی کابینه چیزی نگفت؛ اما تاکید کرد که در هفته جاری، اعضای کابینه در مجلس نمایندگان معرفی نخواهند شد.
سعادتی افزود که در حال حاضر، کارهای کمیته گزینش متوقف است و بعد از این، کارها مجددا به این کمیته محول نخواهد شد و امیدواریم که رهبران دو تیم در مورد تشکیل کابینه به یک نتیجه برسند.
انتشار خبر به بن بست رسیدن کار کمیته گزینش اعضای کابینه حکومت دولت ملی که از سوی دو تیم تشکیل شده بود، بدون شک برای بسیاری از کسانی که هنوز منتظر نهایی شدن یکی از راهبردی ترین و اطمینان بخش ترین گام های حکومت تازه یعنی تشکیل و اعلام اعضای کابینه جدید هستند، به معنای به بست خوردن این امید و انتظار است.
مردم انتظار ندارند اشرف غنی نیز مانند سلف خود حامد کرزی، همچنان وعده دهد و عمل نکند یا نتواند عمل کند.
اشرف غنی تا آنجا که خود وانمود می کند و اطرافیانش عنوان می نمایند، اهل محاسبه، جدول زمانی، واقع بینی و سنجش تناسب اهداف و امکان هاست؛ به این معنا که او تلاش می کند یا دست کم برای مردم این گونه وانمود شده است که هر شعار و سخنی که او مطرح می کند مبتنی بر یک جدول زمانی مشخص برای عملی شدن باشد و این نشان می دهد که او این شعارها را به صورت آنی و من درآوردی مطرح نمی کند؛ بلکه پیشتر روی آنها به دقت فکر کرده، برنامه ریزی نموده و نتیجه گرفته است که با توجه به هدفی که دارد و با در نظر داشت امکان ها و زمینه هایی که برای عملیاتی شدن این شعارها و تحقق این هدف، در دسترس اوست می تواند در این مدت زمانی، آن را عملی کند.
او تاکنون در چند مورد، چنین وعده هایی داده است. مثلا در مورد دوسیه کابلبانک، تعیین وضعیت حقوقی پرونده های زندانیان، اعطای زمین به معلمان در سراسر کشور و مهم تر از همه تشکیل کابینه حکومت وحدت ملی.
جدول زمانی برخی از این وعده ها مانند اعطای زمین برای هریک از معلمان در سراسر کشور، هنوز به پایان نرسیده است؛ هرچند مشخص نیست که آیا گام های ابتدایی در این خصوص برداشته شده یاخیر؛ اما در چند مورد دیگر، سررسید این جدول، مدت هاست که فرارسیده؛ اما از تحقق وعده های که اشرف غنی داده بود خبری نیست.
یکی از آن موارد، تشکیل کابینه است که گفته بود ۴۵ روز پس از مراسم تحلیف، این کار انجام خواهد شد؛ ۴۵ روز تمام شد؛ اما کابینه همچنان در هاله ای از ابهام است.
گفته می شد او در این مدت، سعی خواهد کرد ادارات موازی را از میان بردارد و یک کابینه منسجم، کوچک شده و کارآمد را به وجود آورد؛ اما اکنون علنی می شود که عامل اصلی این تاخیر، نه ارزیابی و مطالعه برای ادغام ادارات موازی؛ بلکه اختلاف بر سر تقسیم سمت ها میان دو تیم بوده است.
کمیته گزینش، به بن بست خورده و رسما اعلام کرده که دیگر نمی تواند از عهده تشکیل کابینه و رایزنی در این زمینه برآید و به این ترتیب، توپ را عملا به زمین سران حکومت وحدت ملی انداخته است.
اکنون نوبت اشرف غنی و داکتر عبدالله است که یکبار دیگر، توافق سیاسی دوجانبه شان را به کمک وزیر خارجه امریکا، بازخوانی کنند و طرح و تدبیری تازه ای برای عبور از این بن بست، اندیشه نمایند؛ در غیر آن، مردم هنوز در ناخودآگاه شان، از ترس و تنش ناشی از بحران انتخابات، رهایی نیافته اند و این می تواند نگران کننده و ویرانگر باشد.