مجلس نمایندگان روز دوشنبه، محمد حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی و ضراراحمد عثمانی؛ سرپرست وزارت خارجه را برای توضیح در مورد امضای دو پیمان امنیتی میان افغانستان با امریکا و ناتو به این مجلس فراخواند.
این جلسه سری برگزار شد و به رسانه ها اجازه پوشش آن، داده نشد.
حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی پس از ختم جلسه با اعضای مجلس نمایندگان به خبرنگاران گفت:"من اظهار امیدواری می کنم که دو توافقنامه امنیتی را اعضای شورای ملی افغانستان با درک عمیق از منافع ملی کشور و تهدیداتی که در حال حاضر در کشور وجود دارد تصویب کنند."
برخی از اعضای مجلس نمایندگان می گویند که هنوز موارد اختلافی میان آنها برای تصویب این دو پیمان باقی مانده است.
قادر زازی؛ رییس کمیسیون بین المللی مجلس نمایندگان می گوید که موضوع مصونیت قضایی سربازان خارجی و عملیات شبانه و خانه به خانه آنان در افغانستان از موضوعاتی است که میان اعضای مجلس نمایندگان اختلاف ایجاد کرده است.
صرف نظر از اینکه نتیجه این گفتگوهای سری سرانجام به کجا منتهی خواهد شد شماری از منتقدان می گویند که نوع برخورد مجلس و نمایندگان مردم با دوسیه پیمان های امنیتی با ناتو و امریکا، پرسش برانگیز و غیر موجه است.
آنها معتقد اند در حالی که همه مردم افغانستان، دوستان و دشمنان داخلی و خارجی حکومت و اعضای شورای ملی از متن و مفاد پیمان های امنیتی امضا شده با امریکا و ناتو باخبر اند و از سوی دیگر، آیین امضای این پیمان ها نیز یک روز پس از روی کارآمدن اشرف غنی و داکتر عبدالله به عنوان رییس جمهور و رییس شورای اجرای حکومت ملی، بدون پنهانکاری برگزار شد؛ بنابراین، چه دلیلی می تواند وجود داشته باشد که وکلای ملت، نمایندگان مردم و کسانی که از سوی مردم، گماشته شده اند؛ تا در یکی از مهم ترین اضلاع دولت، به نمایندگی از آنها و مبتنی بر منافع و مصالح بزرگ مردم افغانستان، حافظ حقوق آنها و مجری قانون و عدالت باشند، جلسه رسیدگی و ارزیابی مفاد این پیمان ها و تطبق آن با قوانین، ارزش ها و مصالح افغانستان را به صورت سری و غیر علنی برگزار کنند؟
آیا این بدان معنا نیست که اعضای مجلس نمایندگان، در صدد اتخاذ تصمیمی هستند که نمی خواهند مردم افغانستان، در جریان شیوه و شرایط اتخاذ آن باشند؟
آیا مردم به عنوان موکلان این وکلای محترم این حق را ندارند؛ تا در جریان تمام فرایند تصویت یا رد این پیمان ها و شرایط حاکم بر جو جلسات مجلس، چهره های مخالف و موافق با تصویب آن و استدلال ها و تبادل نظرهایی که در این زمینه صورت می گیرد باشند؟
به نظر می رسد نمایندگان ملت، متوجه نیستند که چه چیزی را از چه کسی مخفی می کنند. آنها در جلسه ای که وابستگی تام به حاکمیت ملی، ارزش های دینی و آینده مردم افغانستان دارد، دور از چشم مردم، در باره یکی از اساسی ترین مسایل مبتلابه در زندگی کنونی و آینده آنها تصمیم گیری می کنند و این برخلاف تعهدی است که آنها در برابر موکلان خویش به آن گردن نهاده اند.
البته این نخستین کارنامه غیر مردمی نمایندگان مردم نیست. در زمینه پیمان استراتژيک نیز اتفاق مشابهی روی داد و هرگز فرصت بحث و تبادل نظر در باره مفاد آن به نمایندگان به ویژه نمایندگان منتقد و مخالف داده نشد و در یک فضای احساسی و هیجانی، نمایندگان با بلندکردن کارت های سبز و سرخ، یک سند مخالف حاکمیت ملی افغانستان را تصویب کردند.
اما به دلیل آنکه این بار نمایندگان از معرض انتقادهای رسانه ای و محاکمه افکار عمومی، برکنار بمانند، جلسه بررسی پیمان های امنیتی با ناتو و امریکا را به صورت سری برگزار کرده اند.
با این حال، مفاد این پیمان ها در خصوص مصونیت قضایی، بازرسی های شبانه و خانه به خانه شهروندان و خانواده های افغان توسط نیروهای بیگانه مشخص است و اگر قوه مقننه در تایید این مسایل، تصمیم بگیرد، عملا در نهادی که باید قانون وضع شود و قوانین ملی مورد تقویت و دفاع قرار گیرد یک سند ضد قوانین ملی و معارض با ارزش ها و حاکمیت ملی کشور، تایید شده است.
نکته دیگر اینکه به باور منتقدان، احتمالا با توجه به سوابقی که از مجلس سراغ داریم، دلیل تاخیر چندروزه در تصمیم گیری نهایی در این باره، انتظار تزریق پول در بدل تصویب این پیمان ها به مجلس باشد؛ چیزی که رسوایی های آن در گذشته در زمینه رای اعتماد یا احضار وزرای کابینه و همچنین انتخابات هیات اداری مجلس،‌ بارها بر سر زبان ها افتاد.