محمد اشرف غنی؛ رئیس جمهور به وزارت خارجه دستور داده؛ تا در هماهنگی با دولت ترکیه در مورد حادثه غرق شدن کشتی حامل پناهجویان افغان در تنگه بسفر تحقیق کند.
دفتر ریاست جمهوری اعلام کرده که آقای غنی "از شنیدن این خبر تکان دهنده شدیدا متاثر شده و از وزارت خارجه خواسته؛ تا در قسمت انتقال اجساد قربانیان به افغانستان اقدامات لازم نماید."
سفارت افغانستان در ترکیه تایید کرده که تمامی ۴۲ سرنشین کشتی حامل مهاجران غیرقانونی که دیروز در تنگه بسفر در سواحل شمالی استانبول غرق شد، شهروندان افغانستان بوده اند.
کارگر نوراوغلی؛ کاردار بهداشتی سفارت در انقره گفت که تاکنون اجساد ۲۳ نفر به دست آمده، شش نفر نجات داده شده و ۱۳ نفر دیگر ناپدید هستند.
او گفت که عملیات جستجو برای یافتن این ۱۳ نفر جریان دارد؛ اما ماموران نجات گفته اند که امیدی به زنده ماندن کسی نیست.
آقای کارگر گفت که وضعیت ۴ نفر از نجات یافتگان وخیم است و تحت درمان اند.
این رویداد بدون شک در نوع خود یکی از فاجعه آمیزترین رویدادهای مهاجرت افغان ها به سراسر جهان است؛ اما متاسفانه باید اذعان کرد که این تنها رویداد تلخی نیست که در این زمینه به وقوع می پیوندد و همین امر ابعاد فاجعه را عمیق تر و گسترده تر می کند.
اقدام رییس جمهوری برای پیگیری ماجرای غرق شدن کشتی حامل ده ها پناهجوی کشور در آب های ترکیه بدون شک یکی از ضروری ترین اقداماتی است که باید در این زمینه انجام شود؛ اما آنچه برای جامعه مهاجر افغانستان اهمیت راهبردی و حیاتی دارد، نگاه بلندمدت دولت تازه به این بحران فراگیر است.
مهاجرین انتظار دارند دولتی که با حضور همه طیف های سیاسی در کابل به قدرت رسیده است، مانند گذشته، تنها دولت مردمان ساکن داخل کشور نباشد؛ بلکه به ابتلائات، گرفتاری ها، مصایب، بحران ها و انتظارهای مشروع و مدنی میلیون ها مهاجر آواره کشورهای همسایه و خارجی نیز توجه کند.
اشرف غنی؛ رییس جمهوری باری در ابتدای ریاست جمهوری اش تاکید کرد که افغانستان، بدون بازگشت مهاجرین، کامل نیست و اکنون که فاجعه هولناک ترکیه اتفاق افتاده است، انتظارها در زمینه تحقق عملی این ایده، بیشتر شده است.
مهاجرت و مهاجرین یکی از بزرگ ترین بحران های اجتماعی افغانستان طی ۴ دهه پسین بوده است. این بحران اکنون به اندازه ای گسترده و فراگیر شده است که افغانستان را به یکی از بزرگترین کشورهای مهاجرفرست دنیا تبدیل کرده است. با این حساب، در ادامه همه زمینه های منفی که افغانستان از قضا سرآمد و سرسلسله آنها محسوب می شود مهاجرت نیز یکی از همان زمینه هاست.
انتظار می رفت با روی کار آمدن اداره رییس جمهور کرزی، تغییر قانون اساسی و برای اولین بار در تاریخ افغانستان ایجاد یک وزارتخانه اختصاصی برای مهاجرین، این معضل برای همیشه برچیده شود؛ اما نصب عناصر فاسد و بی کفایت در رأس یکی از کاربردی ترین دستگاه های اجرایی حکومت به منظور تامین مصلحت قومی در تقسیم کرسی های قدرت، طی این سال ها موجب شد؛ تا هیچ اقدامی برای حل بحران مهاجرت صورت نگیرد.
چندی پیش، سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان اعلام کرد که هیچ برنامه ای برای بازگشت مهاجرین روی دست نیست و این برای میلیون ها افغانی که انتظار داشتند دولت جدید بتواند به آنها نیز توجه کند و در واقع، دولت آنها نیز باشد خبری عمیقا ناامیدکننده بود.
با این حال، انتظار می رود با اعلام کابینه جدید و مبارزه جدی دولت با فساد گسترده به ویژه فساد و قوم گرایی رایج در وزارت مهاجرین، این معضل بنیادی نیز به صورت ریشه ای حل شود و مهاجرین به جای آنکه انگ های ننگینی مانند وابستگی به بیگانگان یا ضدیت با منافع ملی بخورند و به عنوان تافته های جدابافته از کلیت واحد و مشترکی به نام افغانستان، در نظر گرفته شوند، بخشی از پیکره همین ملت فرض شوند و به مشکلات، انتظارها، خواست ها و نیازهای شان به گونه جدی توجه شود.
تصمیم رییس جمهور برای رسیدگی به ماجرای غرق شدن ده ها پناهجوی بی پناهی که به امید دست یافتن به زندگی بهتر و فرار از مرگ و جنگ و ناامنی و فقر و بیکاری و اعتیادی که در کشور ما جاری است راهی یکی از مرگبارترین مسیرهای مهاجرت شده بودند، تصمیم درست و امیدبخشی است و انتظار می رود این رویکرد در همه ابعاد در خصوص همه میلیون ها عضو جامعه مهاجر افغانستان در کشورهای همسایه و جهان، تسری و تعمیم داده شود و دولت جدید با یک راهبرد زمان بندی شده و عملی، اقدام به حل دایمی مساله مهاجرت کند.