نخست وزیر ترکیه گفته که شرط مشارکت نظامی این کشور در جنگ علیه داعش تلاش برای برقراری دموکراسی در سوریه است.
روز سه شنبه، احمد داوود اوغلو گفت:"ما آماده کمک به هر نیرویی و به هر ائتلافی از طریق استفاده از پایگاه‌های هوایی یا طرق دیگر هستیم اگر این درک مشترک وجود داشته باشد که هدف ما، ایجاد یک دموکراسی کثرت‌گرا در سوریه و مبارزه علیه جنایت علیه بشریت باشد، چه این جنایت توسط داعش، به عنوان یک سازمان تروریستی، صورت گرفته باشد چه رژیم سوریه مرتکب آن شده باشد."
داوود اوغلو انتظار غرب از ترکیه برای ورود به جنگ علیه داعش را غیرقابل قبول خواند و گفت:"اگر آنها خود شان مایل نیستند واحدهای زمینی به جنگ بفرستند، چطور از ترکیه انتظار دارند نیروی زمینی خود را به جنگ اعزام کند؟"
او قدرت گرفتن داعش را نتیجه مستقیم خودداری غرب از کمک به «نیروهای میانه‌رو مخالف حکومت سوریه» دانست.
این در حالی است که به عقیده کارشناسان، هیچ تعریف عینی و مصداقی از «میانه روهای مخالف حکومت سوریه» از سوی ترکیه، امریکا و سایر کشورهایی که اخیرا این اصطلاح را به صورت مکرر به کار می برند ارائه نمی شود؛ دلیل آن نیز این است که تروریست هایی که سه سال است در سوریه علیه ارتش، دولت مشروع و مردم آن کشور می جنگند به میانه رو و تندرو قابل تقسیم بندی نیستند.
جریان هایی که در بیرون از سوریه به وسیله غرب و اعراب و ترکیه مورد حمایت قرار می گرفتند و اکنون دیگر نامی از آنها برده نمی شود نه پایگاهی در داخل و در میان مردم سوریه دارند و نه از سوی تروریست هایی که مدعی اند اجازه نمی دهند ثمره خون ریزی های آنها را افراد خارج نشین و تماشاچی تصاحب کنند، جایگاهی ندارند و مورد حمایت قرار نمی گیرند؛ بنابراین باید پرسید که هدف ترکیه از میانه روهای مخالف حکومت سوریه کدام طرف ها هستند؟
نخست وزیر ترکیه البته در اظهارات اخیر خود از ارتش آزاد سوریه به عنوان یکی از گزینه ها نام برده است؛ این در حالی است که براساس گزارش ها و یافته های شاهدان و محققان عینی، ارتش آزاد سوریه از نظر مشی و مرام نظامی و ایدئولوژیک هیچ فرقی با دیگر گروه های تروریستی در سوریه ندارد.
عمل منزجرکننده، ضد انسانی و عمیقا نفرت انگیز خوردن قلب یکی از سربازان سوری نیز کار یکی از فرماندهان ارشد این گروه در اوایل ناامنی های تروریستی در سوریه بود؛ بنابراین، ترکیه بر چه اساسی از ارتش آزاد سوریه به عنوان یک گروه میانه رو یاد می کند؟
نکته دیگر این است که ارتش آزاد سوریه به دنبال مدت ها درگیری و زد و خوردهای خونین با جبهه نصرت وابسته به القاعده و همچنین داعش، به گونه ای تضعیف و زمینگیر شد که بسیاری از نیروهای آن یا بار دیگر تسلیم ارتش سوریه شدند و از فعالیت های تروریستی دست کشیدند و یا شماری از عناصر تندرو و افراطی آن، جذب جریان های تروریستی دیگر مانند داعش و النصره و احرارالشام شدند؛ بنابراین، از ارتش آزاد تنها یک نام بی نشان باقی مانده است؛ مگر آنکه ترکیه قصد داشته باشد یک داعش دیگر این بار زیر نام ارتش آزاد سوریه به وجود آورد!
نکته عمیقا مضحک و خنده آور در این میان این است که ترکیه شرایط از بنیاد غیر مشروع خود که بهانه ای براندازی نظام سوریه به وسیله همکاری برای مبارزه با داعش است را منسوب به استقرار دموکراسی در سوریه می کند!
این در حالی است که رژیم اردوغان خود به سرکوب شهروندان، دستگیری گسترده مخالفان، اعمال سانسورهای سختگیرانه و ضد آزادی بر مطبوعات و رسانه های ترک و ضدیت با جریان های معترض و منتقد دولت خود در داخل ترکیه متهم است و در این زمینه اسناد و شواهد معتبری نیز وجود دارد. به ویژه در عرصه سرکوب های میدان تقسیم در استانبول و اعتراضات گسترده ای که در پی آن بروز کرد و همچنین دستگیری طیف وسیعی از فرماندهان ارشد ارتش و پولیس ترکیه به بهانه تلاش برای کودتا و اخیرا نیز سرکوب خونین و بیرحمانه معترضان به سیاست های ترکیه در قبال کوبانی که به مرگ ده ها نفر انجامید.
بنابراین دولتی که خود متهم به سرکوب، انحصار قدرت، سلب آزادی، سلطه گری بی حد و حصر و جاه طلبی های دیکتاتورمآبانه و استبدادی در کشور خویش و علیه شهروندان و مردم خود و نیز حمایت های گسترده مالی و تسلیحاتی از تروریزم است چگونه می تواند با وقاحت، خواستار برپایی و استقرار دموکراسی در کشور همسایه اش شود؟