فقر فرهنگي و بی توجهی مسئولین کشور باعث هجوم فرهنگ بيگانه در کشور شده است.
افغانستان کشوری است که در جریان ۱۱ سال گذشته، با حضور نیروهای نظامی بیش از ۴۰ کشور جهان، مورد تهاجم فرهنگی بیگانگان قرار گرفته است که این امر خود باعث افزایش ناهنجاری های سنتی، زبانی و سایر موارد در جامعه شده است.
پرسش این است که چرا تاکنون دولت و نهادهای مسئول در این راستا توجهی جدی نداشته و تمام سرمایه های اسلامي و انساني يک کشور مذهبي نظير افغانستان را نادیده گرفته اند؟
حفیظ الله فرهمند؛ جامعه شناس و آگاه امور اجتماعی در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری (آوا)، فقر فرهنگي در افغانستان را زمينه‌ ساز هجوم فرهنگ بيگانه در میان مردم دانسته تصریح کرد که این تهاجم از طریق تلویزیون ها، نشر و پخش آهنگ ها، تابلوهای تبلیغاتی و هوتل ها صورت گرفته و حکومت و وزارت اطلاعات فرهنگ باید اقدامات جدی را علیه تهاجم و ترویج فرهنگ های بیگانه روی دست گیرند.
وی افزود:"فرهنگ ما در همه ابعادش یک فرهنگ غنی است؛ اما استفاده از تکنالوژی معاصر، گویای این سخن است که ما با کاروان پیشرفت جهانی گام برمی داریم که این به منفعت مردم ما می باشد؛ اما استفاده از لهجه های دیگران و کاربرد اصطلاحات بیگانه در فرهنگ کشور ما تأثیرپذیری از دیگران محسوب می شود که این دلیلی است بر عقب ماندگی جامعه ما، در حالی که فرهنگ ما غنی از لهجه ها و اصطلاحات درست می باشد".
این در حالی است که شماری از اعضای مجلس سنای افغانستان، حکومت را در امر جلوگیری از تهاجم فرهنگی، شکست خورده می دانند و اعتقاد دارند که اگر اقدام مهمی صورت نگیرد، تهدیدات آن نسبت به ناامنی ها و مواد مخدر بیشتر خواهد بود؛ زیرا به باور آنان، تهاجم فرهنگ های خارجی بر عقیده و حس وطن دوستی جوانان افغانستان تاثیر منفی خواهد داشت.
به گفته حفیظ الله فرهمند، طبيعي است كه اگر ابعاد مثبت فرهنگ غرب به خصوص در جهان سوم نفوذ كند شايد جهان سوم هم داراي تكنولوژي و ترقي شود؛ اما بعيد به نظر می رسد که بعد اً به جامعه غرب تن بدهد؛ زیرا به باور وی، هدف از ورود فرهنگ بيگانه، بافت هاي منفي فرهنگ غرب در اين كشورهاست كه به نحوي جامعه را در يك فساد سياسي و فرهنگي غرق می كند؛ تا بتواند اهداف خود را در درازمدت دنبال كند.
وی افزود:"اين واضح است كه غرب تكنولوژي خود را به ما نمي دهد و فقط مي خواهد به نحوي تأثير خود را بر تمام كشورهاي اسلامي داشته باشد".
به باور فرهمند، حقیقت این است که افغانستان از گذشته ها مهد و گهوارۀ تمدن بوده است و همچنین با تمدن های بیرونی روابطی داشته که هم دیگران از این تمدن متأثر شده اند و هم افغان ها از تمدن های مفید دیگران استفاده نموده اند؛ اما بنابر عوامل زیادی همچون جنگ و مهاجرت، مردم افغانستان از فرهنگ و تمدن، عقب گذاشته شدند و از کاروان پیشرفت در ساحات مختلفی چون صنعت و زراعت دور ماندند و اینجا بود که فرهنگ افغانستان تأثیرپذیر گردید.
همچنین به باور برخی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی، تهاجم فرهنگی در کشور ما سبب شده است که در ادارات حکومتی دو زبان رسمی افغانستان به فراموشی سپرده شود و به جای آن زبان سومی (انگلیسی) مورد استفاده قرار گیرد.
آنان همچنین می گویند که اگر یک جوان هرقدر که تحصیلات عالی داشته باشد؛ اما به زبان انگلیسی مسلط نداشته نباشد و خود را با لباس های غربی مزین نسازد، زمینه کاریابی برایش در اکثر دفاتر مشکل است.