سطح اعتقادی دینی و ایمان به نقش نجات بخش آن درافکار اغلب مردم بویژه جوانان کاهش یافته است و آنان به طور فزاینده از فرهنگ دینی و بومی خود فاصله گرفته و مجذوب فرهنگ مادی گرایی غرب گردیده و آن را فرشته نجات می پندارند.

مردم افغانستان، از گذشته دور تا به امروز، با مشکلات اجتماعی گسترده ای مواجه بوده اند، اما امروز دامنه آن از نظر کمی و کیفی وسیعتر و خساره مندتر گردیده است.
قاری محمد احمدی یک تن از علمای شهر کابل در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان مطلب فوق، اظهار داشت: یکی از مشکلات و مصیبت های عظیم در این کشور، تسلط فرهنگ غرب می باشد. این فرهنگ که کاملاً مادی است و تار و پودش از خدا ترسی، حق جویی و اخلاق دینی تهی است، مدتی شده که برافکار واندیشه مردم ما سایه افکنده است.
به گفته وی، فرهنگ تخریب کننده غرب که مسیر حرکتش در جهت مخالف حرکت معنوی اسلام قرار دارد، کمر به نابودی اخلاق وتمدن اسلامی بسته است.
وی خاطر نشان کرد: با اینکه ۹۹ درصد مردم افغانستان مسلمان بوده و مدعی ایمان به قرآن هستند، اما باورهای دینی آنان در مقام عمل، به دلایل مختلف نقش بسیار اندکی در پاکسازی جامعه و پیشگیری از آسیب های اجتماعی داشته است.
به باور احمدی، سطح اعتقادی دینی و ایمان به نقش نجات بخش آن درافکار اغلب مردم بویژه جوانان کاهش یافته است و آنان به طور فزاینده از فرهنگ دینی و بومی خود فاصله گرفته و مجذوب فرهنگ مادی گرایی غرب گردیده و آن را فرشته نجات می پندارند.
وی در ادامه سخنانش گفت: مردم افغانستان، به خصوص نسل جوان به دلیل گستردگی و وسعت فرهنگ ماتریالیستی مادی فعلاً در یک وضعیت سر درگمی به سر می برند که نه به فرهنگ دینی خود وفادار است و نه فرهنگ قانون گرایی غربی را درست آموخته اند.
به عقیده این عالم دینی، در وضعیت ذکر شده و شرایط موجود در کشور، بیش ازهر زمان دیگر در فضای جامعه آسیب ها و مشکلات اجتماعی، مانند خشونت، ترور، فساد اداری، اسراف فقرآفرین، اختلاس، تن فروشی و اختلافات طبقاتی مشاهده میشود.
وی مشکلات اجتماعی ذکر شده را نتیجه سستی ایمان و اعتقاد مردم نسبت به دین و خدامحوری خواند و گفت: پروردگار عالم در قرآن کریم خبر داده است، هر کس از یاد من اعراض کند گرفتار زندگی نکبت بار می شود.
در اخیر لازم به ذکر است که نحوه عملکرد رهبران و زمام داران افغانستان به دلایل مختلف، همواره مشکل آفرین بوده وهیچ گاه نتوانسته است، ثبات اجتماعی را در این کشور حفظ نماید.
اما یکی از دلایل اینکه نتوانسته اند بر مشکلات اجتماعی فایق بیایند این است که اغلب آنها مصالح اندک خود را بر مصالح جمع و مادیات را بر معنویات ترجیح داده اند.
بی توجهی وناکار آمدی زمامداران دراین کشور، سبب گردیده که نتوانند در مدت ۳۰ سال آتش جنگ های خانمان سوز را خاموش کنند وهر روز بیش از روز دیگر به سوی نا کامی تلخکامی، فقر و فلاکت گام بردارند.