حضرت زینب(س) در مجلس یزید طوری صحبت کرد که تمام حضار از جمله خلیفه اموی، مظلومیت و مناعت که دو صفت متضاد است را در وجود ایشان حس کردند

خطبه امام زین العابدین(ع) در مسجد جامع شام که مجلس یزید را منقلب ساخت و مغز مردم را شستشو داد و همچنین سخنرانی حضرت زینب در مجلس یزید و بیان حقایق در محضر عام، حاکم اموی را بیچاره و درمانده ساخت و او مجبور شد، گشایشی در کار اهلبیت(ع) ایجاد کند.
شیخ مبلغ ناهوری؛ یک عالم دینی در یک گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان این مطلب افزود: "حضرت زینب(س) در مجلس یزید طوری صحبت کرد که تمام حضار از جمله خلیفه اموی، مظلومیت و مناعت که دو صفت متضاد است را در وجود ایشان حس کردند".
به گفته وی، این کمال تسلط در صحبت کردن است که ناطق بتواند دو چیز متضاد را در کلام خود بگنجاند و هردو در شنونده مؤثر واقع شود.
وی اظهار داشت:"حضرت زینب(س) یک خطیب نبود و فن خطابه را از کسی فرانگرفته بود؛ بلکه از روی فطرت و پرورش خانوادگی با فصاحت و بلاغت صحبت می کرد و آنچنان مرتب سخن می گفت که هیچ گونه وقفه‌ای در گفتارش نبود و دچار تکرار و تردید نمی‌شد.
به گفته او، این سخنرانی دختر علی(ع) شور و انقلابی در محفل ایجاد کرد که حاضرین و از جمله یزید را تحت تاثیر قرار داد.
ناهوری به فرازهایی از سخنان حضرت زینب(س) اشاره کرده گفت:"خواهر امام حسین(ع) آن مردآفرین روزگار رو به طرف یزید کرد و گفت: ای فرزند آزادشدگان آیا این عدالتی است که اسلام آورده است که همسران و کنیزان خود را محرمانه در پشت پرده جا دادی و دختران رسول خدا را در انظار عمومی به صورت اسیر به هر طرف بکشانی؟! ای یزید این معنی انصاف نیست واز انسانیت بدور است".
به گفته مبلغ ناهوری، پس از آنکه اهل بیت پیامبر(ص) شهر شام را عوض کرد و بنیاد حکومت بنی امیه را متزلزل ساخت و یزید دانست که سخت اشتباه کرده و خواست، جنایات خود را پنهان کرده و تمام تقصیر را به گردن ابن زیاد بیندازد؛ اما این کار هیچ فایده ای به حال او نداشت؛ زیرا فرمان قتل امام حسین(ع) از دید تاریخ و مردم پنهان نمی ماند".
به باور این عالم دینی بعد از این جریانات، یزید از امام زین العابدین(ع) خواست؛ تا به درخواست هایش پاسخ دهد. امام علی ابن الحسین(ع) گفت: اولین درخواست من از تو این است که اموال غارت شده کربلا را به ما بازگردانی؛ زیرا در بین آنها دستبافت جده ام فاطمه زهرا(س) بود که برای ما خیلی ارزشمند است و دیگر اینکه به ما اجازه بده؛ تا در شام برای شهدای کربلا اقامه عزا نماییم. یزید هم درخواست امام را قبول کرد.
بنابراین اولین مراسم عزاداری شهدای کربلا را اهلبیت(ع) در شام برگزار کردند و چند روزی را خانواده دلسوخته امام حسین(ع) به یاد رفتگان شان اشک ریختند.
او در ادامه گفت که در تاریخ ورود اهلبیت(ع) به کربلا اختلاف وجود دارد. برخی گفته است در اربعین اول وارد کربلا شده است و بعضی گفته اند بعد از ۸۰ روز از حادثه کربلا آنان برگشتند و برخی نیز گفته اند قافله زنان و کودکان امام حسین(ع) در چهل و هشتم به کربلا رسیدند.
به باور این آگاه امور دینی، دومین اقامه عزا برای شهدای کربلا وقتی صورت گرفت که اهلبیت(ع) به سرزمین نینوا رسیدند و این در حالی بود که جابر ابن عبدالله انصاری نیز با تعدادی از بنی هاشم به قصد زیارت شهدا وارد کربلا گردید و چند روز برای مظلومیت امام حسین(ع) و یارانش گریه کرد و اشک ریخت.