اراده خداوند(ج) بر این قرار گرفت که یکی از فرزندان امام حسین(ع) برای ادامه خط ولایت و امامت از حادثه کربلا جان سالم بدر برد؛ تا فعالیت های ضد دینی نظام استبدادی بنی امیه را متوقف نموده و جنایاتش را برملا سازد.
محمد ایوب اخلاقی شهرستانی؛ از علمای شهر کابل در یک گفتگوی اختصاصی در رابطه با فعالیت های امام سجاد(ع) بعد از حادثه عاشورا با خبرگزاری صدای افغان(آوا) ضمن تاکید بر این مطلب گفت که حنجره خشکیده امام زین العابدین(ع) در شهر شام، قدرت یزید را متزلزل ساخت.
وی در ادامه افزود:"و قتی که حضرت زینب در کوفه خطبه می خواند -به یک روایت- امام سجاد(ع) گفت: عمه بس کن اگرنه مساله اسارت در همین جا به پایان می رسد و پیام انقلاب و خون شهدای کربلا به ثمر نمی رسد؛ لذا حضرت زینب سخنانش را قطع کرد".
به باور اخلاقی، در شهر شام وقتی که نوبت منبر رفتن به امام سجاد رسید، با سخنان دلپذیر خود مجلس یزید را منقلب ساخت و یزید را از کردارش پشیمان کرد؛ تا جایی که گفت خدا لعنت کند پسر مرجانه را اگرنه من به قتل حسین راضی نبودم!
به گفته این عالم دینی، امام سجاد(ع) در شام هنگامی که خطبه می خواند تمام دردها و رنجها را فراموش کرد؛ اما یک درد را فراموش نکرد و آن اینکه گفت: انا ابن من صلی القبلتین. مردم من فرزند کسی هستم که به دو قبله نماز خواند. اگرچه بنی امیه جدم علی(ع) و پدرم امام حسین(ع) را کافر معرفی کرده است.
اخلاقی اظهار داشت که امام سجاد(ع) در برابر منطق جبرگرایان عصر و زمان ایستادگی کرد و با منطق نیرومندش پیروان این مکتب را به خاک ذلت نشاند.
به گفته وی، منطق یزید ظاهرا این بود که خیر و شر از جانب خداوند است و او خاندان علی را خوار و ذلیل کرده است. اینجاست که امام زین العابدین(ع) با تمام قدرت و انرژی از مکتب اسلام و ارزشهای دینی دفاع میکند و حقایق احکام اسلام و قرآن را به مردم بیان میکند؛ بنابراین امام سجاد(ع) در یک سخنرانی که در مجلس یزید صورت گرفت، تمام واقعیت ها را برملا می سازد دمار از روزگار یزید و یزیدیان برمیآورد. آنجا که گفت: مردم بدانید که حسین از دین جدش خارج نشده، چون که حکومت یزید مشروع و بر اساس ارزشهای دینی استوار نبود؛ لذا پدرم دست به قیام زد.
این عالم دینی همچنین خاطرنشان ساخت که رمز جاودانگی انقلاب امام حسین(ع) تا حدی برمیگردد به فعالیت های خستگی ناپذیر حضرت زینب(س) و امام زین العابدین(ع) و سایر ائمه معصومین(ع) و بعد از آن شیعیان و پیروان واقعی اهلبیت عصمت و طهارت که در هر شرایط از مدح و دفاع از سنگر اهلبیت دریغ نورزیدند.