ادامه نسل کشی و کشتار مسلمانان در میانمار، مهمترین سئوالی که در اذهان عمومی بوجود می آورد، این است که چگونه در قرن 21 با وجود نهادهای متعدد بین المللی و حقوق بشری، چنین فجایایی در یک کشور رخ می دهد؟

به گزارش شبکه خبر ایران، کارشناسان مسائل بین المللی متعقدند که تندروهای بودایی با چراغ سبز دولت این کشور و در فضای ناشی از سکوت مجامع جهانی، سیاست زمین سوخته را اتخاذ کرده اند و با آتش زدن منازل مسکونی مسلمانان روهینگیا قصد دارند، آنها را برای همیشه از خانه و کاشانه خود، اخراج و آواره سازند تا از این طریق راه بازگشت آنها را برای همیشه سد کنند. 

بنابر گزارش ها، اتخاذ این رویکرد ضد انسانی موجب آوارگی هزاران نفر از مسلمانان ساکن ایالت راخین شده است. 

دو علت بر وخامت اوضاع انسانی در میانمار افزوده است؛ اول اینکه، کشورهای همجواری چون بنگلادش از پذیرش رانده شدگان مسلمان میانماری خودداری می کنند. علت دوم اینکه دولت میانمار با سازمان ملل متحدد و نهادهای بشر دوستانه همکاری لازم را ندارد. بدین ترتیب اسکان آوارگان و خدمات رسانی به آنها با مشکل زیادی همراه شده است. 

طبق مستندات تاریخی مسلمانان روهینگیا از قرن هشتم هجری در این کشور ساکن بودند، و طی این سال ها با وجود تبعیض های متعدد، زندگی عادی داشتند.

4 فی‎صد از جمعیت 75 میلیونی میانمار را مسلمانان تشکیل می دهند که در کنار سایر اقلیت های مذهبی و قومی در این کشور، خواستار حقوق مدنی خود هستند، اما دولت میانمار با تبعیضی آشکار، هیچ گاه نخواسته مسلمانان روهینگیا را به عنوان شهروند بپذیرد.

نگرانی اصلی این است که ادامه سیاست های دولت میانمار، که با سکوت جامعه جهانی همراه شده است، می تواند یکی از بزرگترین کشتارهای دسته جمعی را در این کشور رقم زند.

نکته قابل تامل، این است که کشورهای غربی واکنش جدی در برابر این اقدامات ضدحقوق بشری اتخاذ نکرده اند. همین امرموجب شده دولت میانمار با اطمینان خاطر امکان نسل کشی مسلمانان روهینگیا را به دست تندروهای بودایی فراهم سازد.