صلح نه تنها خواست مردم عادی افغانستان بلکه به عنوان اصلی ترین عامل و وسیله بازسازی افغانستان برای سیاست مداران و مدیران جامعه افغانستان نیز مطرح است.

کنفرانس یک روزه از سوی شبکه نهادهای جامعه مدنی تحت عنوان"صلح دوامدار درافغانستان" با حضور دانشجویان، شخصیت های سیاسی، فرهنگی و مسئولین نهادهای جامعه مدنی روز دوشنبه در ادیتوریم دانشگاه مرکزی شهر کابل برگزار شد.
خانم هیواد علم نورستانی عضو شورای عالی صلح در همایش امروز گفت: صلح آرزوی دیرینه مردم افغانستان است و این آروزمندی علاوه بر ضرورت اجتماعی، سیاسی واقتصادی، ریشه در متون دینی دارد.
به گفته خانم نورستانی، افغانستان کشوری است که با بحران های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دست و پنجه نرم می کند، بی اعتمادی جای مهمان نوازی و ناامنی جای صلح اشغال نموده است.
وی خاطر نشان ساخت: تمام مردم افغانستان از نبود صلح و وجود بحران در جامعه افغانستان رنج می برند و خواستار صلح و حاکمیت قانون در جامعه می باشند.
به گفته این عضو شورای عالی صلح، صلح نه تنها خواست مردم عادی افغانستان بلکه به عنوان اصلی ترین عامل و وسیله بازسازی افغانستان برای سیاست مداران و مدیران جامعه افغانستان نیز مطرح است، اما چنانکه دولت اسلامی افغانستان در سالهای اخیر هر نوع ستم دشمنان بر این سرزمین را نادیده می گیرند و با کلمه برادر آن ها را به میز مذاکره و صلح فرا می خواند.
اوگفت: با وضعیتی که برروند صلح در افغانستان حاکم است، آیا میتوان چشم امید به تحقق رویاهای مردم بست.
وی افزود: روند کنونی پروسه صلح، حاکی از تاکید سیاست مداران و مدیران جامعه بر حل بحران سیاسی افغانستان است، متأسفانه آنان از جنبه های اجتماعی وفرهنگی صلح غفلت ورزیده اند.
وی تاکید نمود: دولت جمهوری افغانستان بعد از شکل گیری در سال 2001 میلادی، بر اساس قراردادن اصول و ارزش های دموکراتیک پایه گذاری شد و به مردم افغانستان و جامعه بین المللی وعده سپرد تا از ارزش های دموکراتیک و حقوق بشر حمایت کند و با امضای کنوانسیون های سازمان ملل متحد متعهد به تطبیق این کنوانسیون ها در افغانستان می باشد. اما آیا در پروسه صلح، این ارزش ها در نظر گرفته شده است.
در همین حال خانم جمیله عمر رییس گروه تحقیق و دفاع از حقوق بشر به مناسبت روز جهانی صلح گفت: برقراری صلح پایدار صرفاً به معنی توقف جنگ نیست، بلکه به معنای اجرای عدالت و حساب دهی است. زمانی که جنایت کاران جنگی مورد تعقیب قرار نگیرند و به ظلم ها رسیدگی نشود، چطور می توان صلح پایدارانتظار داشت و در این صورت احتمال بروز خشونت افزایش می یابد.
به گفته وی، در افغانستان توجه به عدالت در همه ابعاد و سیاست تکثرگرایی فرهنگی تنها راه برون رفت از منازعات است، صلح اجتماعی با ساختارهای عدالتمند پیوند می خورد و صلح فرهنگی برپایه تکثرگرایی فرهنگی شکل می یابد.
وی افزود: صلح پدیده ای چند بعدی و فراگیر است که دارای ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است، تک وجهی نگریستن به صلح می تواند پیامدهای منفی فراوانی داشته باشد، نگریستن به روند صلح از این دریچه صرفاً سیاسی، دیدگاه ناقصی است، زیرا صلح پدیده ای چند بعدی است و تمامی جوانب حیات انسانی را تحت تاثیر قرار میدهد. این بدین معناست که روند صلح باید به مسایلی چون حقوق زنان، اقلیت ها، آزادی های مدنی، سیاسی واجتماعی نیز پرداخته شود.