چند سالیست كه موضوع كشته شدن سربازان خارجی به دست نظامیان افغان، در كشور افغانستان شكل گرفته و روند رو به رشدی داشته است. پدیده كشتن سرباز و مربی های خارجی به یك معضل جدی برای افغانستان مبدل گردیده، چه آن كه تا اكنون ده ها تن از سربازان، مربیان، مشاوران و كارمندان خارجی توسط نظامیان افغان كشته شده است. بدین ترتیب ریختن خون سربازان همکار توسط یکدیگر به شدت مایه ی نگرانی مردم در سراسر کشور گردیده و هراسهای عمومی در میان آنان ناشی از این مسئله است که مبادا خدشهدار شدن اعتماد میان نیروهای خارجی و داخلی و خود نیروهای داخلی افزایش یافته و این نارسایی، روند تعلیم و تربیت نیروهای امنیتی را با اخلال جدی مواجه سازد.
كشته شدن مربیان و سربازان خارجی توسط نظامیان افغان اهمیت فوق العاده ای برای كشور های عضو ناتو داشته است. واكنش های شدید مقامات بلند پایه كشور های مذكور در ارتباط با این موضوع، گواه روشن بر مدعا مذكور می باشد. بدین معنا كه؛ در طی این ده سال حضور نظامیان ناتو به رهبری امریكا در افغانستان، سربازان زیادی در این كشور، كشته و زخمی شده اند ولی مقامات بلند پایه كشور های مذكور در این ارتباط واكنش چندانی از خود نشان نداده اند. اما وقتی كه مربیان و سربازان خارجی توسط نظامیان افغان كشته می شود، واكنش های زیادی را از طرف مقامات عالی رتبه كشورهای مذكور، شاهد هستیم و این خود نشان دهنده اهمیت مسئله مذكور در میان خارجی ها دارد. بدین رهیافت، این امر وحشت عجیبی را در میان نظامیان خارجی و سران كشور های مذكور به وجود آورده و ضربات سنگینی بر «اعتماد» در صفوف نظامیان افغان و خارجی بجا گذاشته است.
علیرغم اینکه همواره مقامهای سیاسی و امنیتی افغانستان و سایر کشورهای خارجی اعلام نموده اند كه كشته شدن مربیان و سربازان خارجی توسط افغانها، تاثیری بر روابط فی مابین نخواهد گذاشت. ولی واقعیت چیز دیگری است، چه آن كه این حادثه صدمه ی بزرگی به نظم و آرامش خاطر، كه لازمه كار آموزش در بخش نظامی است و همچنین جنگ در كنار یكدیگر برای هدف و علیه دشمن مشترك می باشد، زده است و به جای آن احساس عدم اطمنیان و جو بی اعتمادی و وحشت حاكم گردیده است.
اما از سوی دیگر، با توجه به حوادث مذكور و واكنش های برخی از اعضای ناتو، به خوبی می توان گفت كه كشته شدن نظامیان خارجی توسط افغانها تاثیرات متفاوتی را در میان اعضای ناتو به جا گذاشته و دو دستگی عجیبی را در میان آنها به وجود آورده است. چه آن كه، واكنش برخی از اعضای ناتو، مبنی بر خروج زود هنگام نظامیان شان از افغانستان، به خوبی این مدعا را ثابت می كند كه حادثه كشتار نظامیان خارجی، تاثیرات منفی را در میان كشور های عضو ناتو در پی داشته و موجب خلق نگرانی ها و تیرگی روابط در فضای سیاسی میان امریكا و سایر اعضای ناتو گردیده است.
نیكولاس ساركوزی رئیس جمهور قبلی فرانسه در سال 2011 به دنبال كشته شدن چهار سرباز فرانسوی در حمله یك نظامی افغان در ولسوالی تگاب در شمال افغانستان، اعلام داشت كه: «ما دوست مردم افغانستان هستیم و برای كمك به آنها به این كشور آمده ایم، برای ما قابل قبول نیست كه سربازان ما مورد حمله نیروهای افغان قرار گیرند». وی به دنبال این حادثه اعلام داشت كه نیروهای كشورش را یك سال زودتر از موعد مقرر شده یعنی در سال 2013 از افغانستان بیرون می كند. اما رئیس جمهور فعلی فرانسه «فرانسوا اولاند» در دوران كمپاین انتخاباتی خودش به مردم وعده داد كه اگر به عنوان رئیس جمهور بر گزیده شود، نیروهای فرانسوی را در سال 2012 به فرانسه باز خواهد گردانید. كشته شدن شش سرباز فرانسوی در نهم جون سال 2012 موجب شد تا این روند سرعت بگیرد و سربازان فرانسوی تا اتمام سال 2012 افغانستان را ترك كنند.
نویسنده: امید آرین
دریافت صفحه با کد QR