از آنجا كه امام جواد(ع) نخستین امامی بودند كه در سن كم به مقام امامت رسیدند، باعث ایجاد شبهاتی میان شیعیان در مورد توانایی ایشان در هدایت جامعه شده بود.

 دهم رجب آسمان شهر مدینه با میلاد  امام محمدتقی(ع) نورباران شد و خورشیدی درخشان از سلاله پاك ائمه اطهار كه در كرم و بخشش سرآمد همگان بود، طلوع كرد.

امام محمد بن علی نهمین امام شیعیان در 10 رجب 195 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوار ایشان امام علی بن موسی(ع) و مادر ارجمندشان سبیكه (خیزران) بود. كنیه ایشان ابوجعفر و القاب آن امام همام تقی‏، جواد، مرتضي، قانع، رضي، مختار، باب المراد، زكي، متوكّل و منتجب بود.

امام جواد(ع) پس از آنكه پدر بزرگوارش امام رضا(ع) توسط مامون خلیفه عباسی به شهادت رسید، در هشت سالگی رسالت سنگین پیشوایی و رهبری جامعه را عهده دار شد.

از آنجا كه امام جواد(ع) نخستین امامی بودند كه در سن كم به مقام امامت رسیدند، باعث ایجاد شبهاتی میان شیعیان در مورد توانایی ایشان در هدایت جامعه شده بود.

امام رضا(ع) در زمان حیات خود بارها امام جواد(ع) را به عنوان امام و پیشوای پس از خود معرفی كردند و در مورد سن كم ایشان نیز فرمودند: 'عیسی بن مریم زمانی به پیامبری مبعوث شد كه سن‌اش از سن فرزندم كمتر بود.'

با آغاز امامت امام محمد تقی(ع) شیعیان از نقاط مختلف به دیدار امام جواد(ع) می شتافتند و پرسش های گوناگونی را مطرح می ساختند و هنگامی كه با پاسخ های روشن و قاطع امام روبرو می شدند، به دانش و درایت ایشان ایمان می آوردند و می فهمیدند كه سرچشمه و منشا علم امام از عالم ربانی است و به سن و سال ایشان ربطی ندارد.

دوران امامت امام جواد(ع) همزمان با خلافت مامون و معتصم عباسی بود. مأمون در نخستین اقدام با تصور آنكه امام به دلیل سن كم قادر به پاسخگویی و شركت در مباحثه نخواهد بود، ایشان را به بغداد فراخواند و مجلس بحثی را با شركت دانشمندان بزرگ آن روزگار ترتیب داد.

در این مجلس، امام (ع) به پرسش های مختلف حاضران پاسخ هایی صحیح و روشن دادند، كه این امر تعجب و حیرت همگان را برانگیخت.

مأمون كه به هدف خود مبنی بر تخریب امام شیعیان نرسیده بود، برای آنكه ایشان را تحت كنترل خود داشته باشد، دختر خود ام فضل را به عقد امام(ع)درآورد.

امام جواد(ع) در سراسر عمر پربارش هماره مانند پدر و اجداد بزرگوارشان و به مدد علم و دانش بی انتهای خویش، مشكلات و مسایل مختلف مردم را پاسخ می گفتند و با گسترش احكام اسلامی، به تعلیم و تربیت شاگردان خود می پرداختند.

ایشان معتقد بودند كه در یك جامعه اسلامی آیات الهی باید ساری و جاری باشد و مسلمانان در زندگی روزمره خود همواره قرآن و معارف را سرلوحه كار خود قرار دهند.

ایشان به عنوان پاسدار واقعی حریم وحی و دین اسلام، از تفسیرهای اشتباه آیات قرآن جلوگیری می كردند و علما و دانشمندان را به سوی فهم صحیح آیات هدایت می‏فرمودند.

امام جواد(ع) علاوه بر علم و دانش، اخلاق و سیره بی نظیری داشت، بسیار مهربان، بردبار و بخشنده بودند و هماره به یاری نیازمندان و مستمندان می شتافتند.

در كتابهای عیون اخبار الرضا، تحف العقول و مناقب و بحارالانوار حدیث های بسیاری از امام جواد(ع) نقل شده است.

سرانجام معتصم خلیفه عباسی، كه حضور امام را مانع جدی بر سر راه حكومت خود می دید، بار دیگر امام را از مدینه به بغداد فراخواند و همسر ایشان را به قتل آن حضرت تشویق كرد.

سرانجام در پایان ماه ذیقعده سال 220 هجری امام محمد تقی(ع)، توسط همسرش مسموم و به شهادت رسیدند. پیكر مطهر آن امام همام در كاظمین به خاك سپرده شد، این مكان امروزه زیارتگاه شیعیان و عاشقان اهل بیت می باشد.

در ذیل به احادیث نورانی از امام جواد (ع) گذری كوتاه داریم:

**عزت و شخصیت مومن در بي نیازي و طمع نداشتن به مال و زندگي دیگران است.

** هركس به شخصي سخنران علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنانچه سخنور براي خدا و از احكام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست و اگر از زبان شیطان و هوي و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.

**چگونه گمراه و درمانده خواهد شد كسي كه خداوند سرپرست و متكفل اوست. چطور نجات مي یابد كسي كه خداوند طالبش مي باشد. هر كه از خدا قطع امید كند و به غیر او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار مي كند.

**مومن در هر حال نیازمند به سه خصلت است : توفیق از طرف خداوند متعال، واعظي از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسي كه او را نصیحت نماید.

منبع: ایرنا