عبدالسلام هنیه، پسر شهید اسماعیل هنیه در مصاحبه‌ای گفت بهترین انتقام خون این شهید، توقف جنگ علیه مردم فلسطین و عقب‌نشینی کامل نیرو‌های اشغالگر از غزه است.

خبرگزاری صدای افغان (آوا) - سرویس بین الملل: «عبدالسلام هنیه»، پسر شهید اسماعیل هنیه، رهبر فقید دفتر سیاسی جنبش حماس، در مصاحبه‌ای در خصوص انتقام خون پدرش گفت: «چگونگی پاسخ مسأله‌ای است که به سیاسیون و ایران مربوط است، اما به نظر من توقف جنگ علیه مردم فلسطین و خروج کامل از غزه، بهترین پاسخ به جنایت ترور شهید اسماعیل هنیه است».

هنیه در مصاحبه اختصاصی با القدس العربی فاش کرد که عاملان این ترور، تلفن همراه پدرش را ردیابی کرده بودند و با دقت بالایی، محل اقامت او در ساختمانی متعلق به سپاه پاسداران ایران را با موشک هدایت‌شونده هدف قرار دادند.

او تأکید کرد که این ترور بر خلاف ادعاهای پیشین، با بمب دستی جاسازی شده در اتاقش رخ نداده است. بخش‌های از این مصاحبه در ادامه آمده است:

- خبر شهادت پدرتان را چگونه دریافت کردید و در آن لحظات کجا بودید؟
من در استانبول ترکیه بودم. ساعت 5:30 صبح روز چهارشنبه 31 جولای گذشته، یکی از جوانان به من خبر داد که پدرم مورد حمله قرار گرفته و به شدت مجروح شده است. به او گفتم که پدرم شهید شده است.

 اتفاقا شب ترور، مادرم به ترکیه رسید. وارد اتاقش شدم و به او گفتم که شوهرش به شدت مجروح شده است. چند دقیقه بعد به او گفتم که شهید شده است. او شروع به گریه کرد اما در ادامه شکر خدا را به جا آورد.

بلافاصله پس از انتشار خبر در رسانه‌ها، رهبری جنبش حماس که به ریاست خالد مشعل در ترکیه حضور داشتند، به محل اقامت من رسیدند. 45 دقیقه پس از ترور، تماس تلفنی از طرف رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، برای تسلیت را دریافت کردیم. همچنین سازمان اطلاعات مصر و جبريل الرجوب، دبیر کمیته مرکزی جنبش فتح و چند شخصیت دیگر با ما تماس گرفتند.

بلافاصله بعد از ترور، ارتباطی با برادرانی که در ایران با پدرم بودند، نداشتم تا بدانم چه اتفاقی افتاده است. توافق شد که از ترکیه به دوحه برویم، جایی که مقر اقامت موقت پدرم از سال 2019 بود و قرار بود در آنجا دفن شود.

بلافاصله پس از آن، همراه برادرم هِمام به تهران سفر کردم؛ مستقیما به مراسم تشییع جنازه رسیدیم و در مراسم باشکوه تشییع شرکت کردیم.

 -در نماز تشییع جنازه، با آیت الله خامنه‌ای، رهبر ایران دیدار داشتید. چه گفت؟
آیت الله امام خامنه‌ای و تمام رهبران ایرانی از این اتفاق بسیار متأثر بودند و به ما تسلیت گفتند. غم و اندوه در چهره‌هایشان نشان می‌داد که اتفاقی بسیار بزرگ علیه ایران و مهمانشان رخ داده است. اما در آن لحظات هیچ جزئیاتی در مورد ترور ارائه نکردند، چون هنوز تحقیقات در مراحل اولیه بود.

- با توجه به اطلاعاتی که به شما رسیده، ترور چگونه اتفاق افتاد و تحقیقات ایرانی‌ها به کجا رسید؟
ایرانی‌ها به ما گفتند که ترور با استفاده از موشکی که کلاهک انفجاری به وزن 7.5 کیلوگرم داشت، انجام شده است.برادرانی که همراه پدرم بودند و همچنین ایرانی‌ها، معتقدند که عاملان ترور با ردیابی تلفن همراه پدرم، محل اقامت او را با دقت شناسایی کردند. پدرم همیشه بعد از اتمام کارهایش در طول روز، شب‌ها قبل از خواب تلفن همراهش را بررسی می‌کرد و به پیام‌های دریافتی پاسخ می‌داد. همچنین پدرم یک شخصیت سیاسی شناخته شده بود که در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، رئیس جمهور ایران، شرکت کرده بود و در ساختمانی معروف به سپاه پاسداران ایران حضور داشت.

موشک با دقت بسیار زیادی محل اقامت پدرم را در اتاق هدف قرار داد، به طوری که مستقیماً از دیوار پشت تختخواب عبور کرد. بر اثر شدت انفجار، «سَوِیم ابو شعبان»، همراه پدرم، که در آن لحظه خارج از اتاق بود، بر اثر اصابت ترکش‌ها، به شهادت رسید.
جنبش حماس پرونده ترور را به همراه ایرانی‌ها پیگیری می‌کند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا محل شلیک موشک را شناسایی کنند و اینکه آیا از پهپاد، هواپیمای جنگنده یا وسیله دیگری استفاده شده است.

همچنین تحقیقات ایران، ادعای ترور با استفاده از بمب دست‌ساخته‌ای که در اتاق یا زیر تخت پدرم کار گذاشته شده بود را رد می‌کند و شواهد موجود در محل نیز این ادعا را تأیید نمی‌کنند.

- به نظر شما، آیا پاسخ ایران دیر شده است؟ و اگر اتفاق بیفتد، به چه شکل خواهد بود؟
ما به عنوان خانواده شهید، معتقدیم که دستی که برای کشتن مردم فلسطین، کودکان، زنان و پدرمان دراز شده است، باید قطع شود. جامعه جهانی باید مسئولیت پایان دادن به جنگ نابودی که بنیامین نتانیاهو علیه مردم ما راه انداخته است، را بر عهده بگیرد.

اما ماهیت پاسخ به این ترور، به سیاستمداران و ایران واگذار شده است. به نظر من، توقف تجاوزات اسرائیل علیه مردم ما و عقب نشینی کامل از نوار غزه، بهترین پاسخ به ترور شهید اسماعیل هنیه است.

- درباره شهید اسماعیل هنیه صحبت کنید. خاطره برجسته‌ای از او دارید؟
شهید فقط پدر من نبود، بلکه دوست و برادر من بود. مردی با قلبی مهربان و دلسوز که از کمک به مردم خوشحال می‌شد. با شادی آنها شاد و با غم آنها غمگین می‌شد.
او در سطح اجتماعی و در هر موقعیتی که مشغول به کار بود، مورد پذیرش مردم قرار می‌گرفت. روابط او با مردم بر پایه عشق و ارتباط در همه زمینه‌ها بنا شده بود.

شهید فردی مومن و حافظ کتاب خدا بود. قلبش به قرآن وابسته بود، هر روز سوره‌های قرآن را می‌خواند، امام جماعت مسجد بود، از کودکی خطیب بود، شب‌ها به عبادت می‌پرداخت، در سخنرانی‌ها و صنف‌های مساجد، به‌ویژه در ماه رمضان، شرکت می‌کرد. مسجد خانه دوم او بود.

در مقابل این جنبه دینی و ایمانی، پدرم سیاستمداری ماهر بود که فلسطینی‌ها، صرف‌نظر از اختلافات جناحی، به او احترام می‌گذاشتند. او مردی بود که تعادل ملی را به ارمغان می‌آورد و نظرسنجی‌ها همیشه نشان می‌داد که او در صدر نامزدهای هر انتخاباتی قرار دارد.

علاوه بر این، پدرم ورزشکار بود و در کوچه‌های اردوگاه شاطئ در نوار غزه فوتبال بازی می‌کرد و سپس در دهه هفتاد به باشگاه شاطئ پیوست. سپس به باشگاه الجمعیه الاسلامیه و تیم دانشگاه اسلامی غزه منتقل شد.

او در سال 2006، زمانی که نخست‌وزیر بود، وزارت جوانان و ورزش را به عهده گرفت و در همان سال در بازی‌های آسیایی دوحه حضور داشت.

آخرین خاطره من از او، دو روز قبل از شهادتش، در یک تماس تصویری از طریق واتس‌آپ بود. دخترم، فرح، با پدربزرگش تماس گرفت که عاشق نوه‌هایش بود. او از خانواده پرس‌و‌جو کرد و سلام و محبتش را به ما رساند. این آخرین تماسی بود که داشتیم.