سخنرانان در مراسمی  تحت عنوان "ابراز همدردی مهاجرین مقیم ایران با ملت شریف ایران" به مناسبت شهادت آیت الله رئیسی، رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران و هیئت همراه که از سوی مرکز تبیان در مشهد مقدس برگزار شده بود تأکید کردند که تنش زدایی و ایجاد رابطه صمیمانه با کشورهای منطقه و همسایه گام مهمی بود که شهید آیت الله رئیسی برداشت.

خبرگزاری صدای افغان(آوا) - مشهد مقدس: در این مراسم که سه شنبه (اول جوزا/خرداد ۱۴۰۳) از سوی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان با حضور شخصیت های برجسته ی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و رسانه ای اهل تشیع و اهل سنت برگزار گردید، سیدوحیدالله حبیبی؛ معاون مرکز فعالیت های های فرهنگی اجتماعی تبیان به بررسی شخصیت، فعالیت ها و دست آوردهای بزرگ شهید در منطقه، افغانستان و خدمات دولت ایشان به مهاجرین افغانستانی مقیم ایران پرداخت.


مدیری خودساخته، مومن، متدین، وحدت گرا و شجاع
سیدوحیدالله حبیبی؛ معاون مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در این مراسم، شهید آیت الله سیدابراهیم رئیسی را مدیری خود ساخته، مومن، متدین، وحدت گرا و شجاع خواند و گفت: زنده کردن گفتمان انقلاب اسلامی، دمیدن نفس تازه در در کالبد نهضت‌های اسلامی منطقه و تنش زدایی و ایجاد رابطه صمیمانه با کشورهای منطقه و همسایه از دستاوردهای بزرگ شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی؛ رئیس جمهور فقید ایران بود.

آقای حبیبی گفت: در ابتدا شهادت رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران، کشور دوست و همسایه و هیئت همراهشان را خدمت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نایب بر حقش؛ حضرت امام خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی، ملت های مسلمان در سراسر جهان و ملت شریف ایران و شما حضار گرامی از طرف خودم و به نیابت از ریاست محترم مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان جناب استاد حسینی مزاری تسلیت عرض میکنم.

به گفته معاون مرکز تبیان، کشورهای اسلامی از آنجایی که در سده‌های اخیر یا به صورت مستقیم تحت استعمار بودند یا توسط حاکمانی سرسپرده ای که حکومت میکردند، دچار عقب ماندگی های بسیار شدید شده اند. هرگاه که یکی از این کشورها که بخواهد یا بتواند خود را از زیر یوغ استعمار خلاص کند، باید در دو جبهه جهاد کند. یکی در راستای جبران عقب ماندگی های گذشته که به واسطه اشغال و یا حاکمان بی کفایت دچار شدند و یکی هم در راستای جلوگیری از تهاجمات جدید دشمنان داخلی و خارجی.

 این فعال فرهنگی گفت: یکی از آن کشورهایی که در ۴۵ سال پیش توانست ملت خودش را با رهبری رهبر فرزانه حضرت امام خمینی رحمت الله علیه به سرانجام آزادی برساند، جمهوری اسلامی ایران است. مردم این کشور نه تنها توانستند کشور خود را از استعمار برهانند، بلکه روزنه‌ی امیدی شدند برای سایر کشورهای اسلامی و ملت های آزادی خواه جهان. انقلاب اسلامی ایران بخاطر اینکه بتواند به آن اهداف والای خودش دست پیدا بکند، نیازمند این بود که مدیرانی توانمند و کارآمد که در راستای اهداف انقلاب اسلامی حرکت کنند تربیت نماید. بدون شک شهید خدمت؛ حضرت آیت الله رئیسی یکی از همان مدیران تربیت یافته در مکتب انقلاب اسلامی ایران بود که توانست شایستگی خود را در عرصه های مختلف مدیریتی از مدیریت خُرد گرفته تا عالی ترین مقام اجرایی کشور جمهوری اسلامی ایران به اثبات برساند. مدیر خودساخته، مومن، متدین، وحدت گرا و شجاع که در نهایت جان شریفش را هم در همین راستا تقدیم نمود.

وی افزود: دستاوردهای بزرگی جناب رئیسی در همین مدت کوتاه ریاست جمهوری شان داشتند که اولین دستاورد بزرگ ایشان، زنده کردن گفتمان انقلاب اسلامی بود. گفتمانی که در ۴۵ سال پیش توسط امام خمینی پایه گذاری شد و در طول این سال ها شاید شاید کمی گرد و غبار گرفته بود، اما با آمدن ایشان در عرصه ریاست جمهوری، به صورت مشخص توانستند این گفتمان انقلاب اسلامی را زنده کنند و سعی کنند که در همین راستا با سایر ملت های مسلمان هم هماهنگ و همنوا شوند.

وی گفت: دومین دستاورد بزرگ ایشان، دمیدن نفس تازه در کالبد نهضت‌های اسلامی منطقه بود، از فلسطین تا به یمن، سوریه، مخصوصاً در قضیه فلسطین که مسئله اصلی جهان اسلام است، توانست یک بسیج عمومی را در راستای توجه به این مسئله به وجود بیاورد و شخصا در این راستا تلاش های بسیار فراوانی کرد.

معاون مرکز تبیان به یکی دیگر از دستاوردهای شهید آیت الله رئیسی اشاره کرد و گفت: تنش زدایی و ایجاد رابطه صمیمانه با کشورهای منطقه و همسایه گام مهمی بود که شهید رئیسی برداشت. به جای توجه به کشورهای دور، کشورهای غربی و یا شرقی سعی کرد که تنش به وجود آمده با کشورهای منطقه و مسلمان را از بین ببرد و به جایش یک دوستی تفاهم و هم پذیری را به وجود بیاورد. در عرصه های داخلی هم حرکت های بسیار مستمری را انجام داد؛ زنده کردن صنایع از کار افتاده ایران، زنده کردن شعار عدالت محوری، زنده کردن رسیدگی به محرومین و مستضعفان و... من به همین مقدار از دستاوردهای ایشان بسنده میکنم و یک بار دیگر شهادت این مجاهد بزرگ فرزند بزرگ اسلام را تسلیت عرض میکنم.

حبیبی گفت: قسمت دوم سخنان من برمیگرد به کشور عزیز ما افغانستان.  بعد از ۴۵ سال کوشش، زحمت، مهاجرت، دربدری، اشغال توسط شوروی و آمریکا، ملت ما به یک پیروزی شیرین رسیدند و توانستند که یک حکو‌مت اسلامی را در افغانستان برقرار سازند.  علیرغم تمام فشارهای داخلی و خارجی، هم اکنون امارت اسلامی با اقتدار به پیش میرود و برای پیشرفت و آبادانی افغانستان عزیز از تمام نخبگان در سراسر جهان می خواهد که به داخل کشور برگردند و در ثبات و استقرار صلح دائمی در افغانستان کمک کنند. 

به باور این کارشناس مسایل افغانستان، ما فعلا امنیت داریم، ثبات داریم، ما باید در جهت حفظ این صفات و امنیت به داخل افغانستان برگردیم و تا آنجایی که میتوانیم در راستای تحکیم این حکومت اسلامی که با ریخته شدن خون هزاران شهید به وجود آمده سهیم شویم. شاید برای بعضی ها این سوال ایجاد شود که این حکومت که در افغانستان به وجود آمده همه شمول نیست. از تمام مردم افغانستان نمایندگی کرده نمی تواند متعلق به یک قوم است. سوال من از اینها این است در طول ۲۰ سال جمهوریت که ما و شما در افغانستان یک حکومت همه شمول در ظاهر داشتیم برای ملت های ما برای اقوام ما چه کردند؟ مگر یک ملت، یک شهروند از حکومت خود چه توقعی دارد؟ 

این فعال فرهنگی گفت: به اعتقاد من ۶ مولفه است که یک شهروند می تواند که از حکومتش متوقع باشد. حق اول حق تحصیل است، حق آزادی مذهبی، حق کار، حق تجارت، حق برگزاری مراسمات مذهبی و حق مشارکت سیاسی است و شاید هم حق مشارکت نظامی. 

حبیبی افزود: «حالا شما ببینید که از این شش تا هفت تا حقی که یک شهروند دارد، کدام یک از حقوق برآورده شده؟ آیا حق آزادی مذهبی در افغانستان وجود دارد؟ چه کسی میتواند منکر شود که وجود ندارد. چه کسی حق رفت و آمد و مسافرت آزادانه ندارد؟ چه کسی می‍تواند بگوید که حق تعلیم و تربیت ندارد؟ اگر محدودیتی در قسمت تعلیم و تربیت بانوان وجود دارد، برای همه هست، برای قشر خاصی نیست که انشالله آن هم برطرف خواهد شد. در قسمت مشارکت سیاسی، آیا فعلا شرایط مناسب وجود دارد که این مشارکت به وجود بیاید و آیا عدم مشارکت سیاسی در شرایط فعلی میتواند مجوزی برای مقابله با امارت اسلامی شود؟ در صورتی که همه حقوق برآورده شده است.  عدم مشارکت سیاسی را  میتوانیم از طریق گفتمان حل کنیم.

وی تصریح کرد: من مزار میروم، کابل میایم، یک جوان پشتون  پتو سر شانه اش در هوای سرد و هوای گرم ایستاد شده و امنیت را تأمین می کند. اگر شما رضایت به این ندارید که منِ تبعهِ افغانستان در کنار شما در اردوی ملی شرکت داشته باشم، من ضرر نمیکنم، اما این جوان از ادامه تحصیل باز می ماند. نمی شود که همه جوانان پشتون عسکر باشند، اما در کارهای فرهنگی و اجتماعی حضور نداشته باشند، لذا این یک امر موقتی است، شرایط فعلی افغانستان را به خاطر مشکلاتی که وجود دارد را باید درک بکنیم، نباید توقع داشته باشیم که تمام مشکلات حل شود. حکومت جمهوریت با تمام پشتیبانی خارجی که داشت، نتوانست یک امنیت سرتاسری را در افغانستان به وجود بیاورد.

حبیبی تأکید کرد: ما بعد از سالها، یک حکومت اسلامی داریم که حاکمیت سرتاسری دارد، من نمی‌گویم که امارت اسلامی خالی از اشکال است، اشکالات فراوان وجود دارد در جاها و در عرصه های مختلف، اما ما نمی توانیم با انتقادات تخریبی با موضع گیری خصمانه، آن را برطرف کنیم. لذا ما با انتقاد اصلاحی با حضور در صحنه، با گفتگو، با ابراز دلسوزی منجر به اعتبار و اعتماد، می توانیم بر این مشکلات فایق بیاییم. 

سید وحید الله حبیبی با بیان این که مهاجرین افغانستانی در ایران حدود ۶ میلیون نفر هستند، گفت: من میروم افغانستان به عنوان یک شخصیت فرهنگی به عنوان یک سرباز، جدا با خط مشی تو، کسی کاری به من ندارد، اگر به وطن خدمت میکنی جای برای تو هست. ما مهاجرین وظیفه داریم که از تمام ظرفیت های خود در جهت تقویت امارت اسلامی استفاده و کوشش کنیم که به عنوان پل ارتباطی بین جمهوری اسلامی ایران و امارت اسلامی افغانستان عمل کنیم. کوشش کنیم که از تجربه های گرانبهای اینجا، برای سازندگی افغانستان استفاده کنیم، هم زندگی شخصی خود را داشته باشیم و هم در راستای پیشرفت و ثبات امارت اسلامی کار کنیم.

این فعال فرهنگی همچنین اظهار داشت که در ابتدای حضور در افغانستان مشکلاتی وجود داشت، حتی نیروهای ما دستگیر  و زندانی شدند، اما ما صحنه را ترک نکردیم. ما به امارت اسلامی ثابت ساختیم که در جهت پیشرفت افغانستان تلاش می کنیم، ما فرزندان این وطن هستیم، درست است که ما در ملک مهاجرت رشد کردیم، بزرگ شدیم اما ریشه ما آنجاست و تقاضای من به عنوان نماینده، از همه مهاجرین عزیز این است که به عنوان پل ارتباطی بین جمهوری اسلامی ایران و افغانستان عمل کنند و سعی کنند که از تمام ظرفیت های خودشان و جامعه میزبان در جهت پیشرفت و ترقی افغانستان عزیز استفاده نمایند.